[دردی ز اعماق قلب]

آن شب ها... هر روز.. هر ساعت و ثانیه ای.. فکرش در سر او بود.. قلبش برای او میتپید.. زندگانی اش شده بود او.. روز ها به امید او.. و شب ها به خاطرات او..

شب ها.. در تخت دراز می‌کشید.. چشمانش رو می بست و او را کنار خود تصور می‌کرد.. خاطراتی از جنس تخیلات می‌ساخت. گاه تصور می‌کرد.. دستانش در دستانش گرم اوست و روی ابر ها می‌رقصند گاه روی حلقه سیاره زحل می‌چرخند و می‌رقصند

وقتی خورشید آرام تاریکی. را می‌شکافت.. و نور.. در چشمان مجنون می‌تابید... به امید او روز را شروع می‌کرد.. منتظر او بود.. هر روز صبح با خبر و شنیدن حتی ریز صدای او قلبش میلرزید..

روزا ها گذشت.. مجنون آرام پژمرده میشد.. در انتظار لیلی اش... اما.. آن روز...زمانی که.. لیلی اش رو تمام شده دید. تمام شده زمانی که حتی آغاز نشده بود.. و او ماند و.. خاطرات از جنس توهم از لیلی..