ساعت ستاره‌ای

پیشینه این ساعت به مصر باستان برمیگردد. این گونه زمان سنجی به کمک ستاره ها صورت میگرفته؛ ستاره‌های پیراقطبی شمالی که دور ستاره قطبی می‌چرخند. چنان‌که دیده می‌شود، ستاره جدی تقریباً در مرکز و ثابت است و ستاره‌های پیراقطبی همواره بگرد آن در چرخشند. که به کمک آنها بعنوان عقربه ساعتگرد می توان زمان شبانه را محاسبه کرد.

1.(ستاره پیراقطبی ستاره هایی که در تمام طول شب و در تمام شب‌های سال قابل رویته.) 2.(ستاره قطبی یا جُدَی یا خرس کوچک آلفا، یک ستاره در صورت فلکی خرس کوچک است. این ستاره به رنگ زرده. فاصله این ستاره از ما ۴۲۳ سال نوری و -با صرف نظر از فاصله آن از ما- ۱۴ بار درخشان‌تر از خورشیده.)

این ساعت حرکت پادساعتگرد داره و ۲۴ ساعته است. اعداد آن خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند: ساعت ۱۲ شب بالاست، ساعت ۶ صبح سمت چپه، ساعت ۱۲ ظهر پایینه و ساعت ۶ عصر سمت راسته.

به کمک ستارگان محاسبه زمان روزانه حقیقی به سادگی ممکن است، برای تطبیق و تبدیل آن در هر شب با زمان متوسط باید از تفاضل زمان حقیقی با متوسط کمک گرفت. میزان تفاوت روزانه ظهر یا نیمروز حقیقی با ساعت ۱۲ رسمی یا نیمروز متوسط یک نقطه این تفاضل را نشان می‌دهد.