تاریخچه پاستا 2

با افزایش تقاضا در ناپل و پیشرفت تکنولوژی، ماشین‌ها وظیفه ورز دادن خمیر را عهده‌دار شدند و کار خود را شروع کردند، دستگاه‌های جدید می‌توانستند به طور انبوه شکل‌های مختلفی از پاستا را تولید کنند.

اولین کارخانه‌های تولید پاستا در قرن هجدهم آغاز به کار کردند، ناپل به لطف ۲۸۰ تولیدی پاستا به عنوان پایتخت پاستا شناخته شد. در این مرحله پاستا‌های تولید شده همچنان با شکل امروزی متفاوت بود، ظاهری غیریکنواخت و بافتی سخت‌تر داشت، اما با اختراع دستگاه تصفیه مارسی در دهه ۱۸۷۰ پردازش سمولینا (که پیش از آن با دست و با استفاده از الک صورت می‌گرفت) ساده‌تر و پاستای امروزی متولد شد. پس از آن با ظهور پرس‌های هیدرولیک، آسیاب‌های بخار و قالب‌های برنز پاستا تبدیل به غذایی صنعتی شد.

به لطف تولید سریع و ارزان پاستا، این محصول از مرزهای ناپل به باقی ایتالیا راه پیدا کرد. بسیاری از تولیدکنندگان پاستا از فروش پاستا تازه و خشک‌شده با روش طبیعی، به محلی‌ها راضی بودند اما در نهایت تولید شروع به رشد کرد. در سال ۱۹۱۰ خشک کردن مصنوعی پاستا به امری عادی تبدیل شد، این بدان معنی بود که راه برای صادرات این محصول هموارتر می‌شد.

در اوایل قرن بیستم، پاستا جایگاه خود را به عنوان یک غذای ایتالیایی به دست آورده بود. شکل‌های جدید در کارخانه‌ها تولید می‌شد، ماشین‌های جدید قادر به مخلوط کردن، ورز دادن و پرس کردن سریع‌تر خمیر بودند و تقاضا در خارج از کشور شروع به رشد کرد. ایالات متحده به یکی از بزرگ‌ترین بازارهای خارج از ایتالیا تبدیل شد و کشورهای اروپایی هم شروع به واردات این غذای خشک‌شده ساده و در عین حال خوشمزه که قابلیت نگهداری طولانی مدت داشت، کردند.

اوج تولید پاستا در ۱۹۰۰ طی چند دهه اتفاق افتاد و آن را به یک محصول ایتالیایی محبوب در سراسر دنیا تبدیل کرد. با این‌که همه مردم ممکن است تفاوت بین فارفاله، فتوچینی و فوسیلی را ندانند، اما در زندگی‌شان حتما یک بشقاب اسپاگتی یا لازانیا را با لذت تا ته خورده‌اند. امروزه می‌توان کارخانه‌های پاستا را در هر قاره‌ای پیدا کرد، در خانه‌ بریتانیایی‌ها از ۱۹۶۰ اسپاگتی بلونز یکی از غذاهای همیشگی بوده و در رژیم غذایی کودکان جایگاه ویژه‌ای دارد. مخلوط تن‌ماهی، پاستا و ذرت را می‌توان قوت غالب جوانان در دوره دانشجویی دانست.