رمان ميدونستم میری ۶

🩷از زبان اما اهنگ دایموندِ ریحانا پخش شد چشم تو چشم هم شدیم چشاش خیلی قشنگ بود قلبم تند داشت میتپید با خودم گفتم نه این اتفاق نمی افته ولی قلبم تند تر شد خودمم نمیدونستم چی میشه ولی عاقبت خوشی نداشت (اینجا اتفاق خاصی نمی افته میریم شب) داشتم میخوابیدم که در اتاقم باز شد هرماینی اومد گفت《اگه بهش نزدیک بشی یه روز خوش هم نمی بینی》قبل از اینکه چیزی بگم رفت

(روز) از زبان اما 🩷 موقع ناهار برام نامه اومد توش نوشته بود《امای عزیزم تازه فهمیدم که هری پاتر تو هاگوارتزه توی اولین فرصت ب.ک.شش با عشق مادرت》از غذا خوری بیرون رفتم بغض کردم اما اشکم در نیومد رفتم تو حیاط روی یه تاب نشستم (عکس اسلاید)من چطوری میتونستم هری رو ب.ک.شم تو همین فکرها بودم که دیدم تاب به عقب کشیده شده سدم چرخوندم دیدم دراکوئه گفت آماده ای بند های تاب رو گرفتم و گفتم آماده ام و تابم داد

از زبان دراکو 💚 دیدم اما از سالن بیرون رفت رفتم دنبالش دیدم نشسته رو تاب و بغضش گرفته تصمیم گرفتم تابش بدم و همین کارو کردم خیلی بلند می‌خندید تا اینکه پروفسور اسنیپ اومد و یه نگاهی انداخت که تاب رو نگه داشتم و رفتم اما هم از تاب پاشد و رفت

از زبان هرماینی ❤️ دیدم دراکو از تالار بیرون رفت رفتم دنبالش که دیدم داره اما رو تاب میده و هردو خیلی خوشحالن خوب بود چون بلاخره از هری فاصله گرفتن همین لحظه هری اومد پیشم و نگاهم رو دنبال کرد وقتی دراکو و اما رو دید دستم رو گرفت و گفت بیا بریم منم باهاش رفتم داخل