دیانا دلاریو1

یکی بود یکی نبود. دختری مغرور جذاب به اسم دیانا دلاریو در عمارت دلاریو داشت زیر لب غر میزد و وسایلش را جمع می کرد. او امسال به هاگوارتز می رفت. خانواده ی دلاریو خانواده ی پر افتخار و بلند بالایی بودند و همینطور اصیل زاده بودند. دیانا همه چیز را درمورد هاگوارتز و جادو می دانست. والدینش زود تر برای او معلم خصوصی گرفته بودند و تقریبا همه چیز را درمورد جادو بلد بود. آقای دلاریو مهمون دعوت کرده بود و دیانا به همین دلیل داشت غر میزد.

در باز شد و آقای مالفوی به همراه همسرش و یک پسر مو بلوند جذاب وارد شدند. ( یادم رفت بگم داستان مال زمان هری پاتره😅) دیانا بسیار محترمانه و چاپلوسانه به جلو رفت و با آقا و خانم مالفوی دست داد و به پسر مو بلوند سلام کرد. دیانا و به دستور پدرش به همراه پسر مو بلوند به اتاق خوابش در طبقه ی سوم رفت.

(در اتاق دیانا از زبان دیانا) پسرک فکر کرده بود خیلی باحاله اما درواقع ازش اونقدر بدم اومد که نگو و نپرس. سر صحبت رو باز کرد پسر مو بلوند: ظاهرا پدرم با پدرت خیلی دوسته خیلی سرد طوری که خیلی بهش رو ندم گفتم: خب اره گفت:ولی من تاحالا ندیده بودمت گفتم: خنگ نیستما. خودم میدونم یکم اخماش رفت تو همو گفت:اسمت چیه گفتم:من دیانا هستم و تو؟ در جوابم گفت: من دراکو هستم بالاخره بعد از چند دقیقه سکوت که به اندازه ی یک قرن بود خانم سیلو(خدمتکار شخصی دیانا) وارد اتاقم شد و منو از اون لحظات جهنمی نجات داد سیلو:شام حاضره دوشیزه دلاریو. پدرتون خواست شما و آقای مالفوی جوان به سرسرا برید. گفتم:باشه سی سی اومدیم بدون هیچ حرفی هردومون رفتیم طبقه ی پایین

(هفته ی بعد روز رفتن به هاگوارتز از زبان دیانا) خیلی استرس داشتم. از سکو رد شدم و پدر و مادرم هم پشت سرم اومدند. مادرم ریز ریز اشک می ریخت. براشون تا لحظه ای که قطار پیچید و دیگه نمیدیدمشون دست تکون دادم. بعد پنجره رو بستم و صاف سر جام نشستم. یک خانم مسن اومد جلو کابینم و بهم ترولیش رو نشون داد.