ماریا و یتیم خانه ( پارت دو )

صدای جیغ بلندی به گوشمون خورد همه به سمت صدا دویدیم و ما هیچکس رو ندیدیم. خانم فلورانس گفت ؛((دنبالش بگردین شاید یکی آسیب دیده باشه .)) دوباره نیز صدای جیغی بلند شد اما این دفعه صدای یک دختر چهار ساله بود . وقتی ازش پرسیدیم که چی شده ؟ با لکنت زبان گفت ؛(( ااووونننججججااا )) وبه درختی که اونورتر بود اشاره کرد . زیر اون درخت یه جنازه بود! بله درست خوندید یه جنازه !

حالا جنازه کی بود ؟ جنازه یک بچه سه ساله با یک خانم تقربا ۲۳ ساله بود ‌. ولی چرا باید با اولین روزی که به یتیم خانه آمدم همچین صحنه ایی رو ببینم ؟ چند نفری همینطور جیغ می‌کشیدند ، برای خودش یه آشفته بازار شده بود . رنگ خانم فلورانس پریده بود همه شوکه شده بودند ، چندی نگذشت که پلیس از راه رسید...

آن قسمت از حیاط یتیم خانه را با نوار خطر بستند . دیگه هیچکس اجازه نداشت از ساختمونه یتیم خونه بیرون بیاد ، مگر اینکه پدر و مادری بیایند و آن را ببرند . شب با سکوت مطلقی خوابیدیم بجز صدای نفس های هم هیچ صدای دیگری نمیشنیدم، چشمانم را بستم و سعی کردم آسوده بخوابم

داشتم راه میرفتم که داداشم را لبه‌ی یه پنجره دیدم که گفت ؛((خداحافظ )) و افتاد داد زدم جیغ کشیدم ولی هیچکی نشنید، ولی من به مامان قول داده بودم در حالی که داشتم میگریستم ...

بیدار شدم تند تند نفس کشید . صورتم پر بود از قطره های عرق ، یه نگاه به دورو بر انداختم دیدم هیچکی توی اتاق نیست یعنی دیر بلند شده بودم ؟ نگاهی به ساعت انداختم زمان درستی بیدار شده بودم پس چرا هیچکس توی اتاق نیست ؟ وارد سالن مطالعه شدم هیچکس نبود وارد اتاق های دیگه شدم بازم کسی نبود تا اینکه وارد کتابخانه شدم ، صدای خانم فلورانس می‌آمد که می‌گفت؛ (( هیچی نیست بچه ها این فقط یه اتفاقه !))

همان موقع از دختری که بنظر ترسیده پرسیدم که ؛((چه اتفاقی افتاده است؟ )) او در جواب به من گفت ؛(( یکی از پسر ها که از طبقه بالا به پایین آمده بود تا آب بخوره زخم بزرگی به شکمش خورده بود!)) _ زخم؟ _ من اینطور شنیدم

تند تند به طبقه بالا رفتم که ...