خاندان هوفرد p6

خب من این اول یک چیزی رو بگم من نمی تونم توی هر پارت همه شخصیت ها رو بیارم و اگر شخصیتی تا الان نقشش کم رنگ بوده سعی می کنم پر رنگ تر باشه و امید وارم به اندازه کافی داستانم رمز آلود باشه برو پارت بعدی 👈👈👈👈

( اگه یادتون باشه تو پارت قبلی لیسا به دخترا میگه که چجوری اون روز رو خوش بگذرونن بعد از اون هم با هم میرن به اتاق مخصوص نوه ها و تا شب بگو بخند دارن ) از وقتی لیسا و هارلی اومده بودن درست شده بودیم مثل ۵ سال پیش اون دوتا خوب بلد بودن ما رو بخندونن و حال و هوای تازه ای به روحمون ببخشن همه از ته دل می خندیدن حتی وارونا هم بلند بلند می خندید کاری که از نظرش برای یک خانم جوان موقر ( درست نوشتم ؟ به معنی با وقار ) اصلا مناسب نبود ولی حالا صدای خنده هایش در فضای عمارت پیچیده بود ویولت هم که بیشتر وقت ها بی حوصله بود و یا ابرو هایش رو در هم کشیده بود حالا مثل وارونا بلند بلند می خندید چه حس خوبی گاهی وقت ها فکر می کنم که مرده ام و اینجا بهشت من است . در عمارت مادر بزرگ هیچ کس نمی تونه ما رو محدود کنه هیچ کس اجازه نداره بگه کی بخوابین هیچ کس اجازه نداره بگه در راه رو ها بدو بدو نکنید . زمانی که در عمارت مادر بزرگ هستیم احساس می کنم در بهشت هستم بهشتی که هر روز پنجره هایش میزبان نور خورشید هستند و راه رو ها را روشن می کنند بهشتی که باغ سر سبز و زیبایش انتها ندارد و بهشتی که هیچ کس در آن نمی تواند غمگین باشد

میا : راستی اون قزیه سکته دادن نادیا چی بود هارلی هارلی : هیچی فقط یک شوخی کوچولو بود نادیا : آره از نظر تو شاید ولی اگه داستانی که نیا داشت تعریف می کرد رو گوش می دادی قطعا مثل من تا مرز سکته رفته بودی هارلی : خب مگه چی تعریف می کردین نیا : داستان راجب یک دختر که با پدر و مادرش تازه به یک عمارت وسط جنگل اسباب کشی کردن و اون عمارت تسخیر شده هستش و یک شب طوفانی که داره تو راه رو ها دختره راه میره اون جنه دست می زاره رو شونه هاش هارلی : جدی می گین 😀😀 نیا : آره چرا مگه چی شده هارلی : آخه من دیشب وقتی نادیا توی راه رو بود دستام رو گذاشتم روی شونه هاش و ترسوندمش الکسا : خب خب بقیشو بگو هارلی : و اون با چشم های بسته برگشت و گلوی منو گرفت اما : نادیا تو نمردی 😳 آخه هر کس دیگه ای جان بود الان مرده بود الکسا اولیویا هارلی نیا :😂😂😂😂😂 نادیا : 🙄🙄😒😒 نیا : راستی دخترا امشب هم شب زنده داری داشته باشیم هیکا : نه معلومه که نه چون مطمئنم تو باز داستان ترسناک تعاریف می کنی دیشب اصلا نتونستم خوب بخوابم اما : آره منم همش حس می کردم یک چیزی تو کمده اصلا نتونستم درست بخوابم تا وقتی که هوا روشن شد بیدار بودم نیا : آخه شما چرا آنقدر ترسو هستین تیفانی : ما ترسو نیستیم جناب عالی خیلی شجاع هستین . نیا : خب کیا امشب بیدار می مونن میا وایولت هیکا اما نادیا اولیویا :😒😒🙄🙄😶😶😐

الکسا : خب ولی من هستم من با داستان های ترسناکت مشکلی ندارم لیسا : منم که کلا هر جا صحبت از خوشگذرونی باشه هستم هارلی : خب من دیگه باید برم نادیا : منم همین تور ( وقتی نادیا و هارلی رفتن بیرون ) وایولت : اینا چشون بود اولیویا : خب بهتره ندونیم . لیسا میشه بازم ما رو بخندونی لیسا : بله حتما ( بیرون از اتاق تو راه رو ) هارلی : نادیا مشکلی پیش اومده نادیا : باید به قولی که دادی عمل کنی هارلی : کدوم قول نادیا : در مخفی هارلی : آها آها بیا دنبالم ( در حال حرکت ) هارلی : نادیا بابام میگه این عمارت جاهای مخفی زیادی داره ولی میگه اون فقط اینجا رو بلده نادیا : چی بازم راه های مخفی هست هارلی : نه تنها راه های مخفی بلکه در های مخفی اتاق های مخفی راه رو های مخفی بابام میگه حتی مادر بزرگ هم همه اون جاهارو بلد نیست نادیا : مگه میشه هارلی : اتفاقا منم همین سوال رو از بابام پرسیدم اون جواب داد این جا رو پدر بزرگ مادر بزرگ هانا ( اسم مادر بزرگ هانا ست ) و پدر بزرگ آندره ( اسم پدر بزرگ آندره بوده که قبل از به دنیا اومدن نادیا مرده ) ساخته نادیا : وای خدا اینجا خیلی عجیبه یک چیزی داره که یک حسی رو در من تحریک می کنه هارلی : آره منم ، نگاه کن این جاست ما رسیدیم به یک تابلو فرش خیلی بزرگ از پدر بزرگ آندره و مادر بزرگ هانا نادیا : خب حالا این چطوری باز میشه هارلی : باید کنار قابش رو فشار بدی ببین اینجوری

اون گوشه ی قاب تابلو فرش رو فشار داد و تابلو رو به سمت خودش کشید که دیدم پشت تابلو فرش یک راه رو هستش مثل بقیه راه رو های مخفی تو کتاب ها نادیا : خب این به کجا می ره هارلی : به یک جایی تو باغ نادیا : خب یعنی جاهای دیگه ای هم تو عمارت مثل اینجا وجود داره هارلی : آره کاش می شد پیداشون کنیم نه صبر کن می تونی کمکم کنی بقیه جاهای مخفی رو پیدا کنم نادیا : آره حتما بیا یک تیم جمع کنیم هارلی : ولی به همه نمی تونیم بگیم فقط باید به تعداد محدودی بگیم نادیا : آره همین طوره ولی فعلا بیا راجبش حرفی نزنیم هارلی : حتما نادیا : فکر کنم دیگه وقت شامه بیا باهم بریم

( اتاق شام ) هیکا : تو و هارلی کجا رفتین نادیا : من و هارلی باهم جایی بریم نه من رفتم تو اتاقم اون رو نمی دونم هیکا : آره تو گفتی و منم باور کردم نادیا : باور کن اولیویا : هیکا ولش کن اون حتما گرسنه هستش بزار شمامش رو بخوره ( بعد با صدای آروم در گوش من ) واقعا کجا رفتین نادیا : 😒😒 اولیویا : 😁😁 نادیا : گفتم که من و هارلی با اون جایی نرفتم اولیویا : باشه فهمیدم ( بعد از شام ) تیفانی : نادیا ما می خواهیم شب رو بیدار بمونیم تو هم میایی نادیا : نه نه همون دیشب برام کافی بود تیفانی : هر جور میلته ولی بهت خوش می گذشت نادیا : من دیگه می رم داشتم می رفتم پیش سالی تا ازش بپرسم چرا دیشب نیومده بود تو اتاق شام پیش ما (داخل آشپز خونه ) نادیا : خانم براون ( آشپز عمارت ) سالی کجاست خانم براون : عزیزم سالی دیروز مرخصی گرفت و رفت نادیا : چی کجا رفت خانم براون : اون به من گفتش می‌ره پیش مادر مریزش ولی نمی دونم راست گفته یا نه نادیا : ممنونم باشه

داشتم به سمت اتاقم می رفتم که احساس کردم یکی داره تعقیبم می کنه تند تر رفتم حالا دیگه مطمئن بودم یکی داره منو تعقیب می کنه ( تعقیب رو درست نوشتم ؟ ) اومد نزدیکم دستش رو محکم گرفتم پیچوندم و گلوش رو هم گرفتم ویولت : آهای منو ول کن دیوونه شدی نادیا : عه ویولت تویی چرا منو تعقیب می کردی ویولت : باهات یک کار واجب دارم ولی اینجا نمی تونم بهت بگم نادیا : باشه بیا بریم تو اتاق من ( داخل اتاق نادیا ) نادیا : خب کارت چیه ویولت : ببین شاید وقتی بهت بگم تعجب کنی ولی من یک کتابخونه مخفی پیدا کردم نادیا : چی !!! ویولت : آره داشتم تو کتابخونه دنبال یک کتاب خوب می گشتم که یهویی نمی دونم چجوری یک در به یک کتابخونه دیگه باز شد رفتم داخلش و فهمیدم اونجا کتابخونه مخصوص خانوادمونه نادیا : یعنی چی ویولت : اونجا پر بود از مدارک مربوط به خاندان ما زندگی نامه های افراد بزرگ خاندان ، اسناد مربوط به دارایی هامون تاریخ چه ی خاندان لیست افراد بزرگ خاندان و از این جور کتاب ها ولی یک کتاب بود که خیلی متعجبم کرد نادیا : اون کتاب چی بود ویولت : راز های مخفی خاندان هوفرد

ویولت : این رو خودم هم نمی دونم و جرعت هم نکردم بازش کنم نادیا : خب چرا به من می گی ویولت : خب من باید از اون کتابخونه محافظت کنم و از تو کمک می خوام نادیا : اگه بهت بگم باز هم از اینجا ها هست چی کار می کنی ویولت : چی واقعا !!؟؟ نادیا : ببین من و هارلی دنبال بقیه این جاها هستیم چون خیلی از اینجا ها وجود داره و می خواهیم یک گروه تشکیل بدیم تو هم میایی ویولت : برای محافظت از خانوادم هر کاری می کنم نادیا : ممنونم بهت خبراش رو می دم ویولت : باشه پس من رفتم

( فردا صبح ) وایولت : وای نبودی نادیا دیشب خیلی خوش گذشت نادیا : آره صدای خنده هاتون رو می‌شنیدم تیفانی : وای پس صداش تا اونجا هم میومد وای لیسا خیلی خوب همه رو می خندونه لیسا : خب دیگه یک نفر باید باشه که بقیه رو بخندونه