" هدیه خدایان بهشتی "

همون طور که داشت با باند چیپیچی های دست اش که باز شده بود ور میرفت ، آرام با خودش دعای مخصوص سلامتی تنها خدایی خودش رو میخوند _ زنده باد...شیان له...بزرگ آروم با دست های کوچک و کودکانه اش ، باند های دست اش رو محکم کرد و آروم خاک و خون روی لباس چروکیده قرمز اش رو مرتب کرد ، به هر حال دعا به درگاه " شیان له بزرگ" ظاهری آراسته نیاز داره با زانو های زخمی و باند پیچی شده که رنگ کرمی ای رو به خودش گرفته آروم جلوی تندیس خدایی خودش زانو زد و آروم مثل زمانی که به یاد لمس نرم دست های مادرش روی سرش می افتاد اشک ریخت اشک های خالصانه ای که با خون روی گونه زخمی اش ترکیب میشد و آروم آروم سرازیر میشد.....

کم کم ، زمانی که غروب شد ، یعنی زمان مقدس دعا به درگاه خدایان ، نور از پشت پنجره ی بزرگ پشت تندیس معبد ، روی صورت اش تابید ، پنجره ای حکاکی شده از طرح چهره مظلومانه " شیان له بزرگ" که هر موقع به چشم اون می افتاد وادار اش می‌کرد، جلوی اون سجده کنه ، آروم به سمت پنجره یاد بود راه افتاد و....رو به فرشته عظیم و کبیر خالق زانو زد ، سرش رو روی کف سرد معبد که از مرمر بود چسباند ، با زمزمه های دلنشین کودکانه اش به درگاه تنها محرم اش دعا کرد

" هدیه خدایان بهشتی " ( شیان له ، ولیعهد بهشت بود ، که البته به دلیل اینکه در زمان جشن ولیعهدی اش جون یه موجود فانی یعنی انسان رو نجات داده بود تبعید شد ، وقتی به زمین تبعید شد ، سعی کرد مثل یه انسان عادی زندگی کنه ولی بعد ها متوجه شد یه موجود معنوی دنبال اونه و.....)

💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮