دختر ستاره ای ۱۰

داشتیم با تونی بحث میکردیم و توهم،توهم حرف میزدیم که... یکی در و محکم باز کرد جیغ زد ساکت... و اون شخص کسی نبود جز خانم پپر پاتس. پپر گفت: تونی چه خبرته چرا داری سر این دختره داد میزنی؟ اصلا ایشون کی باشن؟ خونه ی شما؟ بعد بهش اتاق اختصاصی دادی؟....آقا دوباره شروع شد، حالا تونی بحثش گرفت با پپر، یکی اون میگفت یکی این، کلا فک کنم هیچ کدومشون نمیدونستن چی میگن. منم که دیدم دعوای اینا سر منه و واقعا مزخرفه، شرمانانه دستم و گرفته بودم رو سرم.🤦‍♀️و وقتی دیدم تموم نمیکنن این کار زشتشون و داد زدم.. (بسهههههه) یهو جفتشون به من نگاه کردن! گفتم: سلام خانم پاتس! من صبام کارآموز جدید آقای استارک، ایشون قرار بود توی این مدت با من روی پروژه های جدید کار بکنن، ولی از اونجایی هم که خودتون میدونید، غرورشون اجازه نمیداد تا با یک دختر بچه کار بکنن! به خاطر همین مجبور شدم تا جارویس و هک کنم. پپر گفت: این غیر ممکنه! همون موقع من دکمه ی کنار کامپیوترم و زدم ، و کل برق ساختمون قطع شد! پپر جیغ کشید!من گفتم: ببخشید اشتباه شد و برق ساختمون و روشن کردم. وقتی برگشتم، دیدم پپر بغل تونیه. هیچی نگفتم و یکی دیگه از دکمه های کامپیوترم رو زدم، و ایندفعه جارویس گفت: بله صبا؟ و پپر از بغل تونی اومد پایین و گفت: تو؟ جارویس و هک کردی!؟

جارویس جواب داد:خیر، خانم صبا داده های لازم برای ورود به من را داشت. که میشود داده های آقای استارک. پپر گفت: صبا؟ تو چجوری اطلاعات تونی و داشتی؟ گفتم: خب میدونی... تونی پرید وسط حرفم گفت: این بچه آینده رو میدونه و از این چرت و پرت... گفتم: منظورش پرتاله. تونی گفت:آره همینی که این میگه. باز میکنه. پپر گفت: خب اطلاعات تو چه ربطی به آینده داره؟! گفتم: خب میشه گفت به عیر از اینده کمی از گذشته ام میدونم. البته گذشته همه ی انسان ها نه فقط گروه اونجرز. تونی گفت: پپر میدونی که همین بر و بچ که رفتیم باهاشون نیویورک و نجات دادیم. پپر گفت: من اطلاعاتم از اون گروه بیشتر از توعه تونی. بعد دوباره داشت دعواشون میشد که، من گفتم: شماها گشنتون نیست؟ من ۳ روز غذا درست حسابی نخوردم. نظرتون درباره ی چیز برگر چیه؟ (من میدونستم تونی قراره از این پیشنهاد استقبال کنه به خاطر همین بیانش کردم.) تونی سریعا گفت من موافقم. پپر گفت: منم موافقم. سوار ماشین تونی شدیم پپر جلو نشست و من عقب، تونی هم در حال رانندگی بود. پپر توی این لحظه سکوت و شکوند و گفت: خب صبا نمیخوای خودت و بهتر معرفی کنی به من؟

گفتم:خب از کجا شروع کنم؟ گفت:خب مثلا بگو چجوری با تونی آشنا شدی؟ گفتم: من از یه دنیای دیگه و از کشور ایران به اینجا تلپورت شدم و از طریق شیلد و سرپرست فیوری آقای اسنارک من و به زور قبول کردند. پپر خندید گفت:جالبه. نمیخوای بگی چند سالته؟ گفتم:عامم من ۱۳ سالمه. گفت: واقعا؟ من فکر میکردم بیشتر باشی آخه جوری که حرف میزنی و قدت اصلا نمیخوره!؟ گفتم: خانم پاتس شما هم از آقای استارک بلند تر هستین پس سنتون بیشتره؟ پپر خندید و تونی گفت :از این بخث مزخرفتون خوشم نمیاد و آهنگ و زیاد کرد. آهنگ راک بود و من میپسندیدم اما پپر انگار خوشش نیومد و ضبط و قطع کرد. پپر گفت: تونی بسته دیگه یکم جنبه داشته باش. بالاخره ما رسیدیم به فست فودی و وقتی وارد شدیم کل کادر اونجا دور تونی جمع شدند و استقبال گرمی کردن از ما. به هر حال یه جای VIP دادن به ما که هیچ کس نبود و فکر کنم به این دلیل بود که کسی مزاحم تونی نشه. نشستیم و تونی ۳ تا چیز برگر سفارش داد با نوشابه. خودش نوشابه مشکی برداشت و پپر هم گفت مشکی به من که رسید گفتم: من نوشابه سبز میخوام.

جفتشون با اون گارسونه داشتن میخندیدن. گفتم:چیشده ؟ چرا میخندین مگه نوشابه سبز نی؟ تونی که داشت پاره میشد گفت: اسمش اسپرایته. من خجالت زده هیچی نگفتم. و گارسون رفت. پپر میاد حرف بزنه که تونی میگه:اگه دوباره از این بحث اای مرخرف بکنین پا میشم میرم. گفتم: باشه قهر نکن حالا! پپر گفت: صبا یکم از استعداد هات بگو. البته اینو فهمیدم که خیلی خوب انگلیسی حرف میزنی با اینکه ایرانی هستی و واقعا لحجه ی خوبی داری. و انگار هک کردنم بلد هستی. اینارو توی شیلد یاد گرفتی؟ گفتم: خانم پاتس... گفت: پپر صدام کن به هر حال ما دخترا باید هوای هم و داشته باشیم.( به تونی نگاه های شرمانانه میکنه) گفتم: باشه پپر داری از من مصاحبه کاری میکنی؟ گفت:نه خوب میدونی ما به افراد خوب تو کمپانیمون نیاز داریم. تونی که سرش توی گوشیش بود با این حرف سرش و اورد بالا و چپ چپ پپر و نگاه کرد. پپر گفت: خب چرا اینجوری نگاه میکنی این بچه نابغه هست هک‌ بلده و انگلیسیم‌که حرف میزنه، چی بهتر از این برای شرکت؟ تونی سرش و انداخت پایین و گفت هرچی خودت میدونی.

گفتم:به نظرم‌بهتره یه دختر ۱۳ ساله توی شرکت شما کار نکنه برای اسم شرکت بده. همون موقع بود که چیز برگر ها اومد. و بحث بسته شد و همه شروع به خوردن کردن. تونی وقتی چیز برگرشو تموم کرد رفت تا پولشو پرداخت کنه. و من و پپر هم بعد از چند دقیقه پشت سرش رفتیم و سوار ماشین شدیم و برگشتیم. تو راه برگشت کاملا سکوت بود و همه داشتیم به موزیک گوش میکردیم. پپر هم که دید من هیچ استقبالی از پیشنهادش نکردم حرفی نمیزد. رسیدیم و من از جفتشون خداحافظی کردم و به اتاقم رفتم. شب که توی تختم بودم، یه فکری به ذهنم رسید اونم‌این بود که: در آینده قراره جنگ های سختی پیش روم باشه و من اگر قرار باشه اینجوری توی دست و پایه اونجرز باشم، اصلا قشنگ نیست. پس باید ساعتم و ارتقا بدم! اما چجوری؟ آها!💡 میتونم برم به کارگاه تونی. اونجا لوازم مورد نیاز هست و راحت میتونم این کار و انجام بدم. انقد به این قضیه تو طول شب فکر کردم که نتونستم بخوابم. ساعت ۳ شب تصمیم گرفتم برم به کارگاهش. با همون لباس خوابای آبی گل منگولی رفتم. آروم آروم راه میرفتم تا هیچ کس بیدار نشه! ( همچین میگم هیچ کس انگار چن نفر بودن! کلا تونی و من و‌‌ پپری که شب مونده بود پیش تونی)

به هر حال رسیدم و رمز و وارد کردم و وارد شدم. از تصوارتم خیلی بزرگ تر و قشتگ تر بود. تا وارد شدم چراغ ها روشن شد و جارویس گفت: سلام صبا. شما حق ورود به اینجا رو داشتین؟ گفتم: جارویس هیسسس! نه نداشتم ولی رمز و درست زدم و اومدم . گفت: میخواهید آقای استارک و بیدار کنم؟ گفتم:نهههه نمیخوام. گفت: چشم. گفتم: جارویس لطفا هیچ کاری نکن. حتی صحبت. گفت:آیا من شمارو ناراحتم کردم؟ گفتم: نه! فقط من اومدم تا روی ساعتم کار‌کنم و وقتی صحبت میکنی من تمرکزم بهم میریزه! جارویس دیگه حرف نزد و من نگران شدم. گفتم : جارویس اگه ناراحت نشدی لطفا فقط بگو بله. گفت: بله. و من گفتم:باشه. ته کارگاه تونی همه ی لباس هایی بودن که ساخته بود و من حیرت زده به همشون داشتم نگاه میکردم‌. واقعا زیبا بودن! یه لحظه به خودم اومدم و گفتم:من اینجا نیستم‌برای تحسین تونی. باید به کارم برسم و رفتم روی یکی از میز های کار تونی. ساعتم و باز کردم و اول از باتریش شروع کردم. باتری ساعت خیلی مهم بود و بعد از هر پرتال سریع تموم میشد پس باید روش کار میکردم. نمیدونستم از چه منبعی(مولدی) استفاده کنم تا کمتر انرژیش تموم بشه. داشتم به این موضوع فکر میکردم که در کارگاه باز شد و تونی اومد تو، داد زد و گفت:........