چرا در عید سفره هفت سین میگذاریم؟

یکی از ارکان اصلی نوروز، چیدن سفره هفت سین برای جمع شدن به گرد آن به هنگام تحویل سال است. در بسیارى از منابع آمده است که “هفت سین” نخست “هفت شین” بوده و بعدها به “سین” تغییر یافته است.

در سفرهٔ هفت سین معمولاً هفت جزء یا بیشتر که با حرف سین آغاز می‌شوند قرار می‌گیرد که معمولاً از مجموعهٔ زیر انتخاب می‌شدند.

سیر، سیب، سبزه، سنجد، سرکه، سمنو، سماق، سنبل، سکه، سپند، سپستان، سوهان، سوسن، سرمه، سنگک، سبزی، سیاهدانه. از این سین‌ها (و نیز اجزاء دیگر این سفره) معمولاً به نماد مفاهیمی چون نوزایی، باروری، فراوانی، ثروت، و مانند آنها یاد می‌شود.

بعضی نیز این اجزاء را به خدایان ایران باستان، بالاخص آناهیتا و سپندارمذ، ایزدبانوهای آب و خاک، نسبت می‌دهند. اجزایی که امروزه بر روی سفره هفت سین قرار می گیرند معمولا عبارتند از: سیب، سرکه، سمنو، سماق، سیر، سنجد و سبزى (سبزه).

هر کدام از این خوراکی ها که با حرف سین شروع می شوند خود نماد و نشانه یک چیز است و البته همه این نمادها از نو شدن و شادابی و سرسبزی نوید می دهند

در آیین های باستانی ایران برای هر جشن «خوانی یا سفره ای » گسترده می شد که دارای انواع خوراکی ها بود. سفره نوروزی «هفت سین» نام داشت و می بایست از بقیه سفره ها رنگین تر باشد.

سکه: که نمادی از خیر و برکت و درآمد است. سیب: هم نماد مهر و مهرورزی. سماق و سیر: نماد چاشنی و محرک شادی در زندگی به شمار می روند. سنجد: نماد عشق و دلباختگی است و از مقدمات اصلی تولد و زایندگی. عده ای عقیده دارند که بوی برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است.

اما غیر از این گیاهان و میوه های سفره نشین، خوان نوروزی اجزای دیگری هم داشته است: دراین میان « تخم مرغ» نماد زایش و آفرینش است و نشانه ای از نطفه و نژاد. «آینه» نماد روشنایی است و حتماً باید در بالای سفره جای بگیرد. «آب و ماهی» نشانه برکت در زندگی هستند. ماهی به عنوان نشانه اسفند ماه بر سفره گذاشته می شود

ایرانیان کهن و مردم بابل عدد "هفت" را مقدس می شمردند، طبقات آسمان و زمین و سیارات هفت تاست، ستارگان هفتگانه (زهره، مشتری، عطارد، زحل، مریخ، زمین و خورشید)، ایام هفته، هفت روز است. رنگین کمان دارای هفت رنگ است، عجایب جهان، هفت تا هستند؛ و خلاصه این که دلایل زیادی برای گرامی داشتن عدد هفت وجود دارند.