مسلمان بودن؟

چند وقت پیش، بین جمعی از دوستان بودم و بحثی راجب معلومات دینی راه افتاد. کمی که گذشت متوجه شدم که خیلیاشون حتی سوره ی حمد رو هم بلد نیستن! من در ظاهر سکوت کردم ولی با خودم فکر کردم، مگه ما مسلمان نیستیم؟ مگه پیرو حضرت محمد (ص) نیستیم؟ مگه کتاب آسمانی ما قرآن نیست؟ پس چرا باید انقدر نسبت به دینمون بی اطلاع و نسبت به وظایفی که بر گردنمونه بی تفاوت باشیم؟ من قصد داشتم این حرفا رو به دوستام بزنم ولی به فکرم رسید که پستش رو درست کنم تا حرفا به گوش دیگرانم برسه.

به عنوان مسلمان بر ما واجبه که وظایفی که خداوند در قرآن به اونها اشاره کرده رو تمام و کمال انجام بدیم. شاید بگید چه وظایفی؟ وظایفی از قبیل نماز، روزه، حجاب، خمس، زکات، امر به معروف، نهی از منکر، و.... بدون انجام تکالیف دینی ما چه فرقی با بی دینان داریم؟ تنها تفاوتمون اینه که ما به اسم مسلمانیم ولی اونا نه!

آیات فراوانی در رابطه با واجبات دینی در قرآن کریم هست. آیاتی در سوره ی طه، بقره، مائده، مجادله، نور، احزاب، نساء، اسراء، یونس، مومنون، انبیا، روم، هود، قاف، طور، توبه، معارج، حج، جمعه، حجر، انفال و سوره های بسیار دیگه در رابطه با این تکالیف وجود داره. برای مثال، ما در سوره ی طه آیه ای در رابطه با نماز داریم که میگه:《إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاهَ لِذِکْرِی؛ منم خدای یکتا که هیچ خدایی جز من نیست، پس مرا (به یگانگی) بپرست و نماز را مخصوصا برای یاد من به پادار》

و یا در سوره ی نور، آیه ای در رابطه با حجاب داریم که به آیهی حجاب معروفه. خداوند در این آیه به پیامبرشون رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:《وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ[نور:31] و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمی] فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پیداست و باید روسری خود را بر گردن خویش [فرو] اندازند و زیورهایشان را جز برای شوهرانشان یا پدرانشان یا پدران شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا پسران خواهرانشان یا زنان [همکیش] خود یا کنیزانشان یا خدمتکاران مرد که [از زن] بی‌نیازند یا کودکانی که بر عورتهای زنان وقوف حاصل نکرده‌اند آشکار نکنند و پاهای خود را [به گونه‌ای به زمین] نکوبند تا آنچه از زینتشان نهفته می‌دارند معلوم گردد ای مؤمنان همگی [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه کنید امید که رستگار شوید.》

در رابطه با روزه، خداوند در سوره ی مبارکه ی بقره می‌فرمایند:《یاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ، أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَهٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ اى کسانى که ایمان آورده‏اید روزه بر شما مقرر شده است همان گونه که بر کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود باشد که پرهیزگارى کنید [روزه در] روزهاى معدودى [بر شما مقرر شده است] [ولى] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد [به همان شماره] تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه بدارد] و بر کسانى که [روزه] طاقت‏فرساست کفاره‏اى است که خوراک دادن به بینوایى است و هر کس به میل خود بیشتر نیکى کند پس آن براى او بهتر است و اگر بدانید روزه گرفتن براى شما بهتر است.

در رابطه با زکات، که یکی از صدقات مالی واجب دین اسلامه، در سوره ی توبه آیه ای هست که شرح آیه به این صورته:《إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ[توبه:60] صدقات تنها به تهیدستان و بینوایان و متصدیان [گردآوری و پخش] آن و کسانی که دلشان به دست آورده می‌شود و در [راه آزادی] بردگان و وامداران و در راه خدا و به در راه مانده اختصاص دارد [این] به عنوان فریضه از جانب خداست و خدا دانای حکیم است.》

انجام این واجبات، به قدری مهمه که حتی در دیگر ادیان هم به اونها اشاره شده! خداوند در آیه ۸۳ سوره ی مبارکه ی بقره میفرمایند:《وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنكُمْ وَأَنتُم مِّعْرِضُونَ )) و یاد آورید هنگامی که عهد گرفتیم ما از شما بنی اسرائیل که عبادت مکنید مگر خدا را و احسان کنید به پدر و مادر و خویشان نزدیک خود و یتیم ها و فقیرها و به زبان خوش با مردم تکلم کنید و نماز کنید و زکات بدهید.بعد رو گردانیدید از این عهد مگر کمی از شما یهودی ها و شما از برگشتگان از پیمان و عهد شکنان شدید.》

همچنین حدیث های بسیار فراوانی در رابطه با عمل به تکالیف دینی وجود داره. در رابطه با نماز حدیثی داریم از امام باقر (ع) که می‌فرمایند:《لَا تَتَهَاوَنْ بِصَلَاتِكَ فَإِنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وآله قَالَ عِنْدَ مَوْتِهِ لَيْسَ مِنِّي مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلَاتِه‏... . نماز خود را سبک نشمار، همانا پیامبر اکرم صلى الله عليه وآله هنگام رحلتش فرمود: کسی که نماز را سبک بشمارد از من نیست.》

و یا حدیث دیگری از امام باقر در رابطه با نماز که می‌فرمایند:《امام باقر عليه السلام:《... انّ أَوَّلَ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلَاةُ، فَإِن قُبِلَتْ قُبِلَ مِا سِواها... . اولین چیزی که بنده در قیامت از آن سوال می شود نماز است، پس اگر قبول شود اعمال دیگرش نیز قبول می شود.》

در رابطه با حجاب، رسول خدا (ص) می‌فرمایند:《پروردگارا، زنانی که خود را پوشیده نگه می‌دارند، مشمول رحمت و غفران خود بگردان》(مستدرک الوسایل، ج 3، ص 244) و یا حدیثی از امیر مؤمنان، امام علی (ع) که می‌فرمایند:《پوشیده و محفوظ داشتن زن مایه آسایش بیشتر و دوام زیبایى اوست》(غرر الحکم۵۸۲۰)

رسول اکرم در حدیث دیگری می‌فرمایند:《یک گروهی که وارد جهنم می‌شوند، زنان بدحجابی هستند که برای فتنه و فریب مردان، خود را آرایش و زینت می‌کنند.》(کنزالعمال، ج ۱۶، ص ۳۸۳) حدیثیم از اما ششممون، امام جعفر صادق (ع) هست که می‌فرمایند:《حجاب زن برای طراوت و زیبایی اش مفیدتر می باشد.》( المستدرک، ج۵)

رسول خدا در رابطه با روزه می‌فرمایند:《قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى: كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُو لَهُ، غَيرَ الصِّيامِ هُو لي و أنا أجزِي بهِ. خداوند تبارك و تعالى فرمود : هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم》حدیثی هم از امیرالمؤمنین (ع) داریم که می‌فرمایند:《... ما حَرَسَ اللّهُ عِبادَهُ المؤمنينَ بالصَّلَواتِ و الزَكَواتِ و مُجاهَدَةِ الصِّيامِ في الأيَّامِ المَفروضاتِ؛ تَسكينا لأطرافِهِم، و تَخشِيعا لأبصارِهِم و تَذلِيلاً لِنُفوسِهِم و تَخفِيضا (تَخضِيعا) لِقُلوبِهِم. خداوند بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكاتها و جدّيت در روزه دارى روزهاى واجب [رمضان]، براى آرام كردن اعضا و جوارح آنان و خشوع ديدگانشان و فروتنى جانهايشان و خضوع دلهايشان حفظ مى كند.》

حدیثی هم داریم از خانم فاطمه ی کبری در رابطه با روزه، که می‌فرمایند:《 فَرَضَ اللّهُ الصِّيامَ تَثبِيتا لِلإخلاصِ. خداوند روزه را براى استوارى اخلاص، واجب فرمود.》امام صادق (ع) در حدیثی در رابطه با علت روزه گرفتن می‌فرمایند:《أمّا العِلَّةُ في الصِّيامِ لِيَستَوِيَ بهِ الغَنيُّ و الفَقيرُ؛ و ذلكَ لأنَّ الغَنيَّ لَم يَكُن لِيَجِدَ مَسَّ الجُوعِ، فَيَرحَمَ الفَقيرَ؛ لأنَّ الغَنيَّ كُلَّما أرادَ شَيئا قَدَرَ علَيهِ، فأرادَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ أن يُسَوِّيَ بينَ خَلقِهِ و أن يُذِيقَ الغَنيَّ مَسَّ الجُوعِ و الألَمِ، لِيَرِقَّ على الضَّعيفِ و يَرحَمَ الجائعَ. علّت روزه گرفتن آن است كه به سبب آن توانگر و تهيدست برابر شوند ؛ زيرا توانگر رنج گرسنگى را احساس نمى كند تا به تهيدست رحم كند؛ چرا كه توانگر هرگاه چيزى بخواهد مى تواند آن را فراهم آورد. از اين رو خداوند عزّ و جلّ خواست تا ميان آفريدگانش برابرى (همدردى) ايجاد كند و رنج گرسنگى و سختى را به توانگر بچشاند تا بر ناتوان، دل بسوزاند و به گرسنه، رحم كند.

رسول اکرم می‌فرمایند:《إنَّ لِلجَنَّةِ بابا يُدعَى الريَّانَ، لا يَدخُلُ مِنهُ إلاّ الصائمُونَ. بهشت را درى است به نام ريّان (سيراب، شاداب) كه جز روزه داران از آن وارد نشوند. و امیرالمؤمنین (ع) در حدیث دیگری می‌فرمایند:《نَومُ الصائمِ عِبادَةٌ، و صَمتُهُ تَسبيحٌ، و دُعاؤهُ مُستجابٌ، و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ. إنّ للصائمِ عِندَ إفطارِهِ دَعوَةً لا تُرَدُّ. خوابِ روزه دار، عبادت است و خاموشى او، تسبيح و دعايش، پذيرفته و عملش، دو چندان. براستى كه براى روزه دار به هنگام افطار دعايى است كه در درگاه خدا ردّ نمى شود.

آیات رو باهم دیدیم و همچنین احادیث رو. آیا هنوز هم میخوای به طفره رفتن از زیر واجبات دینی ادامه بدیم؟ آیا هنوز هم میخوایم اونها رو نادیده بگیریم؟ پس مسلمان بودن چی میشه؟ ما چطور میتونیم ادعای مسلمان بودن بکنیم وقتی حتی بلد نیستیم با خدای خودمون حرف بزنیم؟ چطور میتونیم بگیم پیرو دین اسلامیم در صورتی که کوچکترین اطلاعاتی از دینمون نداریم؟ واقعا ما مسلمانیم؟

خود خدا شخصا اومده وظایف مارو برامون توضیح داده ولی ما اونارو سرسری میگیریم. واقعا این خجالت نداره؟ چرا نمیخوایم به دستورات دینمون عمل کنیم؟ چرا در مقابلشون مقاومت میکنیم؟ چرا نمیپذیریمشون؟

به حرفایی که زدم خوب فکر کنید. به اینکه میخوایم قدمی به سوی بنده ی بهتر شدن برداریم یا میخوایم با همین فرمون بریم جلو. به اینکه میخوایم تو آخرت جزو کسانی باشیم که با سرعت از روی پل صراط میگذرن یا جزو کسایی که از روی پل پایین میوفتن. به اینکه میخوایم وقتی امام زمان کارنامه ی اعمالمون رو میبینن ازمون نا امید بشن یا لبخندی از سر رضایت بزنن. اینا همش به انتخاب خودمون بستگی داره. به اینکه میخوایم مسلمان واقعی باشیم، یا نه:)

به حرفایی که زدم خوب فکر کنید. به اینکه میخوایم قدمی به سوی بنده ی بهتر شدن برداریم یا میخوایم با همین فرمون بریم جلو. به اینکه میخوایم تو آخرت جزو کسانی باشیم که با سرعت از روی پل صراط میگذرن یا جزو کسایی که از روی پل پایین میوفتن. به اینکه میخوایم وقتی امام زمان کارنامه ی اعمالمون رو میبینن ازمون نا امید بشن یا لبخندی از سر رضایت بزنن. به اینکه میخوایم مسلمان واقعی باشیم، یا نه:)