تاریخچه گیتار 🎼

گیتار یک ساز باستانی است که می توان تاریخچه آن را بیش از 4000 سال پیش جستجو کرد. بسیاری از نظریه ها در مورد این ساز مطرح شده است و غالباً ادعا می شود که گیتار نوعی رباب یا حتی کیتارای یونان باستان است. تحقیقات انجام شده توسط دکتر مایکل کاشا در دهه 1960 نشان داد که این ادعاها بیراه هم نیست. وی نشان داد که رباب نتیجه یک خط جداگانه توسعه است و ریشه های مشترکی با گیتار دارد اما هیچ تاثیری در تکامل آن نداشته است. تنها شاهد تئوری کیتارا شباهت بین کلمه یونانی “کیتارا” و کلمه اسپانیایی “کویترا” است. مردم ماقبل تاریخ با چوب خمیده برای گردن و یک یا چند رشته روده یا ابریشم، چنگهای کاسه ای می ساختند و موزه های جهان شامل بسیاری از این چنگها از تمدن های باستانی سومری، بابلی و مصری است. در حدود سالهای 2500 – 2000 میلادی چنگهای پیشرفته تری مانند ساز 11 رشته ای منقوش و منبت کاری شده با تزئینات طلا شروع به ظهور کردند. داستان های مختلفی در مورد تاریخچه گیتار وجود دارد. عده ایی معتقدند گیتار از ایران سرچشمه گرفته و عده ایی آن را به سیتارای یونانی- عاشوری که بوسیله رومی ها به اسپانیا آورده شد مربوط می دانند. این ساز که گونه های مختلفی از آن وجود دارد، علاوه بر داشتن قدمت تاریخی توانسته همگام با تحولات موسیقی غرب پیشرفت کند و جایگاه ویژه ای در موسیقی جهان برای خود کسب کند. در ادامه با بررسی تاریخچه و تحولات گیتار با گیتارو همراه باشید.

گیتار و ابزارآلات مشابه موسیقی از دیرباز وجود داشته‌اند اما گیتار الکتریک نخستین بار توسط ‌آدولف ریکن بیکر‌ در سال ۱۹۳۰ میلادی ساخته شده است. گیتارهای الکتریکی اولیه از پیکاپ‌هایی از جنس تنگستن برخوردار بودند که لرزش سیم‌های گیتار را به جریان الکتریکی تبدیل می‌کردند و در نهایت این جریان به یک تقویت‌کننده جهت تولید صدا ارسال می‌شد. از ویژگی‌ها و خصوصیات گیتارهای الکتریکی قدیمی، می‌توان به وجود سوراخ‌های صدای کوچک در بدنه اشاره کرد که به عنوان گیتارهای الکتریک با بدنه نیمه تهی (بدنه توخالی) شناخته می‌شدند و با توجه به انعطاف‌پذیری بسیار زیادی که داشتند، امروزه هم از محبوبیت بالایی برخوردار هستند. به مرور زمان گیتار بدون سوراخ‌های صدا مشابه گیتارهای آکوستیک و کلاسیک ساخته شد که به تقویت‌کننده متصل می‌شدند و با نام گیتارهای الکتریک با بدنه توپر شناخته شدند. گیتارهای الکتریکی در سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ میلادی به دلیل قابلیت اتصال به تقویت‌کننده‌ها توانستند به جایگزین مناسبی برای گیتارهای آکوستیک تبدیل شوند که صدای زیادی در همنوازی با سازهایی چون بیس و درامز در ارکسترهای جاز نداشتند؛ در نهایت گیتارهای الکتریکی به بهتر شنیدن شدن صداها کمک شایانی کردند. گیتار الکتریکی با بدنه توپر در سال ۱۹۴۱ میلادی توسط مخترع موسیقی دان به نام «لس پاول» ساخته شده است که امروزه هم از رایج‌ترین گیتارهای الکتریک محسوب می‌شود. مدل اولیه این گیتار با چوب سخت بدون سوراخ‌های صدا از یک قطعه مستطیلی شکل ساده ساخته شد که توسط ۶ رشته سیم فولادی به یک دسته متصل می‌شد. گیبسون در دهه ۱۹۵۰ میلادی، گیتار لس پاول را به جهان معرفی کرد که با نام «‌گیتارهای گیبسون لس پاول‌« شناخته می‌شد و امروزه هم از گیتارهای محبوب به‌حساب می‌آید.

در اواخر دهه ۱۹۴۰ میلادی، مخترع به نام «لئو فندر» نوعی گیتارهای الکتریکی با بدنه توپر را طراحی کرد و در نهایت آن را گیتار الکتریک براد کستر‌ فندر نام گذاشت اما در سال ۱۹۵۴ به‌طور رسمی این گیتار را با نام گیتار استراتو‌کستر به جامعه موسیقی معرفی کرد. گیتار استرات در مقایسه با گیتار لس پاول از قابلیت‌ها و ویژگی‌های متفاوتی برخوردار بوده است. امروزه این مدل گیتار با شکل‌های مختلف و سخت‌افزارهای گوناگون به بازار عرضه می‌شود و بسیار سبک‌تر از گیتار لس پاول است. گیتار الکتریکی استراتوکستر فندر به عنوان دومین گیتار محبوب در جهان شناخته می‌شد تا زمانی‌که تنها گیتارهای الکتریکی لس پاول وجود داشت. در حال حاضر کمپانی‌های مختلف چون آی بنز، جکسون، پاول رید اسمیت، ای اس پی و یاماها به ساخت گیتارهای الکتریک مخصوص خود اقدام کردند که اغلب آن‌ها همچنان از خصوصیات و ویژگی‌های مشابه گیتارهای لس پاول و استرات برخوردار هستند.

ممنون اومدی 🥺💙تو چه سازی میزنی ؟