داستان غمگین کلونی دلقک :)

می‌خوام داستان کلونی دلقک و بگم . کلونی توی سیرکی کار میکرد که شهر به شهر می گشت . کفشاش خیلی بزرگ و کلاهش خیلی کوچیک بود . اما اصلا و اصلا خنده دار نبود . اون یه سگ سبز با هزار تا بادبادک داشت و سازی که آهنگای مسخره میزد . شل و وارفته و لاغر بود اما اصلا و اصلا خنده دار نبود .

او هر بار روی صحنه می‌اومد ، مردم به جای خنده اخم میکردن. و هر بار که شوخی میکرد ، انگار قلب همه می‌شکست . وقتی در هوا چرخ میزد ، همه خوابشون می‌برد . و کسی به کلونی پولی نمی‌داد فقط برای اینکه اون مسخره نبود .

روزی کلونی گفت «: به مردم این شهر میگم که دلقک خنده دار نبودن چقدر دردناکه . اون به اونا گفت که چقدر غمگینه و چرا آنقدر افسردس . او گفت و گفت از سرما و درد و باران گفت . و از تاریکی روحش . و وقتی قصه اش تموم شد فکر می کنید کسی گریه کرد ؟ نه ابدا

اونا اونقدر خندیدن که درختا به لرزه در اومد . آنقدر خندیدند و هم کشیدند . آنقدر خندیدند که آسمان لرزید . خنده تا مسافتای دور سرایت کرد تو هر شهری ، تو هر دهی . خنده همه جا پخش شد . بزودی کل دنیا پر شد از خنده . و کلونی با صورتی غمگین اشک بر چشم تو چادر سیرک ایستاد و گفت «: منظورم خنداندن شما نبود من اتفاقی خنده دار شدم . و در حالی که تمام دنیا میخندیدن کلونی همون جا نشست و زار زار گریه کرد :)