فرشته سیاه S2 P5

«4 سال پیش.کشور یومیچی»بچه ها:پاس بده!«درحالی که بچه‌ها با هم بازی میکردند،دختر،تنهایی بالای تپه نشسته بود و بازی کردن بچه ها رو تماشا میکرد»$چیکار میکنی؟∆اونا رو نگاه میکنم!«دختر با دستش به بچه های پایین تپه اشاره میکنه و پسر هم دست دختر رو دنبال میکنه و بچه ها رو میبینه»$ میخوای بری باهاشون بازی کنی؟∆شوخی میکنین؟ $به هیچ وجه!∆پس من به عنوان شوخی میگیرمش! $خودت نمیخوای بری،تقصیر من ننداز!«دختر نگاهی به پسر که بالای سرش ایستاده میکنه»$اینجوریم نگام نکن!∆سنپای،شما فقط برای اینکه اون سه تا دیوونه رو گیر بندازین اینجا نیومدین مگه نه؟«به سه مبارز پشت سرش اشاره میکنه که با طناب بسته شدن»$هه!..چرا انقدر تیزی؟∆من تیز نیستم،این مساله خیلی ضایع هست!آخه چرا ولیعهد کشور تانشو باید بیاد کشور یومیچی و شخصا سه تا مبارز که به درد سوراخ دیوار هم نمیخورن رو دستگیر کنه؟ «پسر از حرفهای دختر لبخندی میزنه و به بچه های پایین تپه خیره میشه»$حق با توعه،این سه تا فقط بهانه بودن تا بتونم بیام اینجا!∆پس دلیل اینکه اینجا اومدین چیه؟«پسر کنار دختر مینشینه»$همونطور که میدونی مادر من اهل همین کشور بود و پدرم بود که مادرم رو به تانشو برد.∆بله،اما این چه ربطی به این موضوع داره؟ $من شنیده بودم که پدر و مادرم همدیگه رو برای اولین بار توی یه دشت گل رز سفید ملاقات کردن و از وقتی که پرد و مادرم باهم از.دواج کردن،مردم کشور اون دشت رو به عنوان دشت عشق میدونستن و میگفتن که اگه دو نفر اونجا همدیگه رو ببینن عا.شق هم میشن!∆پس میخواین که اون دشت رو ببینید؟ $درسته!«دختر مکث کوتاهی میکنه و بعد بلند میشه»∆(سنپای بعد از مرگ مادرش حال روحی خوبی نداشت پس شاید بهتر باشه که تنهایی بره اونجا!)∆پس من حواسم به این سه تا هست تا شما برید و دشت رو ببینین!

«پسر برمیگرده و به دختر نگاه میکنه که داره به سمت اون سه مبارز میره»$شوخی میکنی؟«پسر بلند میشه و دست دختر رو به سمت خودش می‌کشه»$من فقط وقتی که تو باهام باشی اونجا میرم!∆اما من فکر کردم که شاید بهتر باشه تنها.. $اینطور نیستتتتت!∆س..سنپای؟!«با فریادی که پسر میزنه،بچه های پایین تپه دست از بازی میکشن و به اون دو نفر نگاه میکنن»∆سنپای نیازی نیست داد بزنی،اگه میخوای من باهات میام! حالا میشه دستمو ول کنی؟ $ها؟!«پسر دست دختر رو ول میکنه و دستشو توی موهاش میبره و کمی شلختشون میکنه»$حق با توعه،نمیدونم چرا یهو صدام رو بلند کردم؛معذرت میخوام اگه ترسوندمت!∆(سنپای فقط مثل یه سگ کوچولو میمونه که مادرش رو گم کرده!)«دختر دست پسر رو میگیره و با چهره‌ای شاد به پسر نگاه میکنه»∆بیاین با هم به اون دشت گل رز بریم! $ا..اوهوم!∆پس بیاین بریم!«دختر،دست پسر رو میکشه و دنبال خودش میبره.چند ساعت بعد»∆هنوز نرسیدیم؟هوا تقریبا تاریک شده و فکر کنم که قراره بارون شدیدی بیاد!$طبق گفته مردم باید همین اطراف باشه،یکم دیگه تحمل کن!∆خیله خوب!(سنپای تمام مدت دستمو خیلی محکم گرفته،من که فرار نمیکنم!)$رسیدیم!«دختر برمیگرده که دشت رو ببینه اما با کشیده شدن دستش توسط پسر،حواسش رو به جلوی پاهاش میده»$قشنگ نیست؟«دختر که تازه دشت رو دیده،نگاهی به گل‌های سفید جلوی روش میکنه»∆قشنگن!«دختر برای لحظه‌ای چشمانش رو میبنده و وقتی که آنها رو باز میکنه،با پسر روبرو میشه که جلوش زانو زده و رز سفیدی توی دستشه»$ژان،بهم قول بده..قول بده که هرگز عوض نمیشی و منو ترک نمیکنی!∆سنپای،من قول میدم که حتی تا جهنم هم باهاتون بیام!$اینطوری نگو!احساس میکنم یکیمون قراره بمیره!«پسر بلند میشه و رز توی دستش رو لای موهای دختر میگذاره»$ولی از طرفی هم از شنیدنش خوشحالم!

«دختر به آرومی دستش رو بالا میبره و گل توی موهاش رو لمس میکنه»$بهت میاد!حالا بیا بریم توی اون خونه تا موش آب کشیده نشدیم!∆کدوم خونه؟$همونی که اونجاست!«پسر با دست به کلبه متروکه‌ای اشاره میکنه و دست دختر رو میگیره و به سمت کلبه میره...چند دقیقه بعد،بارون شروع به باریدن میکنه و آن دو نفر روی تاقچه کلبه می‌نشینند و به صدای قطرات باران که روی گل ها می‌ریزند،گوش میکنند.»$ژان!∆بله؟$بیا یروزی باهم فرار کنیم!«دختر برمیگرده و به پسر نگاه میکنه»∆منظورتون چیه؟$منظورم اینه که بیا وقتی که یکم بزرگتر شدیم،با همدیگه از کشور فرار کنیم و بریم یه جای دور! اونوقت تو دیگه مجبور نیستی که جونت رو به خطر بندازی و هی میارزه کنی!∆اما مقامتون چی میشه؟$تا وقتی که با تو باشم مهم نیست که چی میشه؛درضمن اونا میتونن روکی رو ولیعهد کنن!∆اگه شما اینطور میخواین،من مطمئن میشم که این اتفاق بیوفته!«پسر لبخندی میزنه و به دختر نگاه میکنه»$میخوای یه شعر بخونم؟∆شعر؟$آره،وقتی که مادرم هنوز زنده بود،همیشه برام میخوند!∆اگه این شعریه که کادرتون براتون میخونده،میخوام بشنومش!$خیله خوب!«دختر به پسر خیره میشه و پسر هم به آسمون بارانی»$When I was walking in the flower garden, I saw a butterflyWhen I approach her, I am amazed by the eyes that reflect the roaring seas,I kneel down, stretch my hand towards her and say: Let's fly together over the flowers of this world, my beautiful butterfly.The butterfly smiles and my heart trembles again;While staring into her eyes and holding her hand, I whisper: When the full moon opens its eyes to the sky, come to me and I will tell you my secret.....

«زمان حال،ویو ژان.دختر مدتی میشه که از جنگلی که دو کشور یومیچی و تانشو رو بهم وصل میکنه؛جنگلی که مدت ها پیش برای مأموریتی به داخلش رفته بود اما مأموریت رو کامل نکرده بود و به دایره مر.گ فرستاده شد،همان جنگلی که پرنس برای اولین بار دختر که قصد ک.شتنش رو داشت دید،همان جنگلی که شروع تمام اتفاقات بود!و حالا دختر از آن جنگل گذشته بود و به بیابانی بی سر و ته رسیده»∆خیلی عجیبه،هیچ انرژی احساس نمیکنم!«دختر به اطرافش نگاهی میکنه»∆این بیابان قبلا اینقدرام بزرگ بنظر نمیومد!...باید از کدوم طرف برم؟«دختر چشمهاش رو میبنده و به سکوتی که صحرا رو در بر گرفته،گوش میکنه؛بعد از چند لحظه چشمهاش رو باز میکنه و دوباره به اطرافش نگاه میکنه»∆گرد و غبار از سمت چپ میان؛پس احتمال اینکه اونجا چند نفر باشن بیشتره!«دختر به طرف چپ میره تا شاید بتونه کسی رو پیدا کنه.بعد از چند دقیقه راه رفتن به جایی میرسه که افرادی اونجا هستند اما بجای انسان های سرحال که از برگشتن دختر تعجب کنند،اجساد خو.نی آنها که روی زمین افتادن،دیده میشه»∆نگو که دیر رسیدم!«دختر جس‌د ها رو چک میکنه تا ببینه که کسی زنده مونده یا نه؛اما هیچ آثاری از حیات،بین آنها دیده نمیشه»∆همشون مردن!«دختر به اطرافش نگاهی میکنه؛چیز براقی از کمی دورتر،بالای یک تپه شنی، میدرخشه و توجه دختر رو به خودش جلب میکنه»∆یعنی ممکنه یه نفر اونجا باشه؟«دختر آروم آروم از تپه شنی بالا میره و سگکی که از دور میدرخشیده رو برمیداره(عکس بالا)بعد از نگاهی کوتاه که به سگک میندازه»∆این سگکیه که افرادی که به سنپای خدمت میکنن،برای تشخیص دادنشون از سربازای عادی،میپوشن!یعنی اون افراد..خدمتگزار های سنپای بودن!«دختر سرش رو بالا میاره و به پایین تپه نگاه میکنه؛اما با صحنه‌ای که میبینه،تمام تنش به لرزه در میاد و سگک از دستش میوفته..

فردی پایین تپه،روی زمین افتاده و بدنش غرق در خو.نه و اون شخص کسی نیست جز....ولیعهد کشور تانشو،ایچیمارو!» ∆سنپایییی!«دختر به سرعت از تپه پایین میاد و بالای بالین پسر میره؛درحالی که با نگرانی و استرس به پسر نگاه میکنه،متوجه تکون خوردنش میشه»∆سنپای!$ژ..ژان؟!«پسر به سختی چشمانش رو باز میکنه و دختر که بالای سرش نشسته و با چهره ی نگران نگاهش میکنه،میبینه و لبخند محوی میزنه»$دوباره..دارم..توهم..میزنم؟!«دختر دست پسر رو میگیره و بهش نگاه میکنه»∆اینطور نیست!ببین،من واقعیم!$ژان!واقعا..برگشتی؟∆آره سنپای برگشتم!پس لطفا هوشیار بمون،میرم کمک بیارم!«دختر میخواد که بلند بشه اما پسر با ناتوانی دستش رو میگیره»$نرو!اگه بری..اونا برمیگردن..و کارم رو ..تموم میکنن!∆منظورتون اینه که..$پدرم!..اومد اینجا..تا منو افرادم رو..ازبین ببره!«با سرفه هایی که پسر میکنه،دختر برمیگرده و بانگرانی به پسر نگاه میکنه»∆متاسفم،همش تقصیر منه!اگه یکم زودتر اوم..$نه! تقصیر منه..که نتونستم ازت محافظت کنم!∆اما بازم..$اون تو بودی!حتی با تلاش‌های.. بی‌وقفه هم،بازم اون شخصی که آسیب..دید تو بودی!«پسر با هم شروع به سرفه کردن میکنه اما اینبار همراه با سرفه هایش،خو.ن بالا میاره»∆سنپای!«پسر برمیگرده و با چهره دختر مواجه میشه که اشک در چشمانش حلقه زده»$ژان داری گریه میکنی؟این.. اولین بارته مگه نه؟«دختر سرش رو پایین میبره اما پسر به آرومی دستش رو دراز میکنه و سرش رو بالا میاره»$اینجوری نکن!من خوشحالم که تو..آخرین کسی هستی که میبینم!∆...هق!«اشک های دختر بالاخره شروع به ریختن میکنن و آروم آروم از صورت بی نقصش پایین میان»$میخوام برای آخرین بار ازت یه خواهشی کنم!∆هر چی که باشه انجامش میدم!$مواظب روکی باش و درضمن دیگه خودتو برای دیگران فدا نکن؛میخوام از این به بعد برای خودت زندگی کنی!

«دختر در حالی که یا دستاش جلوی صورتش رو گرفته،به معنای تایید حرف پسر فقط سر تکون میده»$ژان من همیشه..عا.شقت بودم!«با آخرین حرف پسر،دختر سرش رو بالا میاره»$اما نتونستم به اندازه..اون چهار نفر(تهیونگ،جیمین،کوک و یونگی)خوشحالت ..کنم!∆ایچی..مارو!$این اولین باره..که بعد از سال ها..با اسم صدام میزنی!شمیدن اسمم از طرف تو..آرامش بخشه!«پسر لبخندی میزنه و چشمانش پسر بعد از زدن آخرین حرفش،بسته میشن و بدنش بی حرکت میشه»∆نه نه نه،باید هوشیار بمونی!نمیتونی..هق..الان ترکم کنی!«دختر دستش رو از روی قفسه سینه پسر برمیداره و به ج.سد بی جون پسر نگاه میکنه»∆ایچیمارو،من دارم گریه میکنم،لطفا بیدار شو و بهم بگو که دوباره داشتی باهام شوخی میکردی!«فلش بک به 10 سال پیش»$آهای!اسمت چیه؟«دختر کوچولو که از دور به بچه‌هایی که بازی میکردن،نگاه میکرد،با صدای پسر کوچولوی پشت سرش،برگشت و به اون نگاه کرد»∆تو..کی هستی؟$من ایچیماروعم! میخوای باهام دوست بشی؟∆اما من خطرناکم!$مهم نیست!من میدونم که تو آسیبی بهم نمیزنی!∆از من نمیترسی؟$چرا باید بترسم؟تو صورت خیلی نازی داری و خودتم خیلی کوچولو و نازی!«با حرف پسر،دختر سرخ میشه و خجالت میکشه»$حالا باهام دوست میشی؟∆او..اوهوم!«پسر دستش رو به سمت دختر دراز میکنه و دختر هم دستش رو میگیره»$آخر اسمت چیه؟∆ژ..ژان هستم!$از آشناییت خوشبختم ژان،من ایچیماروعم!∆ای..ایچیمارو؟!$آره!«پسر لبخند بزرگی تحویل دختر میده.زمان حال.از دست دادن کسی که به اندازه تمام دنیا برات با ارزشه چه حسی داره؟از درون احساس پوچی میکنی؟و میخوای که تو هم بمیری؟یا..داری به انتقام فکر میکنی؟!»ناشناس:فرمانده!......ادامه دارد.