فرشته سیاه S2 P3

«..با خیسی که روی صورتش احساس میکنه از کابوسش بیدار میشه»یجی:ژان!«ژان درحالی که نفس نفس میزنه،دستش رو روی قلبش میزاره»یجی:حالت خوبه؟∆من باید برم!..باید همین الان برگردم پیش سنپای!«ژان به سرعت بلند میشه که از اتاق بره بیرون اما پاهاش شل میشن و میوفته زمین.یجی به طرفش میره و بلندش میکنه»یجی:دیوونه شدی؟تازه بهوش اومدی اونوقت میخوای پاشی راه بری؟∆متوجه نیستی!سنپای توی خطره! یجی:منظورت چیه؟∆کشورم،مردمم تو خطرن!«یجی با ناراحتی به ژان نگاه میکنه و به فکر فرو میره،بعد از چند ثانیه فکر کردن،ژان رو بغل میکنه»یجی:آروم باش،من همه چی رو درست میکنم!®ژان به هوش اومدی! یجی:نامجون شی!لطفا مواظبش باشید!«یجی بیرون میره و نامجون رو با ژان تنها میزاره»®چی شده؟∆نامجون شی،من همین الان باید از اینجا برم!®تو قرار نیست جایی بری!اینطوری فقط اوضاع رو بدتر میکنی!∆مگه میدونی چیشده؟®حتما اتفاقی افتاده که اینطوری پریشون شدی!«پسر کنار دختر میشینه و بهش نگاه میکنه»®چیشده؟∆کابوسام،خیلی زیاد شدن!هیچی دیگه مثل قبل نیست!جیمین افسرده شده؛جونگ کوک دیگه مثل قبل دور و بر من نمیپلکه تا اعصابم رو خورد کنه،تهیونگ عوض شده؛هوسوک رفته و شوگا هم عصبیم میکنه!®اما اینا چه ربطی به سنپایت داره؟∆سنپای آدم خونسرد و باهوشیه؛اما وقتی مدت زیادی من نباشم و بدون من با پدرش روبرو بشه،قاطی میکنه و کاملا دیوونه میشه!®چرا فکر میکنی جونش توی خطره؟∆اگه بزنه به سرش و علیه پدرش بایسته تا سعی کنه منو پیدا کنه و برگردونه،پدرش خیلی راحت اونو کنار میزنه و از شرش خلاص میشه!

®یعنی میگی..∆درسته،پسر بزرگش رو میک.شه!®پسر بزرگش؟∆سنپای یه برادر کوچکتر هم داره که هم سن منه و یجورایی از من بیزاره!®میدونی چیه؟منم یه روزی مثل تو بودم؛کاملا از زندگی ناامید شده بودم و میخواستم هرچه زودتر تموم بشه؛ولی به این نتیجه رسیدم که اگه من بمیرم،دشمنای پدر و مادرم خوشحال میشن و به چیزی که میخوان میرسن!پس هرجور که بود خودم رو به اینجا رسوندم!∆ولی تمام این موقعیت هایی که الان داخلشیم تقصیر منه!تقصیر منه که هوسوک رفته،تقصیر منه که حال جیمین انقدر بده،تقصیر منه که نتونستم جلوی دعوای تهیونگ و جونگ کوک بگیرم،تقصیر منه که برج جادو بهم ریخته و تقصیر منه که از همون اول تهیونگ رو دست کم گرفتم و گذاشتم شکستم بده و بیاردم اینجا!اگه من نبودم حال همه خیلی بهتر از الان بود!®اشتباه میکنی؛هیچکدوم از اینا تقصیر تو نیست!اونا خودشون انتخاب کردن که کنار تو باشن و عا.شقت بشن؛تو هیچ دخالتی توش نداشتی!∆منظورت چیه؟®(فک کنم نمیدونست اینهمه جنگ و دعوای بینشون بخاطر اینه که همشون از ژان خوششون میاد؛گند زدم!)®آ..منظورم این بود که..راستش..×تو زنده اییییی!÷پسر چرا عین اسب یهو یورتمه میای؟بنظرم برو بجای اسبا مسابقه بده؛حتما برنده میشی!×هیونگ ببند خواهشا!®(نجات پیدا کردم!) یجی:ژان برات آب آور..×÷یجی؟! یجی:شماها اینجا چیکار میکنین؟®شما همدیگه رو میشناسین؟÷×این خواهرمونه!®جانم؟! یجی:بله،متاسفانه این دوتا برادر های گرامی من هستن!÷متاسفانه؟از خداتم باشه که یه همچین پسر هندسام فیسی برادرته!×برو بابا،توعم گیر دادی هی هندسام هندسام میکنی!«دختر که تمام مدت ساکت به بحث های این چهار نفر گوش میکرد،دهنش رو باز کرد و با حرفش همه رو تخریب کرد..»

∆شماها خانوادگی به خدمت کردن علاقه دارینا!دختر خانواده که خدمتکار قصره و پسرا هم نگهبان و ور دست ولیعهدن؛ببینم مطمئنین که باباتون وزیره؟وضعیت مالیتون انقدر بده؟تا جایی که من میدونم،اکثرا وزیرا از پادشاه ها هم پولدار ترن!×÷....(دقیقا به همین خاطره که بیخیالش شدیم!)®اهم اهم! یجی:خب..من دیگه میرم!∆از حرفی که زدم ناراحت شدی؟ یجی:البته که نه؛فقط یه کاری دارم که باید انجام بدم!÷ما هم دیگه میریم!«جین دست برادر و خواهرش رو میگیره و میکشه بیرون»÷تو چرا اینجایی؟ یجی:بخاطر اینکه چند ساعت شما دروغگوها رو نبینم!÷اگه پدر بفهمه عصبانی میشه! یجی:اگه شما دوتا بهش نگین یا مثل همیشه دروغ بگین نمی‌فهمه!حالام تنهام بزارین تا به کارم برسم!÷یجی!«جین دنبال یجی راه میوفته که تاهومارو دستش رو میگیره و مانعش میشه»×ولش کن؛همینطوریشم بخاطر مادر اعصابش خورد هست!÷ولی آخه ما که نمیتونیم جلوی پدر رو بگیریم تا دوباره از.دواج نکنه!×خب اونم اینو میدونه برای همین داره با این کار حواسش رو از این موضوع پرت میکنه!بیا بریم به کارامون برسیم!÷خیله خوب!..«ویو یونگی»™استاد،خانم ژان بهوش اومدن؛نمیخواین به دیدنشون برین؟¥نه؛دیگم نیازی نیست که گزارشش رو بهم بدی!™اما خودتون گفتید که..¥الان دارم میگم که نیازی نیست!™چشم!..«ویو ژان»∆میشه کمکم کنین بلند شم؟®البته!«پسر دست دختر رو میگیره و اونو بلند میکنه»®راستی زخم روی شکمتون..∆اون بزرگه رو میگین؟اون مال همون وقتیه که توی رودخانه ای افتادم که توش کوسه بود؛فکر میکنم..تقریبا 14 سالم بود.®و بقیه زخم هاتون چطور؟∆دقیق یادم نمیاد؛اما اکثرشون مال 8 ،14و 15سالگیمن.®چرا؟

∆من تا 8 سالگی نمونه آزمایشی بودم و آزمایش های وحشتناکی روم انجام میشد!توی 14 و 15 سالگیم هم داخل کشور شورش به پا شده بود و من اون زمان فرمانده ارتش بودم.®(توی این سن کم فرمانده بوده؛نمیدونم بگم خوش به حالش یا بد به حالش!)∆شما چی؟تا حالا درگیر جنگ شدین؟®یادمه وقتی تقریبا 15 سالم بود یبار توی یکی از کوچه ها داشتم میرفتم که به چندتا مبارز برخوردم؛ازشون معلوم بود که از کشور تانشو میان.∆کشور من؟®آره؛من حواسم نبود و محکم به یکیشون برخورد کردم و اون دوتای دیگه عصبانی شدن و به سمتم اومدن.وقتی میخواستن باهام دعوا کنن، دو نفر اومدن و باهاشون درگیر شدن..«فلش بک به 4 سال پیش»مبارز:هوی حواستو جم کن!®من واقعا متاسفم! مبارز دوم: اینطوری که نمیشه تو بگی متاسفم و مام ولت کنیم بری!باید یه درسی بهت بدیم که یاد بگیری حواست رو جمع کنی!«در حالی که اون سه نفر به سمت پسر میرفتن و شمشیر های کلفت و بتک های بزرگشون،توی دستاشون خودنمایی میکردن؛سنگی به سمت یکی از اونا پرت میشه و درست میخوره به سرش»پسر:ایوللل،زدم تو خال!..بالاخره پیداتون کردیم!اون پسر رو ول کنین! مبارز اول:توی جوجه با چه جرعتی به طرف ما سنگ پرت میکنی؟ پسر:با همون جرعتی که تو به من میگی جوجه! مبارز سوم:حالا حالیت میکنم!«یکی از مبارز ها به سمت پسر که روی نرده ها خیلی راحت نشسته و بهش نگاه میکنه میره؛(استایل پسر👆)اما دختری از بالای یکی از خونه ها میپره پایین و جلوی اون می‌ایسته» دختر:فاصلتو حفظ کن! مبارز سوم:برو بابا!

«مبارز چکش عظیمش رو بالا میبره تا به دختر ضربه بزنه اما وقتی چکش به نزدیکی دختر میرسه متوقف میشه و تیغه‌ی شمشیر براقی از وسطش میزنه بیرون و تا چشم های اون مبارز میره.(استایل و شمشیر ژان👆)مبارز هم از ترس چکشش رو ول میکنه و به عقب میره» مبارز دوم:ا..این دیگه چی بود؟«دختر تیغه رو که توی چکش فرو کرده بود و اونو روی هوا نگه داشته بود،از توی چکش بیرون میکشه و چکش خورد میشه» دختر:چه جنس مزخرفی!®(وای خدا!) دختر:هنوزم میخواین باهام بجنگین؟ پسر:ژان بگیرشون! مبارز اول:در برید! دختر:بیخیال!مجبورم دنبالشون بدوم؟ پسر:بجنب! دختر:چشممم!آهاییی!وایسین وگرنه اگه گیرتون انداختم میزنمتون!«دختر با سرعت باور نکردنی به سمت اون سه نفر میدوه و به دنبالشون از کوچه خارج میشه.پسر هم به سمت نامجون میره که روی زمین افتاده و بهش نگاه میکنه؛پسر دستش رو به سمت نامجون دراز میکنه و بلندش میکنه» پسر:حالت خوبه؟®آ..آره! پسر:معذرت میخوام؛اونا تحت تعقیب هستن و ما تا اینجا دنبالشون کردیم ولی یهو گمشون کردیم!ممنون که باعث شدی دوباره پیداشون کنیم!®خواهش میکنم؛ولی شما کی هستین؟ پسر:اوه ببخشید خودمو بهت معرفی نکردم!من ایچ.. دختر:این سه تا رو کجا بزارم؟خیلی سنگینن!®چطور از پسشون بر اومدی؟ دختر:راستش اگه از همون اول فرار نمی‌کردن،این بلا سرشون نمیومد! پسر:پریدی وسط حرفم! دختر:ببخشید ولی دستم داره نابود میشه! پسر:یه گوشه بندازشون تا کسی ندیدتشون! دختر:چشم! پسر:داشتم میگفتم؛من ایچیماروعم و ایشونم ژان هستن!«پسر به دختر اشره میکنه که داره یکی از اون افراد رو روی زمین میزاره و دختر هم سرشو بلند نکرده،به نامجون سلامی می‌کنه و به کارش ادامه میده»∆سلام! ایچیمارو:بهت بر نخوره،اون همیشه همینطوریه!من ولیعهد کشور تانشو هستم و ژان هم فرماندس!

®همون کشور.. پسر:درسته!همون کشوری که قا.تل پرورش میده؛البته این چیزیه که شما میبینین و میگین!®اصلا چند سالتونه؟ ایچیمارو:من 16 سالمه و ژان هم 14 سالشه.®با این سن کمتون چطور همچین مقام هایی دارین؟«ایچیمارو نزدیک نامجون میشه و آروم در گوشش حرف میزنه..» ایچیمارو:اینجوری به صورت مظلومش نگاه نکن؛یه مشتای سنگینی داره ها!∆سنپای!میتونم بشنوما! ایچیمارو:ببخشید ببخشید!∆سنپای باید بریم وگرنه میبیننمون! ایچیمارو:باشه!«پسر رو به نامجون میکنه و خیلی جدی نگاهش میکنه»ایچیمارو:تو که چیزی به سربازا نمیگی مگه نه؟®البته که نه!شما نجاتم دادین،برای چی باید لوتون بدم؟ ایچیمارو:خوبه! امیدوارم بازم همدیگه رو ببینیم!®بازم ممنون! ∆سنپای! ایچیمارو:صبر کن!ببینم اسمش چیه؟®کیم نامج..∆سنپای!«دختر دست ایچیمارو رو میگیره و قبل از اینکه حرف نامجون تموم بشه از اونجا میرن»®چقدر عجیب!«پایان فلش بک.ویو ژان»®خیلی جالبه،اون دختر هم اسم تو بود!∆اون خود من بود!®اون ژانی که دیده بودم تو بودی؟من فکر میکردم که یه نفر دیگست!∆برای اینکه اسمت رو نشنیده بودم یادم نمیومد که تو همون پسری و اسم سنپای من ایچیماروعه!®پس اگه سنپای تو همون ایچیمارو خودمونه،پس یعنی کسی که در خطره ایچیماروعه؟∆بله!®باید به تهیونگ بگی!∆من نمیتونم باهاش حرف بزنم؛اگه من همچین چیزی بهش بگم مطمئنا باهام مخالفت میکنه!®پس من باهاش حرف میزنم!«پسر بلند میشه و از اتاق میره بیرون»∆این کار هیچ فایده ای نداره؛اونا فقط اوضاعم رو بدتر میکنن!..این چیه؟«دختر رز روی میز رو میبینه و به سمتش میره»∆رز سیاه؟کی اینو اینجا گذاشته؟«دختر دستش رو به سمت رز سیاه روی میز میبره و بلندش میکنه؛خار های روی رز دستش رو زخمی میکنه اما دختر بدون توجه به خو.نی که از دستش میچکه و خار هایی که بیشتر و بیشتر توی دستش فرو میرن،اونو نزدیک بینیش میبره،چشماش رو می‌بنده و رز رو بو میکنه»

«ویو تهیونگ»¶کاشکی من مثل تو بودم!πچرا این حرف رو میزنی؟¶پدر و مادر همیشه به تو خیلی توجه میکردن و تو از لحاظ شخصیت خیلی بهتر از منی!πچی شده که به این فکرا افتادی؟¶..ژان از تو خوشش میاد!πم..منظورت چیه؟¶متوجه نیستی؟دارم میگم ژان از تو خوشش میادددد!«پرنس از شوکی که بهش وارد شده،از روی صندلی بلند میشه و به ولیعهد نگاه میکنه»πصداتو بیار پایین!«ولیعهد هم با عصبانیت از روی صندلیش بلند میشه»¶چرا؟تو پدر و مادرم رو ازم دزدیدی حالام داری ع.شقم رو میدزدی اونوقت داری بهم میگی صدامو بیارم پایین؟πبهت میگم صداتو بیار پایین!«دو پسر یقه همدیگه رو میگیرن»¢بس کنیننن!®ژان بهوش اومده و ازتون میخوام که بزارید برگرده به کشورش!«پسرا یقه همدیگه رو ول میکنن و ولیعهد به سمت نامجون میره»¶واقعا فکر میکنی همچین کاری میکنم؟®چرا مخالفت میکنین؟¶معلوم نیست؟اگه برگرده پیش اربابش،اربابش دیگه هرگز نمیزاره برگرده!®اما باید بزاری بره؛کشورش داره از هم میپاشه!πاما اگه بزاریم همینجوری بره دوباره زخمی میشه!¢اما من با نامجون موافقم!باید بزاریم بره!πاول بریم ببینیم حالش چطوره،بعد دربارش حرف میزنیم!®خیله خوب!«ویو ژان»™خانم ژان!«دختر چشم هاش رو باز میکنه و به نگهبانی که روبروش ایستاده،نگاه میکنه؛نگهبان هم به دستای خو.نی دختر و رز توی دستش نگاه میکنه»™دستتون!∆دست منو ول کن،بگو ببینم برای چی سرتو انداختی پایین و اومدی اینجا؟™خانم یجی از قصر رفتن!∆منظورت چیه؟™این نامه رو توی اتاقشون پیدا کردیم.«دختر نامه رو از دست نگهبان میگیره و بازش میکنه»نامه:ژان عزیزم،من واقعا نمیتونم ببینم که انقدر داری عذاب میکشی!برای همین به کشور تانشو میرم تا سنپای تو رو پیدا کنم و بیارمش پیشت!....∆بدبخت شدیم!™چیشده؟∆یجی رفته کشور تانشو؛اگه حتی یک نفر ببیندش،میمیر.ه!™حالا چیکار کنیم؟∆برو بیرون و تا جایی که میتونی جلوی ولیعهد و پرنس رو بگیر که به من نرسن!™شما چیکار میکنین؟∆میرم تا یجی رو نجات بدم!....ادامه دارد.