حس خوب؛ اندکی‌ شعر

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم؛ حال همه خوب است، من اما نگرانم؛ در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر؛ مثل خوره افتاده به جانم که بمانم.

ما را کبوترانه وفادار کرده است؛ آزاد کرده است و گرفتار کرده است؛ بامت بلند باد که دلتنگی‌ات مرا؛ از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است.

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت؛ آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت؛ خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد؛ کشتی‌ام را شب طوفانی گرداب گرفت؛ در قنوتم ز خدا «عقل» طلب می‌کردم؛ «عشق» اما خبر از گوشه محراب گرفت.

شراب تلخ بیاور که وقت شیدایی‌ست؛ که آنچه در سر من نیست بیم رسوایی‌ست.

لب تو میوه ممنوع ولی لب‌هایم، هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد؛ با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد؛ هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد.