خاندان هوفرد p2

بعد از اینکه میا و اولیویا رفتن چاره ای نداشتم که منم به اتاقم برم تو راه رو بودم که صدای مادر بزرگم رو شنیدم داشت منو صدا می کرد. هانا هوفرد (مادر بزرگ): نادیا عزیزم تو اونجایی. نادیا: بله مادر بزرگ مادر بزرگ: عزیزم بیا اینجا می خوام ببینمت. به سمت اتاق مادر بزرگم رفتم مامان بزرگ روی مبل تک نفره نشسته بود و داشت کتاب می خوند تا منو دید لبخند زد و کتابش رو گذاشت روی میز بعد بغلش رو باز کرد مادر بزرگ: نادیا بیا بغلم. رفتم تو بغل مادر بزرگم وای خدای من خیلی از دفعه پیش که دیده بودمش لاغر تر و ضعیف تر شده بود من مادر بزرگم رو آخرین بار یک سال پیش دیده بودم (مادر بزرگش رو دیده اما عمه ها و عمو هاش رو از ده سالگیش ندیده) نادیا: مادر بزرگ خیلی ضعیف شدین شما باید از خودتون مراقبت کنید. مادر بزرگ: نادیا عزیزم من پیر شدم این ضعیف شدن هم به خاطر پیر بودنه منه ولی حالا این موضوع رو ولش کن من یک ساله که تورو ندیدم. و بعد بغلم کرد.

همون موقع صدای چند تا درشکه اومد صداش از دفعه های پیش بیشتر بود به احتمال زیاد دیگه همه اومده بودن. مادر بزرگ: برو عزیزم می دونم خیلی دوست داری بدونی که کی اومده برو ببین که کیا اومدن. به سمت در رفتم. امید وار بودم که دیگه همه اومده باشن. و بله همه اومده بودن خیلی خوشحال بودم اما به روی خودم نمی آوردم چون به قول مامانم باید با وقار باشم. از پله ها پایین رفتم اولین نفر اما به سمتم اومد. اما خیلی مهربون بود و کارش تو دلداری دادن عالی بود اون تو این کار حتی از منم پیشی گرفته بود. جدا از اخلاق خوبی که داشت ظاهر خیلی خوشگلی هم داشت. اما: سلام نادیا از دیدنت خوشحالم وای تو چقدر خوشگل و ناز تر شدی. نادیا: پس خودت رو تو آینه ندیدی تو که از من که خیلی خوشگل تر شدی. خندیدیم و بعد متوجه وارونا شدم که با قدم های آروم داشت به سمتم میومد. وارونا خیلی با وقار بود و مثل ملکه ها رفتار می کرد جوری که مامانم بهم می گفت از وارونا وقار رو یاد بگیرم. وارونا: سلام نادیا سلام اما از دیدنتون خوشحالم. اوه نادیا خیلی با وقار تر شدی. نادیا: معلم خوبی داشتم. وارونا: جدی، می خوام بدونم اون کیه نادیا: تو دیگه وارونا: آها نظر لطف تو هستش. خب بچه ها من دیگه میرم ، سر میز شام میبینمتون نادیا و اما: ما هم همین طور

همون موقع نیا و تیفانی رو دیدم که داشتن به سمت ما میومدن. نیا دختر جذاب و جسوری بود که همیشه دوست داشتم مثل اون شجاع باشم علاوه بر اینکه خیلی قوی و شجاع بود خیلی هم خوشگل بود. تیفانی هم مهربون و ناز بود درست مثل پری های افسانه ای. نیا: سلام بچه ها دلم براتون اندازه یک دنیا تنگ شده بود حال تون چطوره. تیفانی: سلام به دختر عموهای خوشگلم. من و اما: سلام نیا سلام تیفانی. نادیا: من که خیلی خوشحالم چون شما اینجا هستین. اما: اگر تمام دنیا رو ضرب دره هزار کنید میشه میزان خوشحال بودن من. و بعد همه خندیدیم. همون موقع دیدم که هیکا هم داره میاد سمت ما. دوباره موهای نارنجی خوشگلش رو گوجه ای بسته بود و پیراهن کرمیش هم تنش کرده بود ترکیب موهای نارنجی و چشمای سبزش با اون پیراهن خیلی خوشگلش کرده بود. اون تو ست کردن لباس استاد بود. هیکا: سلام دخترا دلم براتون تنگ شده بود.

همه باهم: سلام هیکا. تیفانی: وای هیکا چقدر خوشگل کردی. البته که تو همیشه خوشگلی. هیکا: وای ممنونم نظر لطف تو عه گلم. نیا: راستی نادیا کیا اومدن. نادیا: الکسا، اولیویا، میا، ویولت، یجی، وایولت و یوری اما: یجی هنوزم همون جوریه. نادیا: آره اما: واقعا هیچ تقیری نکرده تو این همه سال. نادیا: نه حتی بیشتر هم لج شده خب ولش کن بچه ها بارون شدید شده. نیا: آره خیلی.

سر گرم حرف زدن بودیم که یکی از پیشخدمت ها اومد. پیشخدمت: بانوان جوان وقت شامه لطفا به سالن غذا خوری برین. و بعد هم رفت. هیکا: خب فکر کنم باید بعد از شام اتاقم رو ببینم. تیفانی: بچه ها میشه زود تر بریم سر میز شام من که خیلی گشنمه. نادیا: آره منم خیلی گشنمه بریم.

همگی به سمت میز غذا خوری رفتیم (میز بچه ها از بزرگ تر ها جداست) اونایی که همون ندیده بودن همو بغل کردن و احوالپرسی کردن. سر میز شام جو خیلی سنگین بود و منم یک سر درد عجیب داشتم یجی هم داشت از اون نگاه های ترسناکش می کرد. اولیویا:(کنار نادیا نشسته بود) هی نادیا حالت خوبه. نادیا: آره خوبم الکسا:(کنار نادیا نشسته بود) نه نیستی رنگت حسابی پریده. نادیا: چیز خیلی مهمی نیست فقط یکم سرم درد می کنه اولیویا: مطمئنی که خوبی نادیا: آره