نمردند تا آرزوی مرگ کنند p⁴⁸

روز بعد،در کلاس معجون ها،درحالی که گزنه خشکش را پودر میکرد،و با توجه به متنی که بسیار ریز در‌ پاورقی کتاب نوشته شده،و فقط برای فوق‌العاده شدن کار،دعوت به تفت دادن پودر گزنه خشک،آن را تفت میداد،سخت به علامتی که روی پرچم ها بود فکر میکرد. وقتی سوروس بالای سرش ایستاد،حتی متوجه هم نشد. سوروس،روی صندلی مقابل او نشست و با صدای آهسته‌ای گفت《دیروز،توی جلسه بودم،پروفسور تریلانی گفت یه پیشگویی کردی. نمیخوای راجع بهش حرف بزنی؟》 دنیز درحالی که پوست انجیر خشکش را میکند گفت《من فقط یه تصویر کم،توی گوی دیدم. اطرافم کاملا مه آلود شده بود. کم کم،پرده های سیاه رنگی توی گوی افراشته شدن. یه سری آدم،شکل یه لشکر داشتن میرفتن. دستشون پرچم هایی بود. پرچم های سیاهی که روش یه علامت بود.....》 دنیز حرفش را نیمه گذاشته،مثلثی که درونش خط و دایره بود را روی کاغذ پوستی کشید و به سوروس نشان داد《این علامت.و بعدش مه ها محو شدن و پروفسور تریلانی گفت که،یه پیشگویی کردم. ولی من حتی نمیفهمم معنی اون حرفا چیه! شاهزاده نمیدونم وارث پادشاه خواهد شد؟پادشاه کیه؟شاهزاده کیه؟خوب، مسلما اگه پادشاهی باشه،وارثش شاهزادست دیگه نه؟ جادوگر ها شاهزاده دارن؟》《نه،ولی من فکر نمیکنم توی این‌ پیشگویی منظور از پادشاه و شاهزاده، پادشاه و شاهزاده واقعی بوده باشه. بعد توی پیشگویی میگه زمانی که فراخان نواخته شد،و وارث پادشاه،شاهزاده شد، آن وقت است که حقیقت درمقابل چشمانش خواهد درخشید،سیاهی و سفیدی یکی شده،دنیا را در بر خواهد گرفت! منظورش از سیاهی و سفیدی شاید تعادل باشه،مثل یین و یانگ. ولی،الانم دنیا تعادل داره! منظورش از سیاهی و سفیدی رو نمیفهمم!بعد تو علامت(با صدای آهسته تر) گریندل والد رو توی گوی دیدی. زمانی که فراخان نواخته شد! یا،حقیقت جلوی چشمانش خواهد درخشید،هیچ جوره متوجه نمیشم!》《بنظرم پیشگویی مزخرفه!》《همه پیشگویی ها که هیچ وقت اجرا نمیشن، ولی به گفته پروفسور،اون داشت توضیح میداد که به کجای گوی باید نگاه کنن،ولی همون موقع دیده،تو دقیقا نگاه کردنت به گوی،و لمس کردنت درسته. بعد حدقه چشمات چرخیده،و با صدای بلند گفتی.....》《زمانی که فراخان نواخته شد،و وارث پادشاه،شاهزاده شد، آن وقت است که حقیقت درمقابل چشمانش خواهد درخشید،سیاهی و سفیدی یکی شده،دنیا را در بر خواهد گرفت!! خوب؟این،معنی میده که من پیشگوی خوبیم؟》《حتی بهترین پیشگو ها هم،شاید تو عمرشون فقط یکی دوتا پیشگویی به درد بخور داشته باشن. پس زیاد درگیر این موضوع نشو. ولی اگه،خواب خاصی دیدی که به نظرت مفهوم داشته باشه،یا بازم تصویری دیدی یا هر چیز دیگه،به من بگو،باشه!؟》《باشه پروفسور. خیالتون راحت》

شب،بعد از صرف شام،دنیز درحال مرتب کردن مقاله های فردا بود که پروفسور اسنیپ وارد سالن عمومی شد. همه به احترام بلند شدند که اسنیپ با اخم گفت《چه وضعشه؟چرا انقدر اینجا رو بهم ریختین؟سریع همه جارو جمع کنین، دوشیزه ویراک،اون کوسن هارو برگردون روی مبل ها. خوب گوش کنید،فردا از مدرسه دورمشترانگ میان،که چیز جدیدی نیست. ولی حتما باید جلوی آسیایی هایی که از مهوتوکورو میان خیلی رسمی رفتار کنین. حواستون باشه مسخره بازی درنیارید. الانم هرچی لاف زدین کافیه،برین بخوابین که فردا قیافه هاتون مثل جنازه نباشه. جلوی هر دو مدرسه،باید فوق‌العاده باشین. به حرف آقای بلک و آقای مک کارن کامل گوش کنید. اگه دست از پا خطا کنید،هرچی دیدین از چشم خودتون دیدین!》 اسنیپ بیرون رفت. و همه،به اسرار راجر و الکس به اتاق خواب ها رفتند.

تمامی کلاس های آن روز تمام صدند. دنیز به حمام برج اسلترین رفت،و بعد، موهایش را بالای سرش دم اسبی بست. ردای قهوه‌ای روزانه‌اش را به همراه شنل زخیم قوه‌ای و پوتین های چرم اژدهایش پوشید و همراه ارشد ها به بیرون سالن عمومی رفت. پروفسور اسنیپ جلویشان ایستاد و بعد از چک کردن ظاهر آراسته همه، فقط چوبدستی‌اش را تکاند،و موهای فرفری و به هم گریخته یک پسر رو مرتب کرده و بعد از چک دوباره،کراوات های همه را سفت تر کرد و راه افتاد. جلوی در ایستادند که متیو گفت《میدونم که دارمشترانگی ها با کشتی میان،ولی خدا میدونه شرقی ها با چی میان.》 اسنیپ‌گفت《ساکت!》 متیو نیز ادای او را درآورده و ساکت شد. حدود نیم ساعت تمام در آن هوای سرد ایستاده بودند که ناگهان،آب دریاچه سیاه تکان خرد. به کناری رفت،و کشتی بزرگی از آن بیرون آمد. همه با تعجب به آن نگاه میکردند که درهای کشتی باز شد و جمیعتی نزدیک پانزده نفر از آن بیرون آمدند. مردی جلوی همه آنها راه میرفت. موهای مشکی و صورت قرمز شده‌ای داشت. جمیعت پشت سرش،حدود ده پسر و چهار دختر بودند. کمی که جلو آجد،دنیز سریع از یکی از پسر های کنارش پرسید《اون ویکتور کرامه؟》《نه،اون بردار بزرگ تر ویکتور کرام. بِرنارد کرامه.مدیر مدرسه دارمشترانگه!زیاد با برادر کوچک ترش ارطبات نداره. بلخره یکی قهرمان کوییدیچه،یکی مدیر مدرسه!》 او جلو آمد و خیلی صمیمی با دامبلدور دست داد《پروفسور دامبلدور،خوشحالم میبینمتون》دامبلدور جوابش را داد《همچنین پروفسور کرام. لطفا بفرمایید.دوست دارید بیرون مدرسه منتظر برادران شرقیمون باشیم یا داخل مدرسه؟》 《ترجیحا بیرون مدرسه، پروفسور.》 همه دانش آموزان دارمشترانگ هیکلی و قد بلند بودند...

ببینم امروز ناظر ها همکاری میکنن فصل یک رو تموم کنیم یا نه