آبی!؟

تا حالا دریا رفتی سنیور؟صدای موج هاش رو تصور کن،این رنگ اگه صدا بود، صدای موج دریا رو میداد،و اگه عطر داشت...عطریه اتاق نم خورده ی تاریک،

بهت حس اعتماد و مسئولیت پذیری میده یا شاید هم صمیمیت،میتونی ساعت ها توش غرق بشی،

توی طیف سرده اما، طوری گرمت میکنه و بهت ارامش می ده که سرماش رو احساس نمی کنی :))

اگه ناراحت و دلگیر و دلتنگ باشی، اون بیشتر غمگینت می کنه، اما کنار همی این ها...مطمئنم همه ارامش این دنیا...آبیه

-رنگش آبی بود نه رنگ چشم و پیراهنش ، قلبِش آبی بود نه آبی دریا که غرقِت کنه ، آبیِ آسمون بود بهت جُرعت پرواز و عاشقی میداد. آب بود روی آتش روزگارِ تنهایی من. آب بود برای این ماهی. یعنی از الف بگیر تا ی آخرِ الفبا رو خودش بود آبی بود، آبیِ آبی!

تو آبی منی!