من و ارواح(p¹⁶)آخر

من گفتم:نیکلاس، چیشده چرا گریه میکنی؟حالت خوبه؟ نیکلاس گفت:چیزی نیست این تو سیاره ما اصلا نشونه ناراحتی نیست. من گفتم:نیکلاس،دیگه به من دروغ نگو چیشده؟ نیکلاس با بغض گفت:شبایی که تو خواب بودی من میرفتم سفینه رو درست می کردم و الان کامل درست شده. من گفتم:خب این که ناراحتی نداره اتفاقا خوب هم هست! نیکلاس گفت:مطمئنی؟ آخه دیگه همچی تموم میشه و دیگه نمیتونیم هم رو ببینیم. با شنیدن این حرف یه غمی تو دلم نشست ولی تو صورتم نشون ندادم که نیکلاس بیشتر ناراحت نشه اما...

گفتم:خب اشکال نداره میتونی بهم سر بزنی:) نیکلاس گفت:خب واسه همینه که ناراحتم چون نمیتونم من که بغضم بیشتر شده بود گفتم:آخه چرا؟ اون گفت:چون که وقتی که برگردم حتما تنبیه بزرگی درپیش دارم هم برای اینکه بدون اجازه سفینه برداشتم هم اینکه با انسان ها حرف زدم یا استفاده از قدرت هام تو یه سیاره دیگه همه اینا جرمه! من گفتم:خب بلاخره که تنبیهت تموم میشه نیکلاس گفت:آره معلومه ولی ما روح ها اصن اجازه استفاده از سفینه رو نداریم.

خیلی ناراحت بودم درسته که کلا شاید یکی دو هفته اس که باهاش دوستم ولی خب خیلی دوست خوبی برام بود. اما یه فکری به سرم زد. گفتم:میدونی مامان بزرگ منم فوت کرده و من دیگه نمیتونم ببینمش و اونم مث شما یک روح شده اما گاهی وقتا میاد به خوابم و دلتنگیم رفع میشه و دیگه ناراحت نیستم خب تو هم میتونی بیای به خوابم نیکلاس که خوشحال شده بود گفت:اتفاقا ما یه روز در هفته رو روز ملاقات داریم و میتونیم به خواب هرکسی در هرجای دنیا بریم!آره این عالیه!راستی اسم مادربزرگت چیه؟ بگو شاید شناختمش.

گفتم:ونسا، اسمش ونسا هاوکینگه. تا این رو گفتم چشای نیکلای برق زد و با هیجان گفت:من میشناسمش اون آشپز محل کار دوستمه!یه بار که رفته بودم اونجا برامون نون برنجی درست کرد،خیلی خوشمزه بود! من هم خوشحال شدم هم دلتنگ گفتم:وای نون برنجی های مادربزرگ تو کل شهر معروف بود، وای که چقدر خوشمزه بود:) انقدر غرق صحبت شدیم که دیگه از اون قضیه ناراحت نبودیم.

روز بعد... صبح شده بود مثل همیشه موهام رو شونه کردم صبحونه خوردم و رفتم مدرسه.وقتی به مدرسه رسیدم خبر رفتن نیکلاس رو بهش دادم قرار شد امشب تو خونه ما خداحافظی آخر رو بکنیم. تینا وقتی این خبر رو شنید بر خلاف تصورم خیلی ناراحت شد فک میکردم با نیکلاس میونه خوبی نداره تینا گفت:خیلی ناراحت شدم خیلی روح خوبی ... یه دفعه لونا پرید وسط حرفمون و گفت:روح؟واقعا که هردوتون دیوونه اید اون از نمایشتون اینم از الان امیدوارم یه روزی خداشفاتون بده. تینا خواست جوابشو بده که من گفتم:لازم نیست تینا جواب ابلهان خاموشی‌ها! لونا انقد عصبی شد که قرمز شده بود میخواست ادامه بده که ما از اونجا رفتیم. زنگ آخر که خورد قرار شد که تینا بیاد خونه ما تا شب موقع خداحافظی همونجا باشه. به مامان هم گفتیم که میخوایم شب برای تماشای ستاره ها بریم پشت بوم ولی خب در اصل میخواستیم نیکلاس رو راهی کنیم به هر حال. وقتی رسیدیم باهم فیلم دیدیم حرف زدیم و تکالیف مون رو انجام دادیم و یه ذره هم خوابیدیم. تا اینکه وقت خداحافظی رسید.

نیکلاس بیدارمون کرد ما رفتیم حیاط و موقع خدافظی شد. نیکلاس گفت:خب بچه ها من دیگه باید برم ولی قبلش میخواستم بگم که من خیلی دوستون دارم تینا درسته خیلی کل کل داشتیم ولی خب تو هم مثل آنی دوست خوب من بودی. و امیدوارم یه روز در آینده ای نزدیک ببینمتون. تینا گفت:معلومه منم دوست دارم و تو هم دوست خوب منی هیچ وقت فراموشت نمیکنم:) و بدین ترتیب نیکلاس سوار سفینه شد و رفت. و این بود داستان من و ارواح:)