عشق تلخ تو:)P²⁸

*از زبون میچا* وقتی میا و یوجونگ اومدن عیادت من و مین هی ما با خوشحالی رفتیم پیششون. خوشبختانه گذاشتن همه باهم یه ملاقات داشته باشیم. •«جونگ کوک که فعلا خیلی نمیشه از حال و احوالش تعریفی کرد رفتم جلوی عمارت تا براتون خبر بگیرم دیدم جونگ کوک داره با یکی از گل های توی باغچه حرف میزنه فهمیدم داره درد و دل میکنه خیلی ناراحته!» £«حتما از نبود من ناراحته.» •«امممم داشت در مورد دلتنگیش برای میچا حرف میزد:/ و در مورد اینکه چرا جواب نامه هاشو نمیده.» £«هی شما به هم نامه میدین؟!» +«بعدا در موردش حرف میزنیم...دیگه چی شد؟!» ¶«ارباب جئون هم که فوت شده و جیسونگ شده ارباب جدید عمارت.هر کاری دلش میخواد میکنه تازه همه خدمه های عمارت رو اخراج کرده و مثل اینکه خانواده خودشو اوردن جاشون. اینجور که من شنیدم مادرش سر خدمتکاره!» تمام مدت مین هی سرش پایین و بود و کاملا مشخص بود بابت مرگ پدرش احساس عذاب وجدان میکنه.هیچوقت فکرشو نمیکردم مین هی رو توی همچین وضعی ببینم! •« اوه راستی! همه ارث پدری مین هی به اون رسیده.» £«چیییییی؟!» +«جونگ کوک هم هیچکاری نکرد؟!» ¶«چه انتظاری دارین ازش؟ بیچاره از وقتی میچا اومده اینجا پر و بالش ریخته دیگه جرعت نداره:/ تازه الانم همه قدرت دست جیسونگه هیچکاری نمیشه کرد.» مین هی میخواست یه چیزی بگه که من سریع تر گفتم +«خبراتون عالی بود بچه ها به زودی از این جهنم دره میایم بیرون^^» بعد از این حرفا اومدن و گفتن وقت ملاقات تموم شده و میا و یوجونگ باید برن. بعد از خداحافظی و اینا رفتن.

*از زبون جونگ کوک* توی اتاقم نشسته بودم و رمان های میچا رو میخوندم که اومدن و بهم گفتن برم پیش ارباب جدید یعنی...لی جیسونگ! بلند شدم و رفتم اتاقش. دکوراسیون اتاق کاملا تغییر کرده بود. همه مبل های شاهانه عمو و میز بزرگ قهوه ای رنگش با کاناپه چرمی و میز بزرگ مشکی عوض شده بود و تمام اتاق با کاغذ دیواری مشکی و طوسی و سفید پوشیده شده بود. به طرز وحشتناکی اتاق ترسناک و البته خفنی شده بود. بهم اشاره کرد که روی کاناپه بشینم و نشستم. جیسونگ:«درست میرم سر اصل مطلب! من میخوام که باهات یه معامله کنم. اینکه تو بری و توی دادگاه شهادت بدی که ارباب جئون رو مین هی کشته و همه ارث میرسه به من و من از نظر قانونی میشم ارباب جدید این عمارت و در عوض منم میچا رو از تیمارستان میارم بیرون و دیگه نمیزارم کسی اذیتتون کنه! تا اخر عمر به خوبی و خوشی زندگی میکنین و راحتین.» وقتی گفت میچا رو از تیمارستان میره بیرون و تا اخر عمر به خوبی و خوشی زندگی میکنیم چشمام برق زد و مطمئنن اونم فهمید. جیسونگ:« ولی اگه اینکارو نکنی چی؟! خوب در مورد اون باید بگم میتونم با یه اشاره کاری کنم که تورو ببرن و با شکنجه کردن میچا تورو عذاب بدن! نظرت چیه؟!» پوزخند ترسناکی زده بود و این ابهتش رو چند برابر میکرد. مخصوصا وقتی جلوی اون میز مشکی نشسته بود. نمیدونستم چیکار کنم،نمیدونستم چی بگم، هیچی به ذهنم نمیرسید! -«م...میشه بهم یکم وقت بدین؟!» جیسونگ:« البته! تا دو روز آینده وقت داری.» -«ممنون» و با ادای احترام از اتاق اومدم بیرون. یعنی قبول کنم و فقط به فکر خودم و میچا باشم که یه زندگی اروم داشته باشیم؟! یا به مین هی که اگه همه ارث و میراث برسه به جیسونگ هیچی ازش نمیمونه؟

*از زبون میچا* دو روز گذشته بود و امروز بازم قرار بود میا و یوجونگ بیان. موقع ملاقات بود مه بحث رو مین هی شروع کرد. £«خوب چه خبر از بیرون؟!» •«شنیدیم که بازم یه دادگاه دیگه برای ارث و میراث ارباب جئون برگذار میکنن همین فردا ظهر! فردا شب هر خبری شد میایم بهتون میگیم ولی به غیر از اون...» ¶«مثل اینکه جونگ کوک رفته خونه خودش و میچا بعد چند وقت!» +«اوووو نشونه خوبیه یکم امیدوار شده...» سریع جلوی دهنمو گرفتم چون همش از دهنم پریده بود. +«امممم منظورم این بود که از اون خونه اومد بیرون.» •«اره تو که راست میگی•_•» +«یاااااا»

*از زبون جونگ کوک*بلاخره قبول کردم و رفتیم دادگاه. قاضی اومد و یکم چرت و پرت گفت که جیسونگ بهم چشم زد که برو و شهادت بده. رفتم و شروع کردم.-«من یکی از شاهد های این قضیه بودم! کاملا دیدم که جئون مین هی با شیشه سوجو کوبید بر سر پدرش و بعد از اون هم اون بیهوش شد. کاملا از نزدیک همه اینها رو دیدم.» چند تا سوال ازم پرسیدن که چطور این اتفاقات رو دیدم و اینا و بعدش دادگاه تموم شد. جیسونگ گفت که باید تا فردا صبر کنم تا جواب دادگاه بیاد و بعد برم دنبال میچا. *شب از زبون میچا* شب بود و با یوجونگ و میا و مین هی در حال حرف زدن بودیم. •«باورتون نمیشههههه» £«بنال ببینم چی میگی» •«اصن نمیگم-_-» +«ناز نکن بگو!» ¶«بابا یه نفر رفته دادگاه و گفته مین هی پدرش رو کشته و همه ارث و میراث رسیده به جیسونگ! همش! میفهمی چقدر پولههههه؟!» £«این یعنی چیییییی؟! جیسونگ ازم سو استفاده کردههههه نمیتونم اینو باور کنمممم!!!» مین هی در حال گریه کردن بود و از اتاق زد بیرون.

*از زبون جونگ کوک* بعد از اومدن جواب دادگاه که معلوم شد همه ارثیه پدری مین هی میرسه به جیسونگ و مین هی هم توی تیمارستان میمونه. بلاخره فردا صبح شد و با اجازه جیسونگ رفتم تیمارستان تا میچا رو بیارم. تیپ زدم و یه دسته گل هم با خودم برداشتم تا براش ببرم. با دیدنم از تعجب شاخ در اورده بود چون چند وقت بود همو ندیده بودیم و موهامم یکم بلند کرده بودم. به قول خودش جاذاب شده بودم. تازه از اینکه منو انقدر سرحال هم میبینه تعجب کرده بود. -«سلام بیب!» +«س...سلام اینجا چیکار میکنی؟دسته گل مال کیه؟!» -«به نظرت بجز تو مال کی میتونه باشه؟ اومدم با خودم ببرمت خونه!» +«چیییییی؟!» -«اره میچا! بلاخره جونگ کوکت موفق شد تورو از اینجا بیاره بیرون.» پرید بغلم. +«باورم نمیشه جونگ کوککککک.» منم محکم بغلش کردم. دلم خیلییییی براش تنگ شده بود. بوی تنش و موهاش خدا بود و خیلی وقت بود از خودم دریغش کرده بودم! همون لحظه بود که یهو...(تیپ جونگ کوک👆🏻)

بازم ازتون عذر میخوام که نبودم واقعا خودمم خیلی دوست داشتم براتون بنویسم ولی واقعا دستم درد میکرد ببخشید بازم:)))) حمایت هاتون لطفا کم نشه که انرژی بگیرم 💜