سرود کریسمس

آدرین آگراست،در دفتر کارش نشسته بود.در حال بررسی طراحی های شرکت معروف اگراست بود.اصلا به اینکه فردا کریسمس است توجهی نداشت.در اتاق کوفته شد.آدرین در حال که قهوه مینوشید گفت:«بیا تو!»همسر مهربانش مرینت وارد شد و با سر زندگی گفت:«آدرررییین!!!!فرددااا کریسسمسهه!»آدرین با بدخلقی گفت:«برو مراقب لوییس و اما و هوگو باش.منو باش خرج شماها میکنم.چششش»ذوق مرینت،همچون بادکنکی که بادش را از ذست داده باشد،فرو نشست.گفت:«باشه.....یادت رفته فردا سالگرد ازدواجمون بود...»و از اتاق بیرون رفت.اما گفت:«مامانننن!بابا امسال هم نمیاد؟»مرینت گفت:«نه اما،بیا بریم.....آلیا منتظرمه!»همان لحظه نینو سر رسید.آلینا اما را در اغوش گرفت.نینو گفت:«سلام زن داداش!»مرینت لبخندی کوتاه تحویل او داد و گفت:«سلام!»نینو در حالی که دستانش را به هم میمالید بلکه گرم شوند،گفت:«ام......میتونی آلینا رو ببری پیش الیا...شاید بتونم راضیش کنم.»مرینت بغض کرد و گفت:«امسال هم...هق»نینو گفت«تلاشمو میکنم!»و بیتوجه به فریاد های مرینت،وارد اتاق شد.آدرین گفت:«مری،،،مگه نگف»نینو گفت«هی رفیق...بیا خونه ی ما..»آدرین از جای برخاست و گفت:«نینو کافیه!اه،نمیبینی سرم شلوغه!اعتبار شرکت اگراست به من وابستتتتت!آوه،بیررروننن!»نینو سری تکان داد و گفت:«این ادرین نیست!» آدرین گفت:«فعلا که هستم.... برووو بیرررون!» نینو با دلی شکسته بیرون رفت. زیر لب گفت:«میترسم دیر متوجه اشتباهت بشی.... هیه!»

آدرین پثزخندی زد و گفت:«مزاحم ادم میشن! اوه، رو مخ ها» پ به مرتب کردن پرونده ها مشغول شد. میان پرونده ها ناخالصی ای مشاهده کرد.دفترچه یاداشت کوچکی. آن را در اورد و شروع به خواندن کرد آدرین عزیزم، اید دفتر تقدیم به توعه. این اولین سالگرد ازدواجمونه. روز کریسمس. زیبا نیست؟ آدرین عزیزم، امسال دومین سالیه که عشقمون رو جشن میگیریم، دوستدارت، مرینت آدرین عزیزم، امسال نمیدونم چت شده. ولی باز هم عاشقانه دوستت دارم.اما کوچولو سلام میرسونه آدرین عزیزم، الان سه ساله که جشن نگرفتیم. چیزی شده؟ آدرین، نمیدونم چه مشکلی پیش اومده. تو هشت ساله به ما توجه نمیکنی. دل لوییسو هوگو رو شکستی. اولین باری که اسمت رو گفتن. و... ادرین خندید و دفتر را روی زمین انداخت. روی صندلی لم داد و به ادامه کارش مشغول شد. به اس ام اس های مکرر دوستانش بی توجه بود. اخمی کرد و تلفنش را خاموش مرد. کی اینقدر سنگدل شده بود؟ ناگهان درب خانه کوفته شد. درب را باز کرد. از دیدن فرد روبه رویش جا خورد

شریک تجاری سابقش. دوست قدیمی اش که امروز از دنیا رفته بودو او به مراسمش رفته بود. پسر خاله اش، فیلیکس! بهت زده گفت:«مگه تو نمرده بودی؟» فیلکس درحالی که میان زنجیر ها اسیر سده بود گفت:«من بد کردم.... به حرفشون گوش نکردم... تو استباهات منو تکرار نکن. الان چند تا مهمون داری....» و پا به تاریکی شب گذاشت.پاهای ادرین سست شده بود. دو زانو روی زمین افتاد و گفت:«چطور ممکنه؟» به بیرون سرک کشید. ارواحی را میدید که اسیر در زنجیر بودند و دیگریان، در حال قدم زدن. ارواحی اشنا و نا اشنا. اما لحظاتب بعد، نبودند. اب دهانش را قورت داد و روی صندلی اش نشست. زیر لب گفت:«حتما خیالاتی شدم! فیلیکس نرده!»صدایی کفت:«نه ادرین، تو خیالاتی نشدی!» سرش را بالا اورد. شخص رویه رویش، پسری ظاهرا پانزده ساله با لباشی مشکی بت تن و پیراهنی سفید و شلوار سرمه ای مقابل او بود. با لبخندی گفت:«من روح گذشته ام! ادرین گذشته!» ادرین گفت:«تو منی؟؟؟؟» روح گذشته خندید و گفت:«نه! تو منو شکل خودت میبینی! بیخیال، بیا بریم خیلی کارا داریم!»

و لحظاتی بعد در مدرسه دوپان بودند. لکنت های مرینت، زمانی کت نوار بود، اولین باری که راه رفت، وقتی مه اما بدنیا امد، روز عروسی اش و.....اما تنها پوزخندی زد و کفت:«ک چی! روزهای چرت!» روح گذشته گفت:«نه اشتباه میکنی!» و تمام لحظاتی گذشته بودند را نشانش داد.اما نظر او تغییری نگرد. روح گذشته بشکنی زد و لحظاتی بعد، در خانه بودند. روح کفت:«نفر بعدی روح حال عه! موفق باشی.... اگراست جوان!» و لحظاتی بعد محو بود. آدرین منتظر روح حال بود. به ساعت مچی میلیاردی اش زل زد، وقتش داشت میرفت. روی کاناپه لم داد و گفت:«کی میادددد!» روح گفت:«من اومدم!» سرش را برگرداند. خودش را مقابلش دید. پسری زیبا خوش اندام اما مانند او بیروح نبود. روح حال گفت:«بزن بریم! فقط قبلش.... کروسان داری؟» اه کروسان کروسان های مرینت را به او داد. تنها چیز هایی که در وجودش تغیر نکرده بود.حال با لبخنذی بر لب و نیشی تا بناگوش باز گفت:«لذیذع میخوری؟» ادرین سرش را به نشانه ی نفی، بالا برد. حال شانه بالا انداخت و گفت:«خود دانی!» و لقمه را لمباند، ادرین دلش خواست ولی چیزی نکفت. روح حال گفت«بریم!» وارد زمان حال شدند. گدایانی را دید که در سرما میسوختند. لحظاتی بعد، در خانه برادرش، همان دوستش که همانند برادرش بود بودند. الینا و اما در حال بازی بودند و لویس و هوکو، نینو الیا در حال کل کل بودند. اما همسر ش، ذره ای نمیخندید. لحظه او اورا در لباس عروسش مجسم کرد. وقتی که لیدی باگ بود. چقدر دلش برای او که مانند فرشته ها بود تنگ شده بود.نگاهی به خانه ی او انداخت. حقیرانه و رنک رو رفته اما صمیمی. کجا اندازه خانه ی ادربن بیروح بود، همانند پدرش سده بود؟

یکم چیزه خب. میدونی...؟» ادرین کفت:«چجوریه!؟» حال بدون هیچ حرفی محو شد. روح بعد جلوی ادرین ظاهر شد. فردی با قامت بلند و رشید. نقابی زده بود کت سیاهی به تن داشت. تنها چشمان زمردین و موهای خوشه گندمی اس معلوم بود. ادرین گفت:«ام اااا. چرا تورو نمیبنم؟» روح گفت:«چون اینده هنوز نیومده.!» صدایش خشک. و خالی از هرکونه احساس یود. ادرین کمی از او ترسید. اینده چیزهای وحشتناکی را به او نشان داد. قبری سفید. تنها پنج نفر سر ان مزار بودند. الیا، نینو، مرینت، اما ولوییس. مردم پچ پچ میکردند و از شخص بد میکفتند. ادربن گفت:«اون کیه؟» اینده گفت:«خودت ببین.» ادرین به سمت قبر رفت. مرینت شیون میکرد و میگریست. نینو بغض کرده بود اما لویس گریه میکردند. الیا مرینت را دلداری میداد. ادرین لز دیدن نام هک شد روی قبر، وحشت کرد:«ادرین ابیگل ژوزفین اتانایس اگرست، طراح مد بزرگ، جوانمرگ!» ادرین لبش را گزید. چه هبولایی شده بود. گفت:«چطور تغیرش بدم! من میخوام پیش بانوم و بجه هام بمونم!» اینده کفت:«به خودت بستگی داره!» و محو شد

ادرین وحشت زده از خواب برخاست. نفس نفس میزد. ابی نوشید. تصمیم گرفت عوض شود. به مغازه کیک فروشی رفت. کیکی برای کریسمس، و سالگرد ازدواجشان خرید. لبخندی زد و انهارا برداشت. گردنبندی برای مرینت خرید. وارد خانه شد. نینو گفت:«ادرین؟ تو...» ادرین ابخنذی زد. پس از ۱٠ سال. به سمت مرینت رفت. گردنبند را بر گردن او اویخت. گفت:«سلام بچه ها.!» اما و لویسس و هوگو به سمت او امدند. ادرین گفت:«بابا به قربونتون!» نینو اورا در اغوش کشید و گفت:«هی! حالا خودت شدی رفیق!» مرینت اشک شوق میریخت. ادرین گفت:«نبینم چشمای بانوم بارونی باشه!» و تمام جمع را در اغوش کشید. ان شب سرود کریسمس را کنار هم خواندند. همه شاد بودند. ادرین تصمیم گرفت که از تک تک لخظات زندگی اش لذت ببرد. از ان روز به بعد، ادرین اکرست، فردی مهربان و بخشنده شد! ادرین سابق.