همه چیز درباره قاتل سریالی ناشناس زودیاک

زودیاک قاتل نام مستعار یک قاتل زنجیره‌ای در شمال کالیفرنیا است که بین سال‌های ۱۹۶۰ تا اوایل ۱۹۷۰ دست به قتل‌های سریالی زده‌است. زودیاک قاتل یکی از بزرگترین قتل‌های سریالی حل‌نشده همه دوران به‌شمار می‌رود. هویت زودیاک هرگز شناسایی و آشکار نشد. زودیاک قربانیان خود را در مناطق بنیسیا، والهو، دریاچه بریاسا و سان فرانسیسکو بین دسامبر ۱۹۶۸ و اکتبر ۱۹۶۹ به قتل رسانده‌است. بیشتر قربانیان او افراد جوان و زن‌های بین ۱۶ تا ۲۹ سال بودند. این قاتل نام «زودیاک» را بر پایه نامه‌های عجیب و طعنه‌آمیزش که به مطبوعاتی در منطقه خلیج سان‌فرانسیسکو می‌فرستاد برای خود برگزید. زودیاک قاتل، بیش از بیست نامه برای ارتباط با پلیس نوشته بود که چهار نامه توسط سایفر، نمادها و علائم قرون وسطایی کدگذاری شده بودند. از بین این چهار نامه کدگذاری شده، فقط یکی از آن‌ها به‌طور کامل رمزگشایی شده. نامه دوم نیز در دسامبر ۲۰۲۰ رمزگشایی شد.

تا به حال مظنونان بسیاری توسط مأمورین قانون نام‌گذاری شده‌اند. اما هیچ شواهد قطعی در این زمینه وجود ندارد. اگرچه پلیس از بیش از ۲۵۰۰ نفر بازجویی کرده، اما پرونده زودیاک قاتل هیچ‌وقت به‌طور رسمی حل نشد. نامه‌های رمزگشایی شده ۴۸۰ و ۳۴۰ کارکتری هستند. نامه‌های رمزگشایی نشده هم دارای ۳۲ و ۱۳ کارکتر هستند. در ابتدا کارآگاهان به امید اینکه کسی بتواند کدها را بشکند اقدام به بازنشر عمومی آن کردند و در تلویزیون یک زوج که معلم تاریخ بودند با دیدن نامه و با این ترفند که این نامه از طرف یک قاتل زنجیره ای‌ست باید در جایی از آن کلمه (kill: کشتن) استفاده شده باشد و بعد از یافتن این کلمه موفق به رمزگشایی نامه ۴۸۰ کاراکتری شدند هرچند آنها نتوانستند ۱۹ کاراکتر آخر نامه را رمز گشایی کنند. نامه دوم نیز به کمک مهندسین و ریاضی دانان توسط یک سوپرکامپیوتر رمزگشایی شد. آنها معتقدند که آنچه که سبب طولانی شدن رمزگشایی و شکست‌های زیادی در این راه شده این است که زودیاک نامه‌های بدون رمز خود را با غلط‌های املایی زیادی می‌نوشته و با همان بی دقتی هم آنها را رمزگذاری می‌کرده‌است. ولی همانطور که پیش تر گفتیم زودیاک با وجود این بی دقتی ها،نامه های طعنه آمیز،ردپاهایی که از خود به جا می‌گذاشت و البته میل شدید او به اغوا کردن پلیس و مطبوعات برای پیگیری پرونده او هنوز دستگیر و شناسایی نشده است.

قاتل زودیاک در یکی از نامه‌های خود به مطبوعات ادعا کرد که (حداقل) ۳۷ نفر را کشته‌است. با این حال، پژوهشگران تنها هفت قربانی را تأیید کردند که دو نفر از آن‌ها زنده مانده بودند. حملات تأیید شده شباهت‌های زیر را داشتند: این قتل‌ها در آخر هفته یا در تعطیلات عمومی اتفاق می‌افتاد. با یک استثنا که قربانیان، دانش‌آموزان یا دانش‌آموزانی بودند که به صورت دو نفره سفر می‌کردند. بیشتر قتل‌ها هنگام غروب یا شب انجام می‌گرفتند. این قتل‌ها در درون یک خودرو یا در نزدیکی آن انجام شده‌اند. قاتل، هر بار از سلاح متفاوتی استفاده می‌کرد. صحنه جنایت‌ها معمولاً مکان‌های دورافتاده‌ای بود که بیشتر مورد بازدید دوستداران قرار می‌گرفت. به نظر نمی‌رسد که این قتل‌ها با انگیزهٔ مالی بوده باشد و قربانی مورد آزار جنسی قرار نمی‌گرفته‌است. عامل این جنایات از طریق تلفن و نامه‌ها به قتل‌های انجام شده خود اذعان می‌کرده‌است. صحنه‌های جنایت در منطقهٔ خلیج سان‌فرانسیسکو قرار داشتند. بیشتر این قتل‌ها در نزدیکی آب صورت گرفته‌اند.

با وجود آنکه زودیاک در نامه‌هایش به روزنامه‌ها ادعای قتل ۳۷ نفر را کرد، تحقیقات تنها هفت مورد از آن را تأیید نمود که یک تن از آن‌ها جان سالم به در بردند. اسامی آن‌ها به شرح زیر است: - دیوید آرتور فارادای (۱۷ ساله) و بتی جو جنسن (۱۶ ساله) در تاریخ ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ در جادهٔ دریاچهٔ هرمن واقع در شهر بنیسیا به ضرب گلوله کشته شدند. - مایکل رنالت مگئو (۱۹ ساله) و دارلین الیزابت فرین (۲۲ ساله) در تاریخ ۴ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ در پارکینگ Blue Rock Springs Park شهر والهو مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. مگئو زنده ماند اما دارلین پیش از رسیدن به بیمارستان درگذشت. مگئو هم روز بعد از حمله به مدت بیش از ۲۰ سال فراری و ناپدید بود. توصیف مایک مگئو از قاتل: جوان_مرد_سفیدپوست_۲۶ الی ۳۰ ساله_قدرتمند_حدود ۵ فوت و ۸ اینچ قد_موهای خرمایی - برایان کلوین هارتنل (۲۰ سال) و سیسیلیا ان شپرد (۲۲ ساله) در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۱۹۶۹ در دریاچهٔ بریسا واقع در شهرستان ناپا با چاقو مورد حمله قرار گرفتند. هارتنل با وجود جراحات ناشی از هشت ضربهٔ چاقو در پشت خود زنده ماند. اما شپرد سه روز بعد درگذشت. قاتل با لباس یکدست مشکی یک کلاه جلادی به سر و عینک آفتابی روی چشم به طرف آن‌ها اسلحه گرفته و کیف پول و سوئیچ ماشین آن‌ها را درخواست کرده سپس چند بند همراه خود داشته و از شپرد می‌خواهد تا دستان هارتنل را ببندد و بعد خود می‌آید گرهٔ بند را سفت کرده دستان شپرد را می‌بندد و سپس با چاقو زدن به پشت برایان هارتنل ضربه می‌زند و هر دو را با ضربات متوالی چاقو می‌زند. جای چکمه‌های نظامی در صحنهٔ قتل از قاتل نیز بدست آمد. - پاول لی استاین(۲۹ ساله) یک رانندهٔ تاکسی بود که در ۱۱ اکتبر ۱۹۶۹ در محلهٔ Presidio Heights شهر سان فرانسیسکو در تقاطع واشینگتن و چری مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. آن‌طرف خیابان چند کودک از پشت پنجرهٔ خانه‌شان مسافر را می‌بینند که دارد در صندلی جلو، کاری با راننده می‌کند. ابتدا تصور می‌کنند درگیری میان آن دو صورت گرفته در هر صورت با پلیس تماس می‌گیرند. کارآگاه دیوید تاسکی به همراه دستیارش ویلیامز و گروه‌شان به محل قتل اعزام می‌شوند. کیف پول راننده و سوئیچ ماشین هم نبود. روی صندلی عقب یک جفت دستکش مردانهٔ مشکی سایز هفت قرار داشت. بر پایه گزارش‌های تاکسی راننده می‌بایست مسافر را در تقاطع واشینگتن و میپل پیاده کند. اما اینکه چرا جلوتر آمده و در تقاطع واشینگتن و چری توقف کرده‌است هنوز یک راز است. طرح معروفی از چهرهٔ قاتل بر پایه گفتهٔ یکی از بچه‌ها که برای لحظات کوتاهی مسافر را دیده بود بدست می‌آید. قاتل قطعه‌ای از لباس مقتول را جدا و برای روزنامهٔ سان‌فرانسیسکو کرونیکل ارسال کرد. همچنین یک نمونه اثر انگشت خونی ناقص همانجایی که طبق گفته شاهدین مسافر آخرین بار ماشین را لمس کرده هم بدست آمد.

مظنون‌ها: لارت-دیوید زنیسکی-راس سالیوان-لارنس کین-ایرل ون بست جونیور-دونالد لی بویوک-لوئیز مایرز-مارینا لن کویین

لیندو لافرتی، یک پلیس گشت زن بازنشسته، در سال ۲۰۱۲ در کتاب خود (The Zodiac Killer Cover-Up) مدعی شد که زودیاک همچنان زنده و با ۹۲ سال سن ساکن شهرستان سولانو است.

سومین نامه از چهار نامه رمزگذاری شده زودیاک در دسامبر ۲۰۲۰ رمزگشایی شد. او در این نامه نوشته بود: امیدوارم از اینکه دنبال من می‌گردید بهتون خیلی خوش بگذره. اون کسی که تو تلویزیون نشون دادید من نبودم. من از اتاق گاز نمی‌ترسم برای اینکه من رو مستقیم به بهشت می‌بره چون حالا به اندازه کافی، برده دارم که برای من کار کنن.»

جنایت‌ها، پیام‌ها و نامه‌های رمز دار زودیاک تاکنون الهام بخش تولید بسیاری از فیلم‌ها، رمان‌ها و برنامه‌های تلویزیونی بوده‌است که معروف‌ترین آن‌ها فیلم سینمایی زودیاک به کارگردانی دیوید فینچر است.