پارت1 . شهر نفرین شده

دخترک سیاه پوش ارام در خیابون های پاریس قدم میزد....شهری که ملقب به شهر عاشق**ان بود ... ولی برای اون شهری پر از رنج و نفرین...زیر لب چیز هایی میگفت و اشک چکه چکه از صورتش سر میخورد...دیگر از زندگی خسته شده بود...از رنج و نفرین خسته شده بود.....از نظر خودش او تنها ترین بود.... ولی او یک معش**وق پنهان داشت....در گمان خود بود که ناگهان به تابلویی برخورد کرد...افتاد روی زمین و سرش را با دستانش گرفت... سخن درشتی زیر لب داد و از جای خود برخاست...سرش را بالا اورد و با دیدن کسی که در ان تابلو بود تعجب کرد...زیر تابلو نوشته بود (بین دیده نشدن و درخشیدن فقط دو پیس فاصله دارید....ادکلن اگرست) بله....اون فرد درون تابلو ادرین بود....همون ادرین مغرور...همان چشمان سرد و بی روح...همین باعث میشد دخترک از او تنفر بیشتری پیدا کند و سرانجام باعث اعصبانیت بیشتر دخترک شد.... مرینت: اهههه اهههه خسته شدم خسته شدممم...بسه بسه چرا باید هر جا که برم تابلوش جلو صورتم باشه؟چراا؟

پسرک که از دور هنوز درحال دیدن حرکات دخترک بود اشکی بر صورتش نشست و باعث شد سایه چشمش همراه با اشک فرو بریزد و چشمانش در سیاهی غرق شود... ادرین: مگه من چیکارش کردم که انقدر ازم بدش میاد؟با این نفرت نمیتونم حسمو بهش بگم... دخترک اعصاب خود را کنترل کرد و ارام از تابلو گذر کرد .... قدم زنان به برج ایفل رسید... به اطراف خود نگاه کرد و دوباره با چهره ادرین رو به رو شد.. تنها تفاوت این بود که اون دیگه تابلو نبود و خود پسرک انجا ایستاده بود و با چشمایی قرمز و سرد به دخترک نگاه میکند...دخترک از دیدنش تعجب میکند..او فهمیده که پسرک متوجه تهمتش شده... پسرک ارام به سمت دخترک قدم برمیدارد....و هر چقدر که پسرک قدم برمیداشت ترس بیشتر دخترک را فرا میگرفت....تا جایی که فقط یک قدم بینشون فاصله بود...پسرک لب زد...: فقط خواستم ببینمت دخترک خود را جمع و جور کرد و هم مانند پسرک پوکر شد و گفت: داشتی منو تعقیب میکردی؟ ادرین: خواستم کمی باهات حرف بزنم مرینت: چی؟ ادرین: ازم متنفری؟ مرینت: چرا همچین چیزی میپرسی؟ ادرین: جواب منو بده مرینت: با بغضی که تو صداش بود و نفرتی که از چشاش میبارید باعث یه قطره اشک شد.... بغض گلومو گرفت.....سرمو انداختم پایین و سکوت مطلق ادرین: ازم متنفری...میدونم...ولی نمیدونم چیکارت کردم... مرینت: ا...ا.. ادرین: در واقع خواستم یه چیزی هم بگم مرینت: چی؟ ادرین: زمانی که تو داشتی نفرتی که ازم داری رو نمایان میکردی....من دیوانه وار دوستت داشتم. مرینت: چ....چی؟م...من؟ ادرین: اره دوستت داشتم مرینت... مرینت: ا....اما... ادرین: هیسس... مرینت: ب..باورم نمیشه....ادرین اگرست..معش***وقش ... من ...بودم؟ ادرین: اما از وقتی فهمیدم مقابل علا....قه که بهت داشتم تو بهم نفرت داشتی...فهمیدم یه معش**وق اشتباه بودی... مرینت: لال شده بودم و با ترس تو چشماش نگاه میکردم...چی بگم؟......چی بگم؟ ادرین: دلیل اینهمه نفرتت چیه؟فقط میخوام بدونم... مرینت: ادرین میشه امشب تو برج ایفل راجبش حرف بزنیم؟(منظورش با حالت شیدی باگ و کلاونوارع) ادرین: لبخندی سرد تحویل دادم و گفتم: باشه مرینت: اوهوم ادرین:شب میبینمت..مرینت دوپن چنگ مرینت: همچنین ادرین اگرست در همان شب مرینت: بعد از اینکه اون حقیقت رو فهمیدم بیشتر...نسبت به زندگیم....بی تفاوتتر شدم...این زندگی جای من نیست....باید بهش خاتمه بدم...تیکی اسپاتس ان.... شیدی: رفتم برج ایفل...اطرافم رو نگاه کردم ولی کلاونوار رو ندیدم...لابد هنوز نیومده..از اون بالا نگاهی به شهر انداختم...شهر عاش**قا...شهری که من اضافی بودم...زیر لب گفتم: ببخشید ادرین....نتونستم بهت بگم چرا ازت متنفر بودم... وخیلی اروم تر جوری که خودمم به زور شنیدم گفتم: شایدم اصلا ازت متنفر نبودم... و بعد رفتم لبه برج...و گفتم:تیکی اسپاتس اف...گوشواره هامو در اوردم و گذاشتمش یه گوشه...نفس عمیقی کشیدم و گفتم:خداحافظ زندگی نفرت انگیز....چشمامو بستم و خودمو انداختم پایین... خداحافظ:)

پارت اول خیلی ناراحت کننده بود.... اما در پارت بعدی منتظر هیجان باشید🌚 ناظر جان اتفاق خاصی نیوفتاد(و قرار نیست اتفاق بیوفته چون رمان همش در مورد هیجان و درگیری های شیدی باگ و کلاونوار با سوپریمه...ایی واییی اسپویل شدد)

مرسی بابت توجه و وقتی که روی خوندنش گذاشتید و همچنین شما ناظر عزیز🌚🦋