زندگی شیرین من 2

نگاهی به صفحه گوشی انداختم سرتیتر خبری امروز بود نوشته بود:آدرین آگرست طراح معروف و بزرگ جوان به زادگاه خود باز خواهد گشت برای همکاری و امضای قرارداد شرکت میری و...... نگاه نگرانی به رز انداختم میدونستم مرینت از آدرین خ.ا.ک ت.و س.ر ضربه شدیدی خورده بود و نمیخواستم با اومدنش بعد چهار سال دوباره مرینت رو به اون حال بندازه حتی تصور دوباره اون حال و روزه مرینت ب.د.ن.م رو به لرزه مینداخت پس با جدیت به رز گفتم:مرینت به هیچ وجه نباید بفهمه

رز:چی داری میگی آلیا این خبر عین مور و ملخ همه جا پیچیده حتی تا اینجاشم عجیبه مرینت نفهمیده مخصوصا تو دانشگاه ما که اینقدر بجه ها غیبت میکنن آلیا:برام مهم نیست چه قدر سخته یادت نیست چند وقت طول کشید تا حالش یکم بهتر بشه حتی هنوزم کامل حالش خوب نشده پس ما باید هرطوری که شده فعلا این خبر رو از مرینت قایم کنیم رز:اوکی حالا یه کاریش میکنیم الانم برو تا مرینت شک نکرده

از نگاه آدرین: قرار بود دوباره به اون شهر ی.ت.ف.و.ک (برعکس بخونید) برگردم شهری که توش آدم های مهم زندگیم رو از دست دادم مادرم،پدرم و مهمتر از اونو چشمای هم رنگ اقیانوسش این همون شهریه که چهار سال پیش با ناراحتی،غم و نا امیدی و هم شهر و هم.....تو این فکر ها بودم که ناتالی نگاهی بهم کرد و گفت : رسیدیم عزیزم به عمارت قدیمی آگرست نگاه کردم عمارتی که تنها کسی بود که از همه احساسات من خبر داشت گریه هام، لبخندم وقتی اسمش رو روی صفحه گوشی میدیدم، از عصبانیتام، ی.ت.ر.ی.غ (برعکس بخونید) شدنام براش و از برق توی چشمام و.....

میخوام بگم این چهار سال مثل برق و باد گذشت اما دقیقه به دقیقش ر.ج.ز (برعکس بخونید) کشیدم طوری که انگار حداقل ده سالی گذشته بود نمیدونم دوباره میبینمش یا نه از طرفی انقدر دلم میخواد ببینمش و دوباره نگاهم به چشمای اقیانوسیش گره بخوره یهو بغلش کنم و موهای و نرم ساتن طورش قلقلکم بده و بوی ت**ن...ش دوباره بپیچه توی دماغم و اون لبخندش که هر قلبی رو آب میکنه رو ببینم ولی........

از نگاه مرینت:داشتیم به پیشنهاد و اصرار آلیا به سمت مرکز خرید میرفتیم که یهو........ خب اینم از اسلاید آخر امیدوارم که تا اینجا خوشتون اومده باشه اگر نظری داشتین خوشحال میشم توی کامنا بنویسید