گمشده( قسمت³)

دختری با موهای فر قهوه ای از میان جمعیت سال اولی ها جلو آمد. با خودش چیزهایی را زمزمه می‌کرد... کلاه به طرز عجیبی دهانش را باز کرد"بزار ببینم... آم... گریفیندور!" دختر با خوشحالی خندید و به سمت میز گریفیندوری ها حرکت کرد . " سوزان بونز" "هافلپاف!" " دراکو مالفوی!" دراکو با غرور از کنار من رد شد و روی چهارپایه نشست. کلاه هنوز روی سرش نرفته بود که داد زد"اسلیترین!" پسری مو قرمز که چند سانت با آگوست فاصله داشت به دوستش گفت " همه ی جادوگرایی که کارای بدی کردن رفتن اسلیترین!"

آگوست ناگهان ترسید.یاد حرف دراکو افتاد - تو میری تو اسلیترین، اگه رفتی یعنی تو یه اصیل زاده ای!- " آگوست دیگو!" آگوست به خودش آمد و به سمت چهار پایه رفت. کلاه با خودش زمزمه می‌کرد " نه... هرچی باشه گریفیندور نیست!نمیشه ... انتخاب سخت نیست ولی به نفعت هم نیست... فکر کنم ریونکلاو مناسب باشه! عالیه پس .." و داد زد" اسلیترینننننن🗿"نکند اسلیترین به نفع آگوست نبود؟ بدو بدو به سمت میز اسلیترینی ها رفت. کنار دراکو نشست که داشت سیب سبزی می‌خورد. آن سیب را از کجا آورده بود؟آگوست زمزمه کنان گفت"نفرین یا طلسمی چیزی زدی؟" تکه ی کوچکی از سیب درون گلوی دراکو گیر کرد؛ دوتا سرفه کرد و با پوزخند گفت" قاطی کردن ریونکلاو و اسلیترین؟ مسخرست! کلاه دیوونه تشریف داره😐!"

" خودت دیوونه ای! من داشتم اون وسط پس می‌افتادم!" دراکو بی توجه به این حرف آگوست سیب دیگری از درون جیبش برداشت و گفت" بیخیال... سیب میخوری؟" " نه ممنون " و با صدای آلبوس دامبلدور به آن سمت برگشت! غذا حاضر بود.......... بیدار شد. او درون جایی سفید ایستاده بود. نمی‌دانست چرا ایستاده بود و حرکت نمیکرد اما چیزی عجیب بود ؛ چشمانش تار میدید، آیا نیاز به عینک بود؟ ولی مشکل اینست: آگوست عینکی نبود. زنی با موهای طلایی حالت دار به سمت آگوست آمد و مدام چیزی به آگوست میگفت. اما آگوست صدایش را نمیشنید . همین که به آگوست رسید از خواب پرید. همه ی اینها خواب بودند . اما... اما آن زن که بود؟چرا مانند مادری بود که به بچه اش بفهماند - اسمت اینست تکرار کن++++++- و هزاران 'چرا' ی دیگر...

دقیقه ها محو پرسیدن این سوالات با خودش بود که دستی سنگین شانه هایش را تکان داد. دراکو بود" هی پسر چِت شده؟ بلند شو امروز با پروفسور اسنیپ کلاس داریم ها! تو که نمیخوای بخاطر دیر کردنت ۵ امتیاز از اسلیترین کم کنه؟!" آگوست سرش را بالا گرفت و به دراکو نگاه کرد. چیزی متوجه نمیشد. چیزی بین خود او و دراکو بود که خودش نمی‌دانست. آیا باید برای فهمیدن آن هم دقایقی تلف کند؟ با کلافگی بلند شد و ردایش را پوشید و همراه دراکو به سمت کلاس معجون سازی حرکت کرد . روی صندلی کنار دراکو نشست. خوشبختانه هنوز پروفسور اسنیپ نیامده بود که ناگهان در با صدای بلندی باز شد و مردی با لباس های سیاه و موهای مشکی اش با سرعت برق از میان دانش آموزان گذشت و روی سکو ایستاد. " اینجا کسی حق نداره چوبدستیشو بیخود تکون بده و کلمات آزمایشی بگه . من از همتون توقع ندارم بتونید علم پیچیده معجون سازی رو درک و یاد بگیرید اما من درسمو برای اون تعداد محدودی میگم که توانایی یاد گرفتن درست کردن معجون سازی باشن..." هنگام حرف زدن نگاهش روی دراکو قفلی ماند و بعد به دانش آموزی دیگر نگاه کرد" گرچه میبینم بعضی ها حواسشون به استاد و کلاس درس نیست!" آگوست برگشت و به آن دانش آموز نگاهی انداخت . پسری مو سیاه و عینکی داشت روی کاغذش چیزهایی می‌نوشت.حسی به آگوست دست داد- حسی بد، آزار دهنده و آشنا-...