‹ چو عالم را بقایی نیست، خوش باش. ›

از یه جایی به بعد انگار دیگه حوصله گرفتن وایب منفی از آدمای دورتو نداری، دیگه به این فکر نمیکنی طرفو چند ساله میشناسی، دور میشی و عموماً محکوم میشی به اینکه تو دیگه اون آدم قبل نیستی، و درستم میگن، نیستی!

‏عشق حد وسط ندارد؛ یا نابود می‌کند یا نجات می‌دهد. -ویکتور هوگو

« با یادِ تو دیشب به کجاها که نرفتم نفرین به من و شرم و حیایی که ندارم. » -مهدی‌دهاقین

« سوخت نصفِ حرف‌هایم در گلو، اما تو را هر چه می‌سوزد گلویم، دوست دارم بیشتر. » -محمد‌حسین‌ملکیان

اگه واسه یه‌ آدم‌ واقعاً مهم باشید، براتون وقت میذاره، بهتون به‌اندازه کافی ابراز علاقه میکنه، واسه خوشحال‌ کردنتون تلاش می‌کنه و کاری نمی‌کنه از دستتون بده یا فکر کنید بهتون اهمیت نمیده. باشه؟

اگه عشق داره دهنت رو سرویس می‌کنه و تنها زمانی ازش لذت می‌بری که طرف هر ده روز یه بار حال کنه ریپلای بزنه یا پیام بده، عشق نیست؛ اشتباهه. بیا بیرون. تو رو به عمر محدودت توی این دنیا قسم؛ بیا بیرون!