نشانه هایی که نشان می دهد

کلمات هرگز نمی‌توانند پیچیدگی واقعی زندگی را به تصویر بکشند و در عوض همه چیز را به یک برچسب صرف تقلیل می‌دهند. و وقتی این واقعیت را فراموش می‌کنیم، کاری که اغلب انجام می‌دهیم این است که برچسب را با یک چیز واقعی اشتباه می‌گیریم. سپس خودمان را به شغلمان، به نقشمان در خانواده، به توهینی که زمانی کسی ما را با آن خطاب کرده، به تشخیصی که زمانی پزشک درباره سلامت روانمان داده و چیزهای دیگر تقلیل می‌دهیم. ما دیگر موجودی زنده با پیچیدگی غیرقابل درک نیستیم، بلکه یک «سرایدار»، «مادر»، «بازنده» یا فقط «افسرده» هستیم. اولین نشانه اینکه ما در یک روایت گیر کرده‌ایم این است که خودمان را بیش از حد با چنین برچسب‌هایی تعریف می‌کنیم.

اگر به طور مکرر درگیر عادات غیرمفید هستید، بررسی کنید که در یک روایت غیرمفید گیر نکرده باشید. علیرغم آنچه ذهنتان ممکن است به شما بگوید که چگونه «باید» آنچه را که می‌گوید انجام دهید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که از زیر کنترل آن بیرون بیایید.

اگر تنها عوامل بیرونی را عامل بدبختی خود می‌دانید بهتر است با کمی درنگ در خود بررسی کنید که در یک روایت منفی گیر کرده‌اید یا خیر

برخی از تجربیات چنان تاثیر قدرتمندی دارند که تا مدت‌ها پس از گذشتنشان همچنان شما را آزار می‌دهند. شاید کسی به شکلی ویرانگر به شما آسیب رسانده باشد، و باآنکه دیگر با آن شخص صحبت نمی‌کنید، تصویر و کلمات او هنوز در خاطرات شما تکرار شود. بارها و بارها احساس می‌کنید که مجبور هستید با آن خاطره درگیر شوید، تصور کنید که همه‌چیز طور دیگری پیش می‌رود و امیدوار هستید که راه‌حلی بیابید یا مساله را برای خودتان پایان دهید

بسیاری از ما طوری با خودمان صحبت می‌کنیم که با دوستان و عزیزانمان هرگز به آن شیوه حرف نمی‌زنیم. در قضاوت‌هایمان خشن هستیم و سریع خودمان را با توهین‌های انتقادی تنبیه می‌کنیم: «چطور می‌توانم اینقدر احمق باشم؟!»، «من واقعاً ناامیدکننده‌ام»، «هرگز نمی‌توانم درست انجامش بدهم.» و غیره. این اغلب یک فرآیند خودکار است، و ما آن را به سرعت و به‌طور طبیعی انجام می‌دهیم. آن‌قدر که به سختی متوجه آن می‌شویم، چه برسد به اینکه بفهمیم چه تاثیری بر آسایش روان ما می‌گذارد.

همیشه دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد که برخی از آن‌ها قدرت‌بخش‌تر از دیگران هستند. و با توجه به داستان‌هایی که ذهنمان درباره ما به خودمان می‌گوید، می‌توانیم آگاهانه‌تر انتخاب کنیم که کدام را به آن نسبت دهیم و کدام را رها کنیم. در واقع، ممکن است نتوانیم افکار خود را انتخاب کنیم، اما می‌توانیم باورهایمان را انتخاب کنیم.