تاریخچه روانشناسی زرد

روانشناسی زرد چیست؟ در روانشناسی زرد اغلب به پیشنهاد راه حل های سریع برای مشکلات مهم و دشوار ختم می شود. اصولا این روش ها از سمت پژوهش ها و جامعه علمی مورد تایید قرار نمی گیرد، اما از سوی آدم های عادی مورد توجه قرار گرفته است. افرادی که به دنبال حس و حال خوب هستند، برای رسیدن به این هدف از رواشناسی زرد استقبال می کنند.

تاریخچه روانشناسی زرد اولین بار روانشناسی زرد در قرن هفدهم در میان مردم رواج یافت. در آن زمان افرادی مانند جان لاک و دکارت موضوعاتی را مطرح کردند که در حال حاضر از آن ها به عنوان تئوری های روانشناسی یاد می شود. علاوه بر آن، کتاب تفسیر خواب فروید، کتاب فرار از ازادیِ اریک فروم هم، موجبِ علاقه مردم به روانشناسی زرد شد. کتاب فرار از ازادی اولین کتابی است که به طور مستقیم در آن درباره موضوعاتی مانند یوگا و مذاهب شرقی صحبت شده بود. بعد از انتشار این دسته از کتاب ها و علاقه ای که مردم نسبت به آن ها نشان دادند، افراد دیگری کتاب های جدیدی را متنشر کردند و به همین منوال روانشناسی زرد بیش از پیش در سطح دنیا رواج یافت.

تفاوت روانشناسی زرد با روانشناسی واقعی در چیست؟ خودتان از پس انجام هرکاری بر می آیید روانشناسی زرد به مردم می گوید، خودتان توان حل کردن تمامی مشکلات را دارید! درواقع با این کار تمام عوامل بیرونی را نادیده می گیرند و موفقیت را منوط به عملکرد شخصی یک فرد می دانند. در حالی که این موضوع اشتباه است. عوامل محیطی و شرایطی که در آن بزرگ شده اید در میزان موفقیت شما بسیار تاثیرگذار است. برای مثال کودکی که در یک خانواده ثروت مند رشد یافته از نظر عقاید و آموزه ها با کودکی که در خانواده فقیر رشد یافته، متفاوت است. از طرفی هم تمامی مشکلات با تلاش شخصی حل نمی شوند. برای مثال فردی که افسردگی شدید دارد باید از کمک یک روانشناس استفاده کند زیرا به تنهایی از پس حل کردن مشکل خود بر نمی اید.

نتایج بزرگ در زمانی کوتاه! واقعا خواستن مساوی توانستن نیست! قرار نیست با یکبار تلاش موفقیتی بزرگ حاصل شود و شما به فردی موفق تبدیل شود. موفقیت های یک شبه تنها مختص همان کتاب های روانشناسی زرد است و در دنیا واقعی جایی ندارد.

رویا بافی امید و خوشبینی رفتاری بسیار سودمند هستند که حتی در روانشناسی علمی هم از آن ها استفاده می شود. اما این دو ویژگی نیز، یک سطح و استانداردی خاص دارند. خوش بینی کاذب، افراد را از تلاش و کوشش باز می دارد و آن ها را به سمت رفتارهای منفعلانه سوق می دهد. اما روانشناسی زرد تنها در حال یاددادن امید واهی و رویافروشی به مردم است.