♡شعله خاموش♡ پارت بعد.

آدرین:« صبح زود وقتی که بیدار شدم برای انجام نقشه ای که در پیش داشتم به متروکه ترین و کم طرفدار ترین دریا توی پاریس رفتم. دریایی که توی ۱۲ ماه سال از ژانویه تا دسامبر دو سه تا آدم بیشتر توش پیدا نمیشد. برای اطمینان بیشتر از اینکه کسی نقشم رو خراب نمیکنه به رئیس اون قسمت که آدم بداخلاقی به نظر میرسید کلی پول دادم و باهاش چونه زدم تا برای امشب کلا دریا رو ببنده..اولش قبول نکرد ولی با گفتن اینکه پسر گابریل آگرستم یکم مکث کرد و بی بر و برگرد قبول کرد! کارهایی که با شهرت و پول میشه کرد اینه. بعد راضی کردن رئیس اونجا مستقیم به شرکت رفتم ولی یه جورایی یواشکی که کسی منو به خصوص پدرم نبینه که مجبور به توضیح دادن راجب مرینت باشم. به طبقه چهارم رفتم و از یه نفر پرسیدم که نینو کجاست تا به دیدنش برم. اون آدم گفت که نینو همراه اکیپی از بچه ها برای فیلم برداری به پارک مونسو {Monceau} رفتن..یه جورایی زیباترین پارک توی پاریس که معمولا برای افراد قشر مرفه استفاده میشد و نمیدونم که نینو چجوری تونست اونجا فیلمبرداری کنه..حتما پول زیادی خرج کرده بود. از شرکت بیرون اومدم و سوار ماشین شدم، بعد گرفتن آدرس پارک از توی گوگل مپ به سمت اونجا روندم. چون برای انجام نقشم به مشورت و برنامه ریزی نیاز داشتم..اگر مرینت هم این موضوع رو قبول میکرد میتونستم پدرم رو گول بزنم و به خواستم برسم...بدون هیچ تاوانی برای انجام کارم. به پارک وقتی که رسیدم از کور کننده بوده نور خورشید عینک افتابیم رو از داشبورد برداشتم و به چشمام زدم. بعد اینکه برای ورود به پارک پول دادم {متاسفانه} وارد شدم و دنبال نینو و بقیه بچه ها گشتم. بعد مدتی کنار پل روی رودخانه پارک پیداشون کردم که درحال ضبط یه سکانس احساسی برای فیلم جدیدشون که اخرش همه ی آدم هاش میمیرن {نینو بدتر از کارگردان های کره جنوبیه والا😐 میدونید چرا؟ چون اونجا هم همه میمیرن..پنت هاوس و ماهمه م.رد.ه ایم رو یادتونه؟} میگرفتن. نخواستم مزاحم بشم برای همین یکم پایین پل منتظرشون موندم که نینو کات داد و در حالی که با دستیارش حرف میزد از پل پایین اومد. با دیدنم یکم تعجب کرد و گفت:« ادرین! تو اینجا چیکار میکنی؟.» گفتم:« میخواستم راجب یه موضوعی باهات صحبت کنم...» نگاهی به پسر کنارش انداختم و اضافه کردم:« تنهایی.» نینو نگاهی به پسر انداخت و گفت:« ما میریم اونور پارک با هم دیگه صبحت کنیم برامون یه قهوه بیار.» پسر سری تکون داد و به پیش ون ماشین رفت. تا میتونستیم از اونجا دور شدیم و همینجوری که راه میرفتیم گفتم:« یه تصمیمی گرفتم..نمیدونم درسته یا غلط ولی میخوام باهات در میون بزارمش.» نینو سری تکون داد که گفتم:« میخوام همه چیو به مرینت بگم.» اولش با تعجب نگاهم کرد بعد گفت:« یعنی چی؟!.» آروم گفتم:« میخوام بهش بگم که قصد گول زدن و گرفتن ثروتش رو داشتم.» نینو با عصبانیت توی صداش گفت:« اونوقت دیگه بهت اعتماد نمیکنه و دیگه نمیتونی کاری که پدرت گفته رو انجام بدی! این یعنی چی؟! یعنی پدرت دیگه جای مادرتو بهت نمیده!.»

آدرین:« میدونم ولی دیگه نمیتونم به این بازی و رفت و آمد هامون ادامه بدم تا شاید یکم پدرم ازم راضی بشه. اون دختر مثل..مثل بقیه دخترا نیست. احساساتش..علاقش..هدف هاش! اون متفاوت ترین دختریه که توی زندگیم دیدم و نمیخوام که همچین دختری رو به بازی بگیرم.» نینو:« نکنه...» سریع گفتم:« اصلا و ابدا. اون یه جورایی برام مثل خواهر کوچیکمه..مثل آماندا و آلارا. و من نمیخوام گولش بزنم یا به عبارتی باهاش بازی کنم.» نینو با کلافگی گفت:« پس میخوای چیکار کنی؟ مادرت پس...» آدرین:« یه نقشه ای ریختم. به نقشم با پدرم متعهدم اما با درنظر گرفتن اینکه خود اون دختر میدونه که این یه کار الکیه..یعنی میخوام باهاش معامله کنم و راجب مادرم بهش بگم. نمیدونم قبول میکنه یا نه یعنی این از خود گذشتگی بزرگیه که همه قبول نمیکنن حتی منم بودم قبول نمیکردم.» نینو میخواست چیزی بگه که یکدفعه پسر سمتمون اومد و قهوه هارو به دستمون داد. نینو به بدنش کش و قوسی داد و گفت:« ممنون که قهوه برامون اوردی ولی آدرین میخواد بره نه؟.» با چشماش علامتی بهم نشون داد که مجبوری سر تکون دادم. پسر هم چشمی گفت و رفت. نینو سریع روش رو بهم کرد و گفت:« خب نقشت رو توضیح بده!.» آدرین:« یه زمانی خانواده مرینت میخواستن اونو پسر عموش باهم باشن اما مرینت کنسل کرده و برای اینکه یه بهونه داشته باشه الکی گفته یکی دیگه رو میخواد.» نینو گفت:« حالا میخواد؟.» سریع گفتم:« معلومه که نه! واسه همینه که به دردسر افتاده. ازم خواست که برای امشب پیش خانوادش نقش بازی کنم تا خانوادش بیخیال اونو پسرعموش بشن..منم قبول کردم اما به شرطی که باید به حرفام گوش کنه و یه کاری برام انجام بده.» نینو:« یعنی همین قضیه کمک کردن بهت؟.» آدرین:« دقیقا! برای اینکه هم یکم روش تاثیر بزارم امشب بعد اینکه از خونه ی مامانش اینا اومدیم میبرمش دریایی جایی و بهش موضوعو توضیح میدم. و اینجاست که به کمک تو نیاز دارم.» نینو:« میخوای من چیکار کنم؟.» آدرین:« برو دریا برای امشب یه صحنه خوب درست کن..یه میز و صندلی همراه با تزئینات روش.» نینو با ولع خندید و گفت:« انگار میخوای یه کار دیگه کنی! بابا خب برو تو همون ماشین بهش بگو دیگه.» با جدیت گفتم:« توی یه کتابی خوندم اینکه برای طرف مقابلت ارزش قائل بشی باعث میشه که اون طرف هم حس بهتری پیدا کنه هم بیشتر باهات مهربون رفتار میکنه.» نینو:« حالا میتونم اسم کتابتو بدونم؟.» از اونجایی که نمیخواستم ضایع بشم سری به نشونه نه تکون دادم و گفتم:« حالا اینکارو برای انجام میدی؟.» سری به نشونه تایید تکون داد و گفت:« اره! ولی بعد از اینکه کارم اینجا تموم شد یعنی یه یکی دوساعت دیگه.» تشکری کردم و نگاهی به ساعتم انداختم. از اونجایی که دیرم شده بود خداحافظی کردم و سوار ماشینم شدم. وقتی به شرکت رسیدم قبل اینکه توی اتاقم برم به پیش زویی که سرش مشغول چیزی بود رفتم و گفتم:« داری چیکار میکنی؟.» دستپاچه سرشو بلند کرد و همینجوری که درحال قایم کردن کاغذ توی دستش بود گفت:« چی؟ هیچی! میخواستم پرونده هاتونو مرتب کنم.»

تابلو بود که داره دروغ میگه اما حوصله جر و بحث باهاش رو نداشتم و فقط گفتم:« میخوام برم توی اتاقم. هرکسی اومد و سراغم رو گرفت بگو اقای اگرست امروز شرکت نیومده باشه؟.» سری تکون داد و اروم گفتم:«خوبه!.» *4 ساعت بعد* آدرین:« از شرکت بیرون اومدم و سوار ماشین شدم. به طرف خونه روندم که پیامک گوشیم بالا اومد و نینو پیام داد که کارهارو ردیف کرده، گلی به نشونه تشکر فرستادم و گوشیمو خاموش کردم تا یه وقت خدای نکرده دوباره تصادف نکنم. یکدفعه جایی توجهم رو به خودش جلب کرد که آدم های زیاد اطرافش جمع شده بودن..نگاهی به ساعتم انداختم. هنوز تا موقع رفتن به عمارت دوپن ها یکی دوساعت مونده بود و میتونستم این زمان رو صرف یه کار دیگه ای کنم. پیاده شدم و مستقیم به طرف اون مکان رفتم... *یک ساعت بعد* متاسفانه با حس ناخوشی بیرون اومدم. سرم به شدت داشت گیج میرفت و حس حالت تهوع افتضاحی داشتم که بدجوری بهم فشار میاورد. نگهبان دم در وقتی دید که نمیتونم با این وضعم رانندگی کنم یه نفرو خبر کرد که بتونه با ماشین من رانندگی کنه..یه پسر جوون اومد و به کمک اون پشت ماشینم دراز کشیدم و به زور ادرس محل زندگیم رو به پسر دادم و یکم چشمام رو بستم..وقتی رسیدیم به زور پسر که اصرار میکرد دیرش شده و باید بره بیدار شدم و تلو تلو خوران پیاده شدم..پسر هم با استفاده از ریموت من ماشین رو داخل پارکینگ پارک کرد و رفت. سوار اسانسور شدم اما از اونجایی که چشم هام تار میدید به جای طبقه خودم طبقه مرینت رو اشتباهی فشار دادم. وقتی اسانسور ایستاد به سمت در خونش رفتم و نا خوداگاه در زدم..ولی کسی درو باز نکرد. اخمی کردم و از پله ها بالا رفتم و به زور کلیدم رو پیدا کردم و در خونه رو باز کردم. وقتی وارد خونه‌ شدم یکدفعه با تمام قوا خودمو با سر روی زمین انداختم و خوابیدم.... تازه چشمام درحال گرم شدن بود که با شنیدن صدای در خواب از سرم به کلی پرید! سعی کردم صدای در رو نادیده بگیرم و بخوابم اما صدا هر لحظه بیشتر میشد و من مجبور به باز کردن در شدم. وقتی در رو باز کردم با دیدن مرینت تعجب کردم و گفتم که اون اونجا چیکار میکنه. وقتی تعریف کرد که امشب باید به خونه خانوادش بریم توی دلم اهی کشیدم و پشیمون شدم...به کلی یادم رفته بود! دلم نمیخواست باهاش برم دلم یه خواب خوب و راحت میخواست فقط..اما به زور به سمت حموم هولم داد و منم ناچار به اجرای دستورش شدم. یکدفعه چشمام سیاهی رفت و با سر خوردم توی در!! سر دردم بیشتر شد و هر لحظه میخواستم بیفتم که مرینت به طرفم اومد و به زور ایستادم. اما انقدر سرم درد میکرد که نمیتونستم از جام تکون بخورم اون هم که فکر میکرد دارم الکی نقش بازی میکنم منو به زور زیر اب سرد هول داد! خیلی دلم میخواست خیسش کنم که متوجه نگاه عصبیم شد و سریع میخواست فرار کنه اما پاهاش لیز خورد و من هم ناخوداگاه دستم رو به سمت بازوش دراز کردم تا بگیرمش. اما من از اونم دست و پا چلفتی تر بودم و اون افتاد و منم انداخت! وقتی چشمامو باز کردم با دیدن چشماش زبونم بند اومد..تاحالا از این فاصله چشم های ابیش رو ندیده بودم و حس میکردم میتونم تموم مدت به اون اقیانوس ابی بی انتها خیره شم..اما با صدای فریادش به خودم اومدم و سریع بلند شدم.

سریع بیرون رفت و منم به اجبار یه دوش اب گرم گرفتم و یه دست پیرهن و شلوار معمولی پوشیدم و از اونجایی که حوصله سشوار کشیدن موهام رو نداشتم فقط یه حوله خالی به موهام کشیدم و از در خونه بیرون رفتم. سوار ماشین شدم و اصلا توجه خاصی به دختره نکردم..نمیخواستم که یه بهونه برای مسخره کردنم بهش بدم...وقتی صحبت های چرت و پرت خانم درباره خانوادش تموم شد پیاده شدیم و به داخل عمارت رفتیم..دوباره صحبت های چرت و پرت تر خانواده اش رو گوش کردم و خداروشکر بعد چندساعت از عمارت بیرون اومدیم. الان وقت انجام مرحله دوم نقشم بود و باید خیلی یواشکی به سمت دریا میروندم..اما با شنیدن صحبت های مرینت درباره خودم امیدم رو به کلی از دست دادم، عصبانی شدم و میخواستم نقشه رو کنسل کنم که متاسفانه نتونستم و به سمت دریا رفتم..راستش خیلی بهم برخورده بود که رک و راست میگفت ازم متنفره..نه که خودم خیلی ناراضی باشما فقط..تاحالا دختری منو رد نکرده بود و این برام جای تعجب بود. وقتی رسیدیم از ماشین پیاده شدم و گفتم:«پیاده شو.» سریع پیاده شد و گفت:« واسه چی منو اوردی دریا؟؟ میخوای دوباره غرقم کنی؟ ببین اگرست! اگر یه بار دیگه منو بندازی توی دریا و....» پریدم وسط حرفش و گفتم:« یه پنج دقیقه دندون به جیگر بگیر دیگه. قصد ندارم که دوباره بندازمت توی دریا..هرچند اگر این کارو میکردم عالی میشد ولی یه برنامه دیگه ای دارم..دنبالم بیا.» راهمو مستقیم به طرف اب گرفتم و اونم برای اینکه رو شن و ماسه نیوفته کفش های پاشنه بلندش رو در اورد و گرفت تو دستاش و دنبالم اومد. یکم اطراف رو گشتم و بالاخره میز و صندلی که نینو برامون حاضر کرده بود رو یاااافتم! نگاهی به مرینت انداختم که پشت سرم نفس نفس میزد و با تعجب به میز و صندلیه خیره شده بود. سرفه ای کردم و گفتم:« امممم...خب بشینیم؟.» با اخم نشست و گفت:« چیکار میخوای بکنی؟.» منم نشستم و زیر میز دنبال یه چیزی گشتم...اهااان پیداش کردم. نوشابه رو سمتش گرفتم و گفتم:« میخوری؟.» سری به نشونه نه تکون داد و منم فقط برای خودم ریختم. مرینت گفت:« میدونی راستش دفعه قبل خیلی نوشیدنی خوردی به نظرم نوشابه نخوری بهتره چون ضرر داره و ممکنه...» گفتم:« حواسم هست نمیخواد نگران باشی!.» چشم غره ای بهم رفت و سرشو پایین انداخت. یکم نوشابم رو مزه مزه کردم و بعد گفتم:« خب.....» مرینت:« خب؟.» گفتم:« میخوام یه چیزی بهت بگم...یه اعتراف.» یکدفعه با بی حوصلگی گفت:« ببین خودم میدونم خیلی خوبم ولی ببخشید بهت به چشم برادر نگاه میکنم.» نوشیدنی پرید تو گلوم و همینطور که سرفه میکردم گفتم:« چی..چی باعث شده اینطوری فکر کنی؟.» اشاره ای به اطراف کرد و گفت:« خب این مکان که انتخاب کردی و این میز و صندلی سفید..حدس میزنم که اینجوری باشه البته نگران نشو این برای من عادیه. وقتی سوئیس بودم توی دانشگاه روزی ده تا پسر میومدن پیشم یعنی چیز عادی نیست برام...» با چشم های گشاد وحشت زدم بهت نگاه کردم که یکدفعه پوزخند و خنده بلندی کشید و گفت:« وااااای! باید قیافه خودتو میدیدی! ببخشید داشتم دست مینداختمت.»

تازه متوجه شدم و با عصبانیت بهش خیره شدم که گفت:« ببخشید ببخشید! میدونم اینکه تو از من خوشت بیاد چیز خیلی..عجیبیه. چون ما هردوتا تقریبا از هم متنفریم ولی میخواستم فضای متشنج بینمون یکم عوض شه..» چیزی نگفتم و فقط با انگشت هام بازی کردم..بعد مدتی گفتم:« چیزی که میخواستم بگم این نبود.» سری تکون داد و ادامه دادم:« من..» نفس عمیقی کشیدم و تموم ماجرا رو براش تعریف کردم. اینکه مادرم منو ۱۹سال پیش ترک کرده بوده و منو خواهرم بدون مادر موندیم، پدرم با یه زنی همون سال عروسی کرده بوده و بچه دار شده..تعریف کردم که همیشه دلم میخواست مادرم پیشم برگرده و از زیر دست نا مادری خلاص شم اما پدر حرف زدن درباره مادر رو برامون قدغن {ممنوع} کرده بوده. و در اخر هم قضیه اینکه پدر بهم قول داد که اگر باهاش عروسی کنم جای مادرمو بهم میگه رو تعریف کردم و تمام کارهایی که کردم که بتونم گولش بزنم...بعد اینکه توضیحاتم تموم شد با نگاهی خالی از هر احساساتی بهم خیره شد..پلک زد و گفت:«یعنی...تموم این مدت میخواستی گولم بزنی؟.» سری تکون دادم. همینجوری که رفته رفته صداش بلندتر میشد گفت:« میخواستی با احساساتم بازی کنی؟!!!.» اروم گفتم:« و بابتش متاسفم..» یکدفعه در کمال تعجبم پوزخندی زد و گفت:« هه جای تعجب نبود برام! اینکه پدرت درست یه خونه پایین خونه تو برام بگیره..اینکه منو به خونه خودتون دعوت کردین تا با خانوادت اشنا بشم..منو به رستوران بردی و وقتی پدرم سکته قلبی کرد همراهم به بیمارستان اومدی..تموم اون خوبی هات فقط یه بازی کثیف بود نه؟!.» گفتم:« ببین مرینت من از کاری که کردم پشیمونم و ازت معذرت خواهی میکنم..وقتی ادما چاره ای ندارن همچین کارهایی ازشون سر میزنه و من برای این اوردمت اینجا که میخواستم ازت خواهشی بکنم...» مرینت با شتاب از سر جاش بلند شد و کیفشو برداشت و گفت:« بعد این همه کاری که کردی میخوای ازم خواهش هم بکنی؟!!!.» پا شدم و گفتم:« اما تو به من قول دادی که اگر بیام پیش خانوادت و نقش بازی کنم هرکاری بگم برام انجام میدی! همین دیشب بود یادت نرفته که؟.» مرینت:« این قبل این بودش که بفهمم چه موجودی هستی! به اون بابات هم بگو که دیگه پامو توی اون شرکت نمیزارم..استعفا میدم! اون خونه ای هم که برام گرفته ارزونی خودتون..برمیگردم پیش پدر مادرم!.» مانع رفتنش شدم و بازوش رو گرفتم و گفتم:« مرینت لطفا! ببین میدونم که کارم اشتباه بوده اما داری زیادی تند رفتار میکنی! اگر یه ذره باز نسبت بهم نرم شده بودی یه چیزی باید از دستم عصبانی میشدی اما الان که هیچ حسی به همدیگه نداریم فکر نمیکردم که...» با عصبانیت گفت:«♡ که هیچی! ازت متنفر هم هستم اقای اگرست! یه بار دیگه بیای سمتم من میدونم و تو.» راهشو به سمت جاده گرفت و من بهت زده همونجا ایستادم..یه مدتی همونجا ایستادم و بعد وقتی مطمئن شدم مرینت رفته سوار ماشینم شدم و به سمت خونه روندم. وقتی رسیدم از پله ها بالا رفتم و نگاهی به در خونه مرینت انداختم..صدای رفت و آمد از توی خونه بیرون میومد و حدس میزدم که داره وسایلشو احتمالا جمع میکنه. میخواستم در بزنم و ازش خواهش کنم که جایی نره..اگر مرینت میرفت تموم نقشه هام خراب میشد و دیدن دوباره مادرم..غیر قابل قبول میشد. زنگ خونه رو زدم ولی جواب نداد..دوباره زنگ زدم اما مشخص بود که داره نادیدم میگیره. بیخیال شدم و به خونه رفتم اولین کاری که کردم این بود که برای نینو زنگ بزنم. وقتی جواب داد گفتم:« اونجوری که میخواستم پیش نرفت....» ***

مرینت:« بعد از شنیدن حرفای اگرست از سرجام پا شدم و به طرف جاده رفتم. یه تاکسی گرفتم و به سمت خونه رفتم. با خودش چی فکر کرده؟! فکر کرده فرشته الهیم که گولم میزنه و بعد میگه بیا یه لطف در حقم بکن؟ زهی خیال باطل! اووووف اون اگرست رو بگووو قشنگ تو چشمام زل میزد و دروغ میگفت. عمو برایان میگفت این گابریل یه اب زیر کاهه من نفهمیدم. حالا که اینطوره هم از خونه میرم هم شرکت و هم اون سفر مسخرشون به سن تروپه رو کنسل میکنم. وقتی رسیدم پیاده شدم و وارد خونم شدم. تموم وسایلم رو جمع کردم و ریختم توی چمدون ام، کلا کل خونه رو خالی کردم و میخواستم برم که یکدفعه در خونه چندبار به صدا در اومد. از سوراخ روی در نگاه کردم و دیدم که ادرینه..چقدر بی خجالته این ادم! جواب ندادم که بالاخره بیخیال شد و از طبقه رفت. در خونه رو باز کردم و یه نگاهی به راه پله انداختم. وقتی متوجه شدم رفته وسایلمو توی دستم گرفتم و سوار اسانسور شدم..وسایلمو پشت صندوق گذاشتم و سوار شدم. از پارکینگ بیرون اومدم و به طرف خونه روندم..وقتی رسیدم نگهبان ها که شامل بنجامین هم میشدن در رو برام باز کردن، لبخندی بهشون زدم و از ماشینم پیاده شدم. چمدون به دست از پله ها بالا رفتم و امیدوار در زدم..بعد مدتی مامان که لباس خواب راه راهی تنش بود در رو باز کرد و با دیدن من با تعجب پرسید:« مرینت؟ اینجا چیکار میکنی؟.» لبخند زنان گفتم:« برای من جا دارین؟.» سابین:« اینجا خونه خودته عزیزم منظورم اینه که چرا این وقت اومدی..توکه همین چند ساعت پیش اینجا بودی.» وارد خونه شدم و درحالی که مستقیم به طرف پله ها میرفتم گفتم:« خب مگه نمیگفتین بیا با خودمون زندگی کن اومدم حالا دیگه.» مامان از پایین پله ها گفت:« مرینت وسیله هاتو گذاشتی تو اتاقت برگرد اینجا برام توضیح بده ماجرا چیه.» ای بابا الان کی حال داره براش توضیح بده؟ چیزی نگفتم و فقط به اتاقم رفتم. وسیله هامو کنار تختم گذاشتم و بعد پوشیدن یه دست لباس راحتی به پایین رفتم. مامان تو اتاق نشیمن در حال دیدن سریالش بود و با دیدن من تلویزیون رو خاموش کرد و اشاره ای کرد که کنارش بشینم. نشستم و گفتم:« چرا این وقت شب بیداری؟.» اشاره ای به تلویزیون کرد و گفت:« این موقع شب سریال های خیلی قشنگی میده..تازه داشتم یه سریال از شبکه ترکیه میدیدم خیلی قشنگه داستانش راجب....» سریع گفتم:« خب باشه نمیخواد توضیح بدی.» مامان اخمی کرد و گفت:« خب حالا چرا اومدی اینجا؟ ادرین کو؟.» گفتم:« تصمیم گرفتم دیگه بیام پیش خودتون..ادرینم حتما خونشه دیگه.» مامان به طرفم خم شد و گفت:« باهاش دعوا کردی؟.» سریع گفتم:« نه بابا چه ربطی داره.» سابین:« به هرحال میخوام بگم اون خیلی پسر خوبیه..خوشتیپ..پولدار.. تحصیلات عالی و اخلاق خوب.. من که خیلی ازش راضی بودم.» با تعریف های مامان درباره اگرست دلم یکم پیچ و تاب خورد و اروم گفتم:«خب من..یعنی اون....» مامان یکدفعه پرید وسط حرفم و گفت:« پدرت قراره فردا بره شرکتشون و راجب کارهای مراسم با گابریل اگرست صحبت کنه.» از جام پریدم و با صدای بلند گفتم:« چـــــــــــی؟!.» مامان گفت:« یکم اروم تر حرف بزن بابات خوابه.» صدامو پایین اوردم و گفتم:« یعنی چی میخواد بره باهاش صحبت کنه؟؟؟ کی همچین چیزی گفته...یعنی خانواده ادرین راجب من چیزی نمیدونن.» مامان گفت:« وای مرینت یعنی چی نمیخوای؟ پسر به این خوبی از کجا میخوای گیر بیاری؟ اریسته رو که ترجیح نمیدی؟.»

مرینت:« معلومه که نه! اصلا واسه چی به این زودی؟.» سابین:« ببین مرینت باز به هرحال یه سنی از من و پدرت گذشته یعنی ما نباید دخترمونو خوشبخت ببینیم؟.» گفتم:« خب کی گفته نمیبینین ولی من نمیخوام به این زودی....» سابین:« ببین مرینت لطفا اون پسر رو از ذهنت بیرون کن!.» با تعجب پرسیدم:« کدوم پسرو میگی؟.» سابین:« همون که وقتی سوئیس بودیم دم به دقیقه خونمون بود..هم دانشگاهیت بود دیگه.» سریع گفتم:« مامان اون پسر فقط دوست صمیمی من بود نه کسی که دوستش دارم! اون..یعنی لوکا¹ یه جورایی مثل داداشم بود..» سابین:« اصلا برام مهم نیست که دوستت بوده یا داداشت یا یه چیز دیگه! نمیخوام که به خاطر چندتا ادم معمولی زندگیتو خراب کنی شیر فهم شد؟!.» یکم مکث کردم و بعد گفتم:« مامان پس بابارو بگو که فردا نره شرکت اگرست ها..حداقل یک روز بهم مهلت بدین لطفا.» مامان چپ چپی نگام کرد و فقط سرشو تکون داد. دیگه هیچی نگفتم و به اتاقم رفتم..الان باید چیکار کنم؟ من به ادرین گفتم که دیگه نمیخوام ببینمش الان خانوادم بهش گیر دادن.. خربزه خوردی باید پای لرزش هم بشینی مرینت خانم! حالا اگر یک درصد هم قبول کردم از کجا معلوم که دوباره منو گول نزنه و تموم اموالم رو بالا نکشه؟ به این اگرست ها نمیشه اعتماد کرد! روی تخت دراز کشیدم و با اخم خوابیدم...صبح روز بعد وقتی که بیدار شدم اولین چیزی که توجهم رو جلب کرد صدای زنگ موبایلم بود. برداشتمش و به شماره ادرین خیره شدم...رد تماس دادم و بلاکش کردم. لباس پوشیدم و برای صبحونه پایین رفتم. بابا همراه مامان روی میز نشسته بودن و مشغول خوردن قهوه بودن..بابا با دیدن من یکم تعجب کرد اما چیزی نگفت. منم نشستم و سعی کردم که نگاهم بهشون گره نخوره..اما بابا گفت:«چیشده که اومدی اینجا؟.» میخواستم جواب بدم که یکدفعه یه چیز پشمی به پام خورد و متوجه شدم گربمون مت به کنارم اومده. گفتم:« آمممم...من همینجوری اومدم! میخواستم یه چندوقتی همینجا بمونم همین.» بابا گفت:« شرکتت نمیری؟.» اروم گفتم:« چندوقتی مرخصی دارم.» دیگه چیزی نگفت و بعد اینکه قهوه اش رو کامل خورد به شرکت و مامان هم به اشپزخونه رفت. چندساعت الکی توی خونه واسه خودم اینور و اونور رفتم و وقتی که توی اتاقم درحال ور رفتن با موبایل بودم یکدفعه مامانم اومد تو اتاق و گفت:« اومده به دیدنت.» با کنجکاوی پرسیدم:« کیو میگی؟.» مامان در اتاق رو یکم بیشتر باز کرد و متوجه فرد پشت در شدم...ادرین بود.