broken heart :))

صداش هنوز تو گوشم پخش میشه. تو تاکسی دیدمش،پنج شش سالش بود. یه عروسک گرفته بود بغلش و داشت واسش لالایی میخواند.مادرش داشت با تلفن صحبت میکرد و منم به اون خیره بودم. انقدر با عشق برای عروسکش لالایی میخواند که همه حواسم پرتش شد. بهش گفتم: اسم عروسکت چیه؟ گفت: عروسک نیست اسمش فرشته است، باهم دوستیم. عروسک همه زیاد دارم تو خونه ولی از بازی کردن باهاشون زود خسته میشم، دوستم نیستن! توام عروسک داری؟ گفتم: نہ عزیز!... گفت: فرشته چی؟ ((تو فرشته داری؟)) خندیدم و گفتم (نه) ادم بزرگا که عروسک و فرشته ندارن. گفت: عروسک رو نمیدونم ولی مامان جونم میگه همه‌ی ادما فرشته دارن فقط خیلی ها نمیدونند فرشتشون کجاست. باید بری همه مغازه ها را خوب بگردی تا فرشتت رو پیدا کنی!!!!

مدرسه که میرفتیم هر بار که دفتر مشقمون رو جا میذاشتیم معلممون میگفت: ''مواظب باش خودتو جا نذاری'' و ما میخندیدیم و فکر میکردیم نمیشه خودمونو جا بذاریم بزرگ که شدیم بارها و بارها یه قسمت از خودمون رو جا گذاشتیم توی یه کافه توی یه خیابون توی یه خاطره ...!

توی راه پله همسایه اش را در حالی که جعبه ی کوچیکی کیک تولد دستش بود دید میدانست همسایه اش نه خانواده ای دارد نه دوستی دختر غمگین و کم حرفی بود میدانست امشب که تولدش است کادویی دریافت نخواهد کرد تصمیم گرفت او را خوشحال کند او را مهمان لبخندی کوچک کند در ان سو دختر تنها روی صندلی نشسته بود خیره به کاپ کیک کوچک روی میز و شمع ابی روی کیک شکلاتی بود با فندک شمع را روشن کرد و فوت کرد هیچ صدای دست زدن یا تبریک گفتن به گوشش نرسید او تنهای تنها بود صدای زنگ در بلند شد با قدم های ارام به سمت در حرکت کرد در را که باز کرد هیچکسی را پشت در ندید اما جلوی پایش جعبه ای کوچک شکلات و شاخه گل رز سفیدی بود و کاغذ کوچکی که روی جعبه چسبیده شده بود " تولدت مبارک از طرف: غریبه" لبخند روی لب های دختر نشست نمیدانست که درِ رو به رو که واحد همسایه اش بود پشت در از چشمی کسی نظاره گر لبخند اوست...!

نگاهم ب دندونای یکی درمیون با مزه‌ش بود پرسیدم؛- کلاس چندمی خانوم کوچولو؟ با سر انگشت لثه‌شو ک لابد خارش و التهاب داشت لمس کرد +کوچولو نیستم دیگه! بزرگ شدم! دیگه قراره برم کلاس سوم! خنده‌م گرفت- یعنی کلاس دومی بودی امسال؟ سرشو تکون داد +اوهوم! - دوست داری زودتر بزرگ شی؟ چشماش برق زد از شوق +اوهوم! خیره شدم ب چشمای سیاه شفافش دلم می‌خواست بهش بگم همه‌ی آدم بزرگای دور و برت یه روزی مثلِ تو بودن منم مثل تو بودم دلم می‌خواست بهش بگم همه‌مون مثل تو بودیم همه‌ی ما به ظاهر آدم بزرگا، یه روزی تو بچگیامون، یواشکی یکی دو سال گذاشتیم رو سن واقعیمون ک بزرگتر به نظر بیایم که مثلا خفن‌تر باشیم، که زودتر بزرگ شیم که قدمون برسه به قامتِ آرزوهامون ولی سن و سال دار که شدیم دیدیم ای دل غافل! عمرمون گذشته و شدیم آدم بزرگه‌ای ک قبلا آرزوشو داشتیم اما هیچی به هیچی‌تر از قبلمونیم و نه اثری مونده از دلخوشیِ بچگیامون و نه خبری هست از زرق و برقی که انتظار داشتیم از بزرگیامون خواستم بهش بگم الانم مثل همیم =)

تو مطب دکتر نشسته بودم، ی دختره بهم گفت؛ -این دکترا هچوقت سر تایمی ک میگن کارشون رو انجام نمیدن یه پسره کنارش نشست دختره بهش گفت؛ -ببخشید آقا، میشه نوبتتون رو بدین به من؟ من خیلی عجله دارم پسره جواب داد؛ -حالا پنج دقیقه تو بشه ده دقیقه، تهش اون بیرون دو ساعت تو ترافیکی !! دختره گفت؛ -کاش همه آدما مثل شما خونسرد بودن، واسه خودتون نوبت گرفتین؟ پسره گفت؛ -جاده ی شمال بود، داشتیم میرفتیم ماسال، یادمه داشتیم آهنگ هم گوش می دادیم، اومدم یه چیزی بر دارم دیگه هیچی مثل قبل نشد ... دختره گفت؛ -چیشد؟... پسره ادامه داد؛ -خوردیم ب گارد ریل، خیلی سخته بفهمی کسی ک از ته قلبت دوسش داری دیگه تو رو یادش نمیاد، زنم حافظه ش رو از دست داد و اونم شد تلخ ترین شمالی ک رفتم ... منشی اومد و رو ب پسره گفت؛ -آقا بفرمایید، نوبت شماست پسره بلند شد و رو ب دختره ک تا الان داشت باهاش حرف میزد گفت؛ -عزیزم بلند شو بریم، نوبت ماست...!

پایان :))