پستچی

سلام دوستان.امیدوارم خوب باشید . من تک پارتی های قبلیم رو از یه وبلاگ میاوردم و چون واسمشو نمیدونستم برای منبع میزدم یه وبلاگ.ولی یه داستانم رو که از سایت نرنرمک اوردم بهم گفتید کپی.ولی نیست .من فقط اونا رو از سایت نر نرمک میارم و بعد اسما رو تغییر میدم گاهی اوقادهم داستان رو!

چهارده ساله کـه بودم؛ عا♡شق پستچی محل شدم. خیلی تصادفی رفتم در را باز کنم ونامه را بگیرم ، او پشتش بـه مـن بود. وقتی برگشت قلبم مثل یک بستنی، آب شد و زمین ریخت! انگار انسان نبود، فرشته بود! قاصد و پیک الهی بود ، از بس زیبا و معصوم بود!شاید هجده نوزده سالش بود. نامه را داد.با دست لرزان امضا کردم و آن قدر حالم بد بود کـه بـه زور خودکارش را از دستم بیرون کشید و رفت.  

زآن روز، کارم شد هرروز برای خودم نامه نوشتن و پست سفارشی!تمام خرجی هفتگی ام ، برای نامه هاي سفارشی می رفت.تمام روز گرسنگی می کشیدم، اما هرروز؛ یک نامه سفارشی برای خودم می فرستادم ،کـه او بیاید و زنگ بزند، امضا بخواهد، خودکارش را بدهد و مـن یک لحظه نگاهش کنم و برود. تابستان داغی بود.نزدیک یازده صبح کـه می شد، می‌دانستم همین حالا زنگ می زند!

پله ها را پرواز میکردم و برای این‌کـه مادرم شک نکند ،می گفتم برای یک مجله می‌نویسم و انها هم پاسخم را میدهند.حس میکردم پسرک کم کم متوجه شده اسـت.آن قدر خودکار در دستم می لرزید کـه خنده اش میگرفت .هیج وقت جز درود و خدانگهدار حرفی نمی زد.فقط یک‌بار گفت: چقدر نامه دارید! خوش بـه حالتان! و مـن تا صبح آن جمله را تکرار میکردم و لبخند میزدم و بـه نظرم عا♡ش♡قانه ترین جمله ي دنیا بود.چقدر نامه دارید! خوش بـه حالتان!

امیدوارم دوست داسته باشی

و من از اون کاربری که تک پارتی هاش رو اینجا مینوشتم معذرت میخوام♡

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆