✦ چرا انسان در تاریکی «موجودات ماورایی» می‌بیند؟

به کاور دقت نکنید حوصله ادیت نداشتم 😮‍💨

✦ چرا انسان در تاریکی «موجودات ماورایی» می‌بیند؟ تاریکی همیشه برای ذهن انسان یک فضای ناشناخته بوده است. جایی که مرز بین واقعیت و تخیل محو می‌شود و مغز ما، در تلاش برای درک محیط، شروع به ساختن تصاویری می‌کند که ریشه در ترس‌ها و تجربه‌های پنهان ما دارند.

۱. نقش مغز در پر کردن خلأهای دیداری وقتی نور کم می‌شود، چشم انسان نمی‌تواند جزئیات را تشخیص دهد. در این حالت، مغز برای جلوگیری از خطر احتمالی، به‌سرعت و بر اساس «حدس» و «پیش‌فرض» تصویرسازی می‌کند. این یعنی کوچک‌ترین سایه یا حرکت، در ذهن ما تبدیل به موجودی بزرگ‌تر، ناشناخته‌تر و ترسناک‌تر می‌شود. مغز ترجیح می‌دهد بدترین حالت را تصور کند تا آماده‌ی واکنش باشد

۲. تکامل و غریزه‌ی بقا هزاران سال پیش، اجداد ما در تاریکی با خطرهای واقعی روبه‌رو بودند؛ حیوانات، دشمنان و تهدیدهای طبیعی. مغز انسان هنوز هم این برنامه‌ی قدیمی را در خودش نگه داشته: > «اگر چیزی را نمی‌بینم، پس احتمال دارد خطرناک باشد.» همین سیستم دفاعی باعث می‌شود تاریکی برای ما جای خیالات ترسناک باشد.

۳. اثر خستگی، اضطراب و محرومیت از خواب مغز تحت فشار یا خستگی، تمایل بیشتری به اشتباهات ادراکی دارد. افرادی که کم‌خواب‌اند یا مضطرب‌اند، دیرتر از دیگران بین واقعیت و توهم‌های لحظه‌ای تفاوت می‌گذارند. این حالت می‌تواند باعث شود سایه‌ها حرکت کنند، اجسام تغییر شکل بدهند یا حتی صدایی کوچک، مثل قدم‌های یک موجود ناشناخته به‌نظر برسد

۴. قدرت حافظه و تخیل هر چیزی که قبلاً از آن ترسیده‌ای فیلم، داستان، تصور یا خاطره در تاریکی فعال‌تر می‌شود. چون مغز در نبود اطلاعات واقعی، از آرشیو درونی‌اش استفاده می‌کند. تاریکی سکوت می‌آورد؛ و سکوت، تخیل را بلندتر می‌کند.

۵. توهمات کوتاه‌مدت و خطای ادراک این پدیده علمی است: Pareidolia یعنی مغز تمایل دارد در هر چیزی «چهره» یا «شکل آشنا» ببیند. یک لباس روی صندلی، یک سایه روی دیوار، یا چین‌های پرده، به‌راحتی در ذهن تبدیل به موجودی زنده می‌شود.

۶. نقش فرهنگی و روان‌شناختی انسان‌ها از کودکی با داستان‌های ماورایی، ارواح و موجودات تاریک بزرگ می‌شوند. این تصویرسازی‌ها در ناخودآگاه می‌ماند. وقتی نور می‌رود، ذهن این تصاویر را به سطح می‌آورد. تاریکی تنها یک محرک است؛ بقیه‌ی کار را ذهن انجام می‌دهد.