تاریخچه ی گواش

نقاشی با گواش یکی از تکنیک‌های هنر نقاشی است که با استفاده از رنگ‌های آب‌محور انجام می‌شود. این تکنیک از زمان‌های باستان به عنوان یکی از روش‌های محبوب هنری مورد استفاده قرار گرفته است. گواش یک نوع رنگ آبی است که از ترکیب رنگدانه‌های معدنی یا گیاهی با صمغ عربی و آب به دست می‌آید. این رنگ به دلیل قدرت پوشش‌دهی بالا و قابلیت ایجاد لایه‌های مات و براق، توجه هنرمندان را به خود جلب کرده است.

نقاشی با گواش بیش از هزار سال قدمت دارد و در طول تاریخ به عنوان یکی از تکنیک‌های محبوب هنری مورد استفاده قرار گرفته است. اصطلاح "گواش" حداقل به قرن ۱۸ میلادی برمی‌گردد و در آن زمان، هنرمندان از این وسیله برای خلق آثار هنری مهم تاریخی، از نظر بصری جذاب و کاملاً پویا استفاده کرده‌اند.

در ایران باستان، تکنیک‌های نقاشی متنوعی وجود داشت که یکی از آن‌ها گواش بود. این تکنیک در دوران صفویه و اسلامی به وفور استفاده می‌شد و در نقاشی‌های دیواری و کتب دینی و ادبیات به کار می‌رفت. نقاشی با گواش به دلیل قابلیت‌های خاص خود، همچنان به عنوان یک ابزار حرفه‌ای برای نقاشی مورد استفاده قرار می گیرد.

در دوران معاصر، با تأثیرات جهانی و مدرنیته، تکنیک‌های نقاشی مختلفی از جمله رنگ‌آمیزی روغنی، آکریلیک و حتی تکنیک‌های دیجیتالی نیز در آثار هنری ایرانی به کار گرفته شده‌اند. هنرمندان معاصر ایرانی با استفاده از این تکنیک‌ها و با ترکیب آن‌ها با سنت و فرهنگ ایران، آثاری متفاوت و الهام‌بخش خلق کرده اند

ویلیام بلیک: شاعر و نقاش انگلیسی که از گواش برای خلق آثار هنری خود استفاده می‌کرد. ادوارد مونک: نقاش نروژی که بیشتر به خاطر نقاشی "جیغ" شناخته می‌شود، از گواش در برخی از آثار خود استفاده کرده است.