بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۱۳

پیرمرد ظاهری لاغر و نحیف داشت و صورتش چروکیده بود. ظاهرش بیشتر مانند مر.د.ه ها می ماند‌. مرد زیرچشمی نگاه کوتاهی به پیرمرد می اندازد که بی حرکت، به رو به روی خود درحال خیره شدن است. پس از چند دقیقه سکوت در میان آن دو پیرمرد سرش را به سمت مرد می چرخاند و کمی دهان خشک شده و چروکیده اش را حرکت می دهد شروع به صحبت می کند. _به نظر شما هم‌ مثل من منتظر اتوبوس اید، توی این سرما با بچه به این کوچکی نباید باایستید چون هوا خیلی سرده و فکر نمی کنم اتوبوس به این زودی بیاد.

مرد چیزی برای تایید حرف او بر زبان نمی آورد. کمی دخترش را بالا تر می گیرد تا گردنش اذیت نشود. پس از نیم ساعت درحالی که مرد سوزِ سرما گونه ها و دماغش را می سوخت، اتوبوس فرا می رسد و مرد پس از داخل شدن پیرمرد خودش را از شر هیولای سرما به داخل اتوبوس می کشاند و بر روی نزدیک ترین صندلی می نشیند. داخل اتوبوس فرقی با هوای بیرون نداشت و قسمت بدتر آن صندلی و فلزِ سردی بود که بر روی آن نشسته بود. از شدت سرما مور موری بر جسمش افتاده بود. نفسی عمیق سر می دهد و به تکیه گاه صندلی تکیه می دهد و با دست دیگرش که آزاد بود کاپشنی که تنش بود را در می آورد و بر روی دختربچه می اندازد تا سرما او را اذیت نکند. خودش توان تحمل این سرما را بیشتر از دختربچه داشت و لباس نسبتا ظخیمی که تنش بود تا حدودی او را از این سرما مصون نگه می داشت. به آرامی از شدت خستگی و ضعف پلک هایش را بر روی یکدیگر قرار داد.

پس از چندین دقیقه با ندایی که اسم او را صدا می زد چشمانش را باز کرد. ابتدا کمی گیج به اطرافش نگاه کرد و سپس با دیدن خود تک و تنها در اتوبوس خودش را کمی جمع و جور کرد و دستی به صورتش کشید تا به خود بیاید. با دیدن راننده که روی به او کرده و او را صدا می زند به آرامی دختربچه را گرفت و بلند شد. _به ایستگاه بعدی رسیدیم، کمکی نمی خواهید؟‌. مرد به سمت او رفت تا هزینه کرایه را حساب کند. _خیلی ممنون. دست توی جیب شلوارش برد و پس از درآوردن کیف پول و در آوردن چند برگ پول درون آن، آنها را به سمت راننده گرفت و پس از انکه راننده پول ها را گرفت؛ به آرامی پیاده شد و پس از آنالیز کردن محل اطرافش و اطمینان پیدا کردن از رسیدن به محله خود، به راه افتاد. پس از رسیدن به جلوی خانه خود ‌کلید را درون قفل وارد کرد و پس از باز کردن در مستقیم به سمت اتاق رفت و کاپشنش را کناری انداخت و دختربچه را بر روی تخت قرار داد و به آرامی بر روی او ملحفه کشید.

سپس خودش پس از عوض کردن لباسش خسته و خواب آلود، خودش را بر روی تخت ولو کرد و پلک های خسته اش را بست و به خواب رفت. در صبح روز بعد با صدای زنگ خوردن تلفنش از خواب خوش بیدار شد. بدون آنکه نگاهی به صفحه تلفن کند، خمار تماس را وصل کرد و جواب داد. _الو. صدای خشمگین جک پشت تلفن پیچید. _کجایی تو؟ دیشب میدونی چندبار زنگ زدم ولی بر نداشتی؟ اگر امشب کاری که میخوام انجام ندی خودم به حسابت میرسم. مرد با خستگی دستش بر روی تشک قرار داد و نشست و دستی به صورتش کشید. با صدای خسته اش گفت:_ چشم حتما امشب انجام میشه. _بهتره که‌انجام بشه، اطلاعات رو پیامک کردم. به محظ اینکه تماس از طرف جک قطع شد مرد دوباره بر روی تخت ولو شد. برای دیدن ساعت نگاهی به صفحه تلفنش کرد.

چون روز تعطیلی بود تلفنش کنارش گذاشت و با دیدن ملحفه کنار زده شده بر روی دختربچه، دوباره آن را بر روی دختربچه کشید و در کنار او به خواب رفت. با سپری شدن روز و فرا رسیدن شب دوباره بیلچه باغچه را برداشت و با اکراه جایی که کیسه پلاستیکی را به خاک سپرده بود، چال کرد و ماسک و چ.ا.ق.و را خارج کرد. پس از تمیز کردن ماسک و چ.ا.ق.و به جلوی آینه رفت و ماسک را بر صورت خود زد. این ماسک نه تنها هویت او را پنهان می کرد؛ بلکه هویت جدیدی به او می بخشید که می توانست در پشت آن کارهایی که به او سپرده می شد به انجام برساند.

بیشتر از موهبت مانند نفرینی بود که زندگی او را به یکباره دگرگون کرده بود و او را برای بقا وادار به انجام کاری که هیچ وقت دوست نداشت می کرد. اکنون او وارد هزارتویی بی انتها شده بود که هیچ راهی جز بازی کردن و دویدن به دنبال آزادی و راه خروج در آن نداشت. البته اگر راه خروجی برای او وجود می داشت. نفس عمیقی که بیشتر آکنده از حس نارضایتی و تنفر نسبت به کاری که قرار بود انجام دهد بود، سر داد و ماسک را از روی صورتش برداشت.

اسلاید اضافه