خمپاره ای در اعماق قلبم :) 🖤

اون شب دور و بر ساعت 2 بود که هممون با صدای اژیر قرمز رادیو از خواب پریدیم.. هممون گیج و خواب الود به طرف زیر زمین دویدیم... تو تاریکی زیر زمین که دیوارا و پنجره هارو خفه کنان پیش می اومد چشمای پدر و مادرم و برادر بزرگترم برق خاصی داشتن... شاید تو تاریکی زیاد معلوم نبود اما مادرم ریز ریز اشک میریخت... انقد ساکت بود که بعد از تموم شدن اژیر و شروع اون سکوت مرگبار هم نمیشد صدای گریه اش را شنید.. از صدای اژیر بدم میومد... جوری بود که انگار همیشه از وسط اغاز میشود و بدون اینکه به پایان برسد قطع میشود... اژیر که تموم شد تا بعد از مدت ها همچنان سکوت مرگباری حاکم کوچه و محله شده بود.. ارام از پله های زیر زمین بالا رفتیم.. هر کدوممون در گوشه ای از خانه تاریکمان گرفتیم خوابیدیم.. صبح که شد اولین حرفی که پدرم زد این بود که به باغ و خانه پدر بزرگ میرویم..

با شنیدن این حرف پدرم یاد ردیف درخت های خرمالو، بادام، البالو، گیلاس و انواع درخت های دیگر که پدربزرگم هر کدام برای هر فصلی از سال کاشته بود و خانه اتاق به اتاق و ایوان با صفای خانه پدربزرگم افتادم که با بالا و پایین پریدنم همراه شد.. پدرم مثل همیشه با بردباری خندید و به سراغ وسایلی که مادرم اماده کرده بود که به ماشین بگذاریم رفت تا ان همه وسایل را تو صندوق عقب ماشین جا کند... که بعد از مدتی رفت و بار بند سیاه ماشین را اورد تا کیف من و مهرداد(برادر بزرگترم)و چمدان بزرگ سیاه را روی ان بگذارد ... مهم نبود پدرم چقدر تلاش میکند اما ان وسایل جا نمیشدن که نمیشدن... از پشت چسب های پنجره داشتم تلاشش را تماشا میکردم که مادرم داد زد و گف مهردااااااد چک کن ببین چیزی جا نذاشته باشی

چشمای مهرداد ریز شد و لبخند کجی رو لب هاش نشست.. این قیافشو میشناختم.. این همون قیافه ای بود که وقتی میخواست شوخی کنه یا یکی رو اذیت کنه به خودش میگرفت.. رفت تو اتاقش و بعد یه مدتی صداش در اومد که مامانو صدا میزد... مامان که جوابشو داد گف مامان بیایین کمک این کمد منم ببریم مامان لباشو به هم فشرد و با چشمای قرمزش به مهرداد نگا کرد... مامان همیشه وقتی عصبانی میشد این کارو میکرد و دستاش رو بهم میفشرد تا وقتی که طرف مقابل عذر خواهی و بره اما ایندفعه فرق داشت با اینکه مهرداد عذر خواهی کرده بود اما مامان تو همان حالت مانده بود... یهو خشم مامان تبدیل شد به گر. یه.. از چشماش گلوله گلوله اشک میریخت دستشو گرفتم و بردمش تو اتاق

بابا با نگرانی به اتاق اومد ولی وقتی دید که من کنارشم و دستشو گرفتم رفت سراغ گذاشتن وسایل ها تو ماشین ... یهو مامان شروع کرد به حرف زدن میگفت مگه ما چیکار کردیم که این وضع پیش اومد.. میخواستم جوابشو بدم که دیدم داره با خودش حرف میزنه با خودم گفتم برم بهتره... بابا بلاخره وسایلو تو ماشین جا داده بود و ماشینو اماده کرده بود وقتی لبخندی که از سر پیروزی و غرور روی ل.بهاش نشسته بود دیدم تشویقش کردم ...هممون اماده بودیم که بریم...

خب خب رسیدیم به اخر تست گایز هر چقدر تلاش کردم نتونستم این رمان و یجا جمع کنم یعنی یه پارت نشد و فک کنم چند پارتی بشه پس منتظر پارت های بعدی باشین و منتظر حمایتاتون هستم تو که تا اینجا اومدی یه سر به نتیجه هم بزن 🥺🫂