اخرین روز زمستونی :) 💔

اون روز مثل همیشه صبح زود از خواب بیدار شدم. برف همه جارو گرفته بود. دو روز بود که برف بند نمیومد همه جا سفید شده بود. درست مثل قلب من که دیگه احساسی نداشتم... مامانم اومد بهم گف مدرسه ها تعطیله از این بابت نه خوشحال بودم نه ناراحت :) مامانم که رف پا شدم رفتم صورتمو بشورم ابو یکمی زیاد باز کردم که همین بس بود تا مامانم کتکم بزنه. حسابی ازش کتک خوردم... به طوری که لبم زخم شد ، بدنم درد میکرد با چشمای خیس اومدم دوباره خوابیدم تو تخت خوابم بعد یه ساعت خواهرم از خواب بیدار شد براش صبحونه اماده کردم

اشتها نداشتم .. همین که صبحونشو خورد سفر رو جمع کردم، خونه و جمع و جور کردم کارام که تموم شد پسر داییم اومد دنبال خواهرم تا برن با هم برف بازی کنن، بهش اجازه دادم بره ... هر چند که اجازه من فرقی به حالش نداره اونا که رفتن تصمیم گرفتم یکمی گوشیمو چک کنم بعد یه مدت یه حس سردرد خاصی داشتم مثل همیشه نبود... با خودم گفتم حتما به خاطر صبحه بی تفاوت بودم تا اینکه حس کردم همه جا داره تاریک میشه، چشمام داشتن سیاهی میرفتن یجورایی حس میکردم که خواب خیلی سنگینی چشامو گرفته چشامو بستم و دیگه هیچی ندیدم *از این به بعد از زبون مادره هس* به خاطر دعوای الکی که صبح راه انداختم و زدمش حس بدی داشتم برا همین بهش زنگ زدم... گوشی برنمی داشت برا همین تصمیم گرفتم به زنداداشم زنگ بزنم که اون بره چک کنه همین که زنگ زدم رف و گف یه بوی گاز سنگینی داره از خونه میاد.. نگران شدم با عجله خودمو به خونه رسوندم

همین که به خونه رسیدم از بوی گاز یکه خوردم، خیلی بد بود با مقنعم دماغمو پوشوندم کلیدو انداختمو درو باز کردم که دیدم رو مبل افتاده رفتم نزدیکش دستشو گرفتم تو دستم.. -باورم نمیشه .. د.. دس.. دستاش خیلی سردن ترس کل وجودمو گرف صورتشو گرفتم تو دستام... عین یخ سرد بود با ترس و اشک تکونش میدادم و اسمشو صدا میزدم با صدام زنداداشم اومد بالا منو که اونجوری دید اومد جلو و با ترس پرسید چی شده؟ بهش گفتم که بیدار نمیشه ترسید با دستای لرزونم به داداشم و امبولانس زنگ زد همینکه امبولانس اومد باهاش رفتم اونو بردن به یه اتاقی که نمیزاشتن من برم داشتم از پشت پنجره جیغ و داد میکردم .. داد میزدم نجاتش بدن اون... اون دو روز دیگه تولد 14 سالگیش بود قرار بود من براش جبران کنم همچیو

صداش میکردم بیدار شو قراره برات همچیو جبران کنم تو فقط چشاتو باز کن یذره که گذشت خودمو کنترل کردم و نشستم یه جا دکتره اومد بیرون پا شدم از پرسیدم چی شده دکتره با چشمای خیس زل زد بهم قلبم ریخت نتونستم خودمو کنترل کنم گریه کردم، اشکام سرازیر میشدن از پشت پنجره صداش میکردم که یهو دیدم یه پارچه سفید کشیدن روش اونموقع بود که دیگه هیچی ندیدم بیدار که شدم دیدم داداشم، زنداداشم بچه کوچیکم بالا سرم ایستادن با بیدار شدنم بچم بغلم کرد اشکام ناخوداگاه سرازیر شدن بغلش کردم همه غمگین بودیم دخترم گف مامان ابجی رو بردن یجایی وقتی پرسیدم کجا میبرن گفتن ابجی خوابیده میبرنش یجا که راحت بخوابه بهشون گفتم مواظبش باشن به داداشم نگا کردم شونه هاش داشت میلرزید با چشمای قرمز بهم زل زده بود گریم شدت گرف با خودم گفتم تو ارامش بخوابی دخترم ازت میخوام یبار دیگه مامانو به خاطر کاراش ببخشی... :) 💔