چرا اسمان ابی است ؟

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

نور خورشید و رنگ‌های پنهان نور سفید خورشید که به نظر می‌رسد،در واقع ترکیبی از تمام رنگ‌های رنگین‌کمان است. هنگامی که این نور وارد جو زمین می‌شود، با مولکول‌های ریز گاز و ذرات معلق در هوا برخورد می‌کند. این برخورد باعث پدیداری پدیده‌ای فیزیکی به نام "پراکندگی" می‌شود.

پدیده پراکندگی رایلی این پراکندگی به‌طور یکسان برای همه رنگ‌ها اتفاق نمی‌افتد.بر اساس پدیده "پراکندگی رایلی"، رنگ‌های با طول موج کوتاه‌تر، مانند آبی و بنفش، بسیار قوی‌تر از رنگ‌های با طول موج بلند (مانند قرمز و نارنجی) پراکنده می‌شوند. در نتیجه، آسمان پر از نور پراکنده‌شده آبی می‌شود.

چرا آبی و نه بنفش؟ اگر بنفش کوتاه‌ترین طول موج را دارد،چرا آسمان بنفش نیست؟ اولاً، خورشید نور آبی بیشتری نسبت به بنفش ساطع می‌کند. ثانیاً، چشمان انسان به نور آبی حساسیت بیشتری دارد. در نهایت، بخشی از نور بنفش توسط لایه اوزون جذب می‌شود. بنابراین، رنگ غالبی که ما می‌بینیم آبی است.

رنگ آسمان در طلوع و غروب در طلوع و غروب،خورشید در پایین‌ترین نقطه افق قرار دارد. نور آن باید مسافت بیشتری را در جو طی کند. در این مسیر طولانی، نور آبی به طور کامل پراکنده شده و از دید ما حذف می‌شود. در نتیجه، رنگ‌های قرمز و نارنجی با طول موج بلند هستند که به چشمان ما می‌رسند.

مقایسه با دنیای بی‌هوا در سیاره‌ای مانند ماه که جو ندارد،پراکندگی نور رخ نمی‌دهد. به همین دلیل، آسمان همیشه سیاه به نظر می‌رسد و ستارگان حتی در روز نیز قابل مشاهده هستند. این موضوع اهمیت وجود جو را برای ایجاد رنگ آبی آسمان ما نشان می‌دهد.