درخت دوستی(p3)

وقتی به اتاقم برگشتم واقعا خسته بودم و دلم میخواست فقط بخوابم،تازه ساعت ۱۲بود برای همین تصمیم گرفتم کمی چشمام و رو هم بزارم ساعتم و کوک کردم و خوابیدم*دو ساعت بعد*ساعت الان نزدیکای دوعه،پانسی اومد تو اتاق و دو ظرف غذا دستش بود.پانسی:«دیدم خوابی گفتم غذامونو بیارم تو اتاق»با خوشحالی این پیشنهادشو پذیرفتم،رفتم دستشویی و یه ابی به سر و صورتم زدم،وقتی غذا رو خوردم تقریبا یه نیم ساعتی وقتمو گرفت بعد ناهار رفتم و یه دوش اب گرم گرفتم از حموم که اومدم تقریبا ساعتای سه و نیم اینا بود،موهامو سشوار کردم،و تو کمدم دنبال یه لباس خوب گشتم،یه نیم تنه ی سفید و یه دامن کوتاه سبز رنگ،فکر کنم این لباس مناسب باشه.یه کفش پاشنه بلند مشکی هم برداشتم،موهامو شونه کردم و یه قسمت خیلی کوچیک رو هم بافتم.تقریبا اماده بودم که پانسی اومد و گفت:«لارا،چی شده تیپ زدی،کجا میری؟لارا:«با یکی از دوستام قرار دارم»با لبخندی مرموز پرسید:«پسره؟»لارا:«شاید»پانسی:«باشه،مزاحمت نمیشم،خوش بگذره»ساعت پنج شده بود و منتظر دراکو بودم،نیم ساعت گذشت نیمد،یک ساعت گذشت نیمد،ساعت هفت و نیمه،ولی هنوز نیمده نیمده.کم کم داشتم نگرانش میشدم.

اتاق اومدم بیرون و شروع کردم به گشتن هاگوارتز ،همه جارو گشتم،این دفعه دیگه واقعا نبود.نکنه چیزیش شده باشه؟خدای من یعنی کجاس؟ تو همین فکرا بودم که پرفسور اسنیپ رو دیدم،نزدیکش رفتم و گفتم:«پرفسور،دراکو رو ندیدین؟»اسنیپ:«صبح بعد کلاس پدرش اومد دنبالش،گفت یک هفته ای نمیتونه بیاد مدرسه»لارا:«چ..چی؟چرا به من چیزی نگفت؟اخه ما...»اسنیپ:«متاسفم،نمیدونم چی شده»شوک شده بودم و متعجب درجام خشکم زده بود.نمیفهمیدم چرا رفته؟اونم اینقدر یهویی،تصمیممو گرفتم،باید برم عمارت ملفوی و ببینم چه خبره.بدون اینکه به کسی بگم یواشکی از هاگوارتز زدم بیرون و رفتم عمارت ملفوی.دستام میلرزید و قلبم داشت از دهنم میزد بیرون.اروم در زدم،بعد چند دقیقه نارسیسا درو باز کرد با دیدن من حسابی تعجب کرد و گفت:«لارا،تو اینجا چیکار میکنی؟ الان باید هاگوارتز باشی»لارا:«دراکو هم باید مدرسه باشه،کجاست؟»نارسیسا:«با پدرش رفته بیرون میتونی بیای داخل و منتظر بمونی»از سر راه رفت کنار و منم اومدم داخل،چند دقیقه ای بود که روی مبل نشسته بودم که در باز شد و دراکو و پدرش وارد شدن

سریع از جام بلند شدم.در..دراکو زخمی بود،با عجله به سمتش دویدم و گفتم:«دراکوو،چ..چی شده؟حالت خوبه؟»دراکو:«تو اینجا چیکار میکنی؟»لارا:«ن..نگرانت شدم،میدونی اخه قرار بود ساعت پنج...»دراکو:«لارا متاسفم،میبینی که شرایطشو نداشتم،بابت اینکه نگرانت کردم هم معذرت میخوام،باید بهت میگفتم،حالا برو،لطفاا»لارا:«چی شده؟این چه سر و وضعیه؟»دراکو:«لارا فقط برو،باشه؟»میخواستم چیزی بگم که پدرش رو به دراکو گفت:«دراکو،برو تو همون اتاقی که گفتم»دراکو:«چشم پدر»همونجا خشکم زده بود و نمیدونستم تکون بخورم،فقط با چشمام دراکو دنبال کردم، اون تو اتاق خودش نرفت

همیشه میدونستم لوسیوس دراکو رو اذیت میکنه برای همین به اون چیزی نگفتم رفتم سمت نارسیسا،حس میکردم چشمام پر اشک شده،دیدن دراکو،کسی که دوسش دارم،تو اون وضع اسون نیست،لارا:«نارسیسا،اینجا چه خبره؟تو همینجوری وایسادی و داری میزاری اون ع.و.ض.ی هر بلایی که میخواد سر دراکو بیاره؟»نارسیسا:«متاسفم ولی کاری از دستم بر نمیاد عزیزم،تو از هیچی خبر نداری پس فقط برو»لارا:«همتون همینو میگید،تو،پانسی،دراکو،خب بگید منم بدونم»اینارو درحالی میگفتم که اشکام جاری شده بود و فریاد میزدم،نارسیسا:«گفتم برو»و بعد از پله ها به طبقه ی بالا رفت.یه مادر چطور میتونست اینقدر سنگدل باشه؟مهم نیست چه اتفاقی افتاده،دیگه نمیخوام دراکو اذیت بشه،باید از اینجا بریم،باهم،هرچه زودتر.رفتم پشت در همون اتاقی که دراکو توش بود و اروم در زدم،لارا:«دراکو،در و باز کن،لطفاا،من...من باید ببینمت»حس میکردم اونم دقیقا پشت در وایساده،کمی صبر کردم،ولی صدایی نیمد،لارا:«چرا جواب نمیدی؟تا نمیبنمت نمیرم»دراکو:«لارا ازت خواهش کردم برو»لارا:«چجوری میخوای برم؟اون وقتی...وقتی که تو اون وضع دیدمت»اشکامو پاک کردم و با حالتی ملتمسانه گفتم:«در و باز کن»دراکو:«نمیتونم،خیلی ببخشید»...